آوازهای مغولی كه در این كنسرت به اجرا درآمدند ملودی های بسیار دلنشین و منحصر به فردی داشتند كه جامعیت مردم مغول را منعكس می‌كرد؛ سبك‌ زندگی مغول‌ها در مناطق مختلف متفاوت است و همین باعث خلق آوازهای مختلف در این اقلیم شده است.
به گزارش خبرنگار موسیقی فارس، گروه موسیقی مغولستانی «اِكشیكلِن» در دومین شب از جشنواره موسیقی فجر روی صحنه رفت. محوریت این اجرا بر پایه یكی از سازهای سنتی مغولستان با نام «مورین خور» تعریف شده بود؛ مورین خور سازی كمانچه مانند است كه توسط آرشه به صدا در می آید.

این ساز كه شاید برای اولین بار در ایران شنیده می شد، صدای دل انگیزی دارد كه آن را به صدای یورتمه رفتن یك اسب در علفزار تشبیه می كنند. فرهنگ مردم مغول با اسب گره خورده و مورین خور از ساز های باستانی است كه به عنوان نشانه و سمبل این مردم نیز شناخته می شود. یونسكو نیز این ساز را به عنوان یكی از میراث های برتر تاریخ شفاهی و نامشهود فرهنگ بشر نامگذاری و ثبت كرده است.


گروه سه نفره «اِكشیكلِن» در این كنسرت ابعاد صوتی آثار آهنگسازان معاصر مغلوستان را با تنظیم‌های متمایز و برجسته و با سازهایی از مغولستان و تكنیك‌های آوازی آسیای مركزی در هم‌آمیخته و اجرا كرده‌اند.

موسیقی مغولی با تنوع فرهنگ محلی و هویت ملی مشتركش بسیار رنگارنگ است و مد همیشه یكی از عوامل اصلی مهم در سبك ملی و منطقه موسیقی مغولی به شمار می‌رفته است. موسیقی مغولی با مد ابتدایی گام پنتاتونیك (پنجگانه) بخشی از سیستم موسیقی چینی است.


این گروه در كنسرت خود در جشنواره، آوازهای محلی مغولستان را كه شامل موضوعاتی درباره احساس غربت، خانواده، ستایش طبیعت، عشق، جنگ و ... میشد. معمولا یك آواز محلی مغولی درباره یك موضوع است و فقط تعداد كمی قطعات طولانی در آن یافت می‌شود.

مردم مغول، به نوعی قوم موزیكالی هستند؛ در هر چادر مغولی آهنگ‌هایی كه از نسل های پیش از خود به ارث برده‌اند شنیده می‌شود. بسیاری از آوازهای محلی مغولی كیفیت بالایی دارند و گنجینه ای از موسیقی به شمار می‌روند كه ارزش آنها قابل سنجش نیست.


آوازهای مغولی كه در این كنسرت به اجرا در آمد ملودی بسیار دلنشین و منحصربه فردی داشتند كه جامعیت مردم مغول را منعكس میكرد. مغولستان سرزمین بسیار پهناوری است و سبك‌های زندگی آن در مناطق مختلف متفاوت است و همین باعث خلق آوازهای مختلف در این منطقه شده است.

برخی از قطعات این گروه مغولستانی از تزئینات و صداهای شفاف موسیقی مجلسی وام گرفته شده بود و برخی دیگر با نیروی مسحوركننده‌ سنت‌های موسیقی فولكلر مغولاستان آمیخته بود. در اجراهای این گروه، ‌نغمه‌هایی از سنت‌ها‌ شمنیست یا بودیست كه در آسیای مركزی نیز وجود دارد‌ با تنوع بیان و تنظیمات ظریف پیچیده اجرا شد. بی تردید كنسرت تریو مغولستانی تا امروز بهترین اجرای بخش بین الملل سی و سومین جشنواره موسیقی فجر بوده است.

شاید حضور این گروه در ایران می توانست فرصت بسیار مناسبی برای موسیقی دوستان ایرانی باشد تا با یك فرهنگ و گونه خاص موسیقایی آشنا شوند اما متاسفانه با ضعف مفرد در بخش اطلاع رسانی و تبلیغات جشنواره، بسیاری از مخاطبان حتی در جریان حضور این گروه در جشنواره قرار نگرفتند. به طوری كه حتی سالن 200 نفره رودكی علی رغم ادعای سایت بلیت فروشی مبنی بر فروش كامل بلیت ها، پر نشد و حداقل نیمی از صندلی های سالن خالی بود.

انتهای پیام/