محمود مشهودی كه این اثر حاصل پژوهش اوست،‌ درباره این آلبوم نوشته است: «در ایران، بیشترین تراكم جمعیتی قوم عرب واقع در جنوبِ غربی كشور و مناطق مركزی، غربی و جنوبی استان خوزستان است. قوم عرب ساكن استان خوزستان را می‌توان، بر اساس نوع زیست، معیشت و فرهنگ، به پنج دسته  عربِ حَضْری (شهری)، رِیفی (روستایی)، بَدَوی (صحرانشین)، مِعدان (هورنشین) و جِبیلات (عرب بختیاری) تقسیم كرد.

به جز سه نوع موسیقیِ «حَضْری» (شهری)، موسیقی «شَعبی‏ ـ   رِیفی» (مردمی ـ روستایی) و موسیقی مردم‏‌پسند، گونه های دیگری نیز در میان عرب‏‌های خوزستان رایج است. نقش موسیقی در مراسم شادمانی، رقص، حركات حماسی، عزاداری، مذهبی و لالایی بسیار مهم و تعیین كننده است ولی در فعالیت هایی مانند كارهای گروهی و انفرادی، مراسم آئینی، بازی های‌ كودكانه، مراسم طنز و داستان خوانی، می‌توان گفت، موسیقی در درجه  دوم اهمیت قرار می گیرد؛ به‌‏ صورتی كه گاهی نیز این دسته از مراسم بدون حضور موسیقی برگزار می شوند.

نكته  بسیار مهمی كه باید در فرهنگ و موسیقی اعراب خوزستان به آن توجه شود، مستقل ‏‌بودن بیشتر مراسم و فعالیت های فرهنگی‏ ـ اجتماعیِ زنان و مردان از یكدیگر است. از این رو كارگان (رپرتوآر) های موسیقی آنان كاملاً متفاوت با یكدیگر اجرا می‌‏شود.»

موسیقی حضری (شهری): مقام حُویزاوی، موسیقی حضری (شهری): مقام سیكاه، موسیقی حضری (شهری): مقام لامی، موسیقی شعبی ـ    ریفی (مردمی ـ    روستایی): تقاسیم (بداهه نوازی) طبلا (داربوكا) و كاسوره، موسیقی شعبی ـ    ریفی (مردمی ـ    روستایی): مقام بِهیرزاوی (بِیرزاوی)، موسیقی شعبی ـ    ریفی (مردمی ـ    روستایی): مقام حكیمی، موسیقی بَدَوی (صحرانشینان): طُور عَماشی، موسیقی بَدَوی (صحرانشینان): طُور صُبی، موسیقی زنان عرب: دِلِلول (لالایی)، موسیقی زنان عرب: كارآوا، موسیقی زنان عرب: ترانه زنان عرب و... از جملات قطعات این آلبوم هستند