پدرش رضا مهراد، كاردار ایران در كشورهای عربی بود. فرهاد تا 8 سالگی كه به همراه خانواده به تهران بازگشت در عراق زندگی می‌كرد.

برادر بزرگ فرهاد ویولن می‌نواخت. یكی از دوستان برادرش متوجه علاقهٔ فرهاد به موسیقی می‌شود و از خانواده فرهاد می‌خواهد كه سازی برای او تهیه كنند. با اصرار برادرش یك ویولن‌سل برای او تهیه می‌كنند و تمرینات فرهاد آغاز می‌شود. ولی عمر تمرینات ویولن‌سل از 3 جلسه فراتر نرفت.

بعد از ترك تحصیل در كلاس یازدهم با یك گروه نوازندهٔ ارمنی آشنا می‌شود و با استفاده از سازهای آنان به صورت تجربی نواختن را می‌آموزد و مدتی بعد به عنوان نوازندهٔ گیتار در همان گروه شروع به فعالیت می‌كند. فرهاد دو سال نیز به انگلستان رفت و در آنجا با موسیقی پاپ آن سال‌های انگلستان آشنا شد.

پس از بازگشت به ایران فرهاد اولین اجرای موسیقی خود را در هتل ریمبو در خیابان ایرانشهر تهران اجرا كرد. سپس به اجرای برنامه در رستوران كوچینی ادامه داد. در این دوران به خواندن آوازهایی از گروه‌های معروف موسیقی آن زمان از جمله بیتل‌ها، الویس پریسلی، و ری چارلز می‌پرداخت.

درسال 1348 فرهاد برای ترانهٔ «مرد تنها» در فیلم رضا موتوری (به كارگردانی مسعود كیمیایی) آواز خواند. این ترانه در سال 1349 هم‌زمان با اكران فیلم به شكل صفحهٔ موسیقی منتشر شد. در 1350 ترانهٔ «جمعه» را برای فیلم خداحافظ رفیق ، در 1351 ترانهٔ «خسته» را برای فیلم زنجیری و در 1356 ترانهٔ «سقف» را برای فیلم ماهی‌ها در خاك می‌میرند خواند.

در همین سال‌ها (اوایل دههٔ 1350) فرهاد با دختری به نام مونیكا آشنا شد و با او ازدواج كرد اما سرانجام این ازدواج جدایی بود. بعدها یعنی در اواخر همین دهه فرهاد با پوران گلفام ازدواج و تا پایان عمر با او زندگی كرد.

تا سال 1357 و انقلاب ایران كنسرت‌های فراوانی داد. در بهمن 1357 هم‌زمان با انقلاب ترانهٔ معروفش «وحدت» یا همان والا پیامدار محمد را ضبط كرد.

پس از انقلاب در 1369 آلبوم خواب در بیداری را منتشر كرد كه چند ترانهٔ فارسی و چند ترانهٔ انگلیسی داشت. در این نوار فرهاد پیانو هم می‌نواخت و بعضی از آهنگ‌ها را هم خود ساخته بود. در 1374 نیز اولین كنسرت بعد از انقلابش را در كلن اجرا كرد.

در 1376 آلبوم وحدت او نیز منتشر شد كه شامل ترانه‌های دههٔ 1350 او بود. در 1377 توانست در هتل شرق تهران كنسرت اجرا كند و آلبوم برف را نیز منتشر كرد.

پس از انتشار آلبوم «برف»، فرهاد درصدد تهیه آلبومی با نام «آمین» بود كه ترانه‌هایی از كشورها و زبان‌های مختلف را در بر می‌گرفت. اما از مهرماه 1379 بیماری او جدی شد. فرهاد به بیماری هپاتیت سی مبتلا بود و در نتیجهٔ عوارض كبدی ناشی از آن در خرداد 1381 برای درمان به لیل در فرانسه رفت و در 9 شهریور همان سال پس از مدتی اغما در بیمارستان، در سن 59 سالگی درگذشت و در 13 شهریور در گورستان تیه در پاریس دفن شد. پس از درگذشت فرهاد، مجموعه آثار او از سوی موسسه نشر موسیقی نی‌داود و فیلم مستندی از او منتشر شد.

سردبیر: سحر فخاری