display result search
عاشیق «چنگیز مهدیپور» دارنده نشان درجه یك هنری، از مسئولان بابت كملطفی نسبت به موسیقی بومی گلایه كرد و گفت كه در جمهوری آذربایجان به این نوع موسیقی بیشتر بها داده میشود.
یك عاشیق: به موسیقی بومی كملطفی میشود
به گزارش خبرگزاری فارس، چنگیز مهدیپور از عاشیقهای معاصر ایران، با اشاره به نت درآوردن موسیقی عاشیقی برای اولین بار، توضیح داد: با تمام مخالفتهایی كه از سوی عاشیقهای قدیمی شد، اعتقاد داشتم بدون اینكه به اصالت ساز دست بزنم، به گونهای نوآوری ایجاد كنم كه این موسیقی همهپسند شود. با این كار سعی و تلاش داشتم تا به شناساندن موسیقی خطه آذربایجان به دنیا كمكی كرده باشم. خوشبختانه اكثر جوانها كه تا حدودی با موسیقی عاشیقی قهر كرده بودند دوباره ارتباط خوبی با آن برقرار كردند.
وی، علمیشدن موسیقی عاشیقی را موجب مخاطبان غیرآذری دانست و گفت: اگر ما ایمان داریم كه آلات موسیقی عاشیقی جزء موسیقی است، مثل همه ژانرها باید ساز یا موسیقی خودمان و همچنین قابلیتهای آن را به دنیا معرفی كنیم. آنها وقتی ساز را با قابلیت خوب میبینند، مثل سازهای خودشان با حمایت سازمان یونسكو برای نسلهای آینده نگه میدارند.
این هنرمند شاخص خطه آذربایجان با گلایه از كملطفی مسئولان نسبت به موسیقی بومی گفت: كملطفیهایی از طرف مسئولین به هنر و هنرمندان شده كه متأسفانه تأثیرات منفی داشته است. من میتوانم بگویم كه دهه 70 دهه شكوفایی موسیقی و بلكه موسیقی تمام قومیتهای ایران بود. در این دهه موسیقی كردستان، آذربایجان، بختیاری و لرستان و بقیه نواحی به نوعی بهتر شنیده شدند. جشنوارههایی كه در دهه 70 برگزار میشد خیلی با عظمت بود و حتی در هر جشنواره تا 500 گروه شركت میكردند.
وی در ادامه به مسئولیت مردم در قبال موسیقی اشاره كرد و افزود: الان موسیقی هایی هستند كه حتی در ژانر خودشان از نظر محتوا و تكنیك در سطح پایینی قرار دارند، ولی طوری تبلیغ شدهاند كه ذائقه موسیقایی مردم را تنزل داده و عوض كرده است. مردم ما باید به این مسئله خیلی دقت كنند و موسیقیهای خوب را بشنوند و از آن حمایت كنند.
مهدیپور در پایان گفتوگوی تصویری خود با موسیقی ایرانیان خاطرنشان كرد: به دلیل حمایتنشدن مجبور هستم در كشورهای همجوار كار خود را ادامه دهم. الان در جمهوری آذربایجان تدریس میكنم و رئیس كنسرواتوار آذربایجان دو سه جلسه با من برای همكاری گذاشتهاند، فعلاً نرفتم ولی با ادامه این وضعیت متأسفانه خواسته یا ناخواسته باید وطن خود را ترك كنم. در حالی كه من هیچ وقت دوست ندارم كشور و شهر خودم را ترك كنم و به جای دیگری بروم، من اگر امروز به این جایگاه رسیدهام، مدیون كشورم هستم.
انتهای پیام/