جلیل شهناز در اول خرداد سال 1300 در اصفهان به دنیا آمد. شعبان خان پدر جلیل شهناز علاوه بر تار كه ساز اختصاصی او بود، سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت.(1300 - 1392)


جلیل شهناز از بزرگ‌ترین و سرشناس‌ترین نوازندگان تار و سه تار سدهٔ اخیر در ایران است كه توانست با استفاده از تكنیك‌های برجسته در شیوه تارنوازی بسیاری از ردیف‌های موسیقی سنتی ایران را با تار بنوازد كه از جمله آن‌ها نواختن در مایه دشتی و دشتستانی است.

جلیل شهناز، از كودكی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن تار را در نزد عبدالحسین شهنازی و برادر بزرگ خود حسین شهناز كه به خوبی ساز می‌نواخت، آغاز كرد. پشتكار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود كه در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد.

شهناز، در جوانی با حسن كسایی (نوازندهٔ سرشناس نی) آشنا شد كه این آشنایی آغاز همكاری بلندمدت آن دو بود. جلیل شهناز از سال 1324، در تهران ساكن شد و با رادیو تهران شروع به كار كرد و در بسیاری از برنامه‌ها به عنوان تك‌نواز شركت كرد.

این نوازنده تار در طول زندگی هنری خود با هنرمندان والای كشور از جمله فرامرز پایور، حبیب الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملك، اسدالله ملك، حسن كسائی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اكبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری و محمد رضا شجریان همكاری داشته‌است.

شهناز در سال 1383 به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد. همچنین در 27 تیر سال 1383، مدرك درجه یك هنری (معادل دكترا) برای تجلیل از یك عمر فعالیت هنری به جلیل شهناز اهدا شد.

جلیل شهناز، علاوه بر نواختن تار، كه ساز اختصاصی اوست، با نواختن ویولون، سنتور و تمبك نیز آشنایی دارد.

استاد جلیل شهناز خرداد سال 1392 در سن 92 سالگی درگذشت.

سردبیر: سحر فخاری