اسد الله ملك در 14 مرداد سال 1320در محله «دروازه دولت» تهران و در یك خانواده لشت نشایی متولد شد. در ایام كودكی و نوجوانی حدود سه سال شاگرد ابوالحسن صبا بود و بزودی جز شاگردان خاص ایشان محسوب شد. او شاگرد اساتیدی چون روح الله خالقی، هنگ آفرین و علی محمد خادم میثاق و... نیز بود و به تكمیل آموخته‌های خویش و تجربه اندوزی مشغول گشت. در همان سالها خالقی، او را در اركستر انجمن ملی موسیقی كه توسط خود ایشان اداره می‌شد پذیرفت و بدین ترتیب در بزرگی به روی پیشرفت و شكوفایی ملك باز شد. بعد از آن سالها اسدالله ملك از هنرستان موسیقی فارغ التحصیل شد و سپس موفق به دریافت لیسانس موسیقی از دانشگاه هنرهای زیبا گردید.

آغاز فعالیتهای او در رادیو مربوط می‌شود به سال 1337 كه در آن سال با ساختن قطعه «گریه لیلی» در مایه دشتی با كوك مخصوص (ر-می-دو-لا) و قطعه چهارمضرابی در مایه اصفهان با كوك مخصوص(دو-لا-لا-می) و اجرای آنها با ویولن، اشتهار فراوان یافت. از آن هنگام به بعد او با سبك منحصر به فرد خود در نوازندگی و آهنگسازی درهای بسته بسیاری را برای این موسیقی گشود.

اسد الله ملك با پشتیبانی خواننده نامدار ان دوران به رادیو راه یافت و نخستین اثار ملك را نیز همان خواننده با صدای رسایش جاودانه ساخته است. از جمله دیگر خوانندگانی كه ملك با آنها همكاری داشتند می‌توان به اكبر گلپایگانی ، محمود محمودی خوانساری ، ایرج، بهرام حصیری ، شجریان ، كوروس سرهنگ زاده و... اشاره نمود كه ثمره سالها همكاری آنها با استاد ملك آهنگهای زیبایی چون تك درخت، مرغ شباهنگ، جدایی تو، حكایت دل و... است كه سالها مورد اقبال مردم ایران بوده‌است.
ملك مدتی نیز با همكاری آقای منوچهر جهانبگلو برنامه ای به نام:((نوایی از موسیقی ملی))را تنظیم كردند كه به اعتقاد بسیاری از صاحبنظران بعداز مجموعه برنامه((گلها))یكی از برنامه های خوب و موفق رادیویی موسیقی ملی بود.

در سالهای پس از انقلاب نیز او تلاش خود را برای اعتلای موسیقی متوقف نكرد و حتی بسیاری از هنرمندان "گلها را به همكاری مجدد فرا خواندند كه می‌توان به اساتیدی چون فضل‌الله توكل اشاره نمود كه به دعوت ایشان پاسخ مثبت دادند. در اواخر عمر او شروع به ضبط آثار اركستری خود با سازبندی‌های مختلفی (مانند ویلن - عود، ویلن - سنتور - سه تار، ویلن - قانون، ویلن - عود - سنتور و...) كرد كه می‌توان به كاستهای «نغمه رویایی»، "سمیرا، نغمه‌ها و.... اشاره نمود كه هر كدامشان سرشار از قطعات زیبایی برای همنوازی می‌باشد. اسدالله ملك در بهمن 1380 درگذشت. وی طی سالها فعالیت در زمینه های مختلف موسیقی به تربیت شاگردان مجرب و كار ازموده ای همچون مهیار فیروز بخت - مختار فروغی - سعید مودبیان - لقمان ادهمی - شهرام خسروی همت گمارد كه امروز نه چون او ولی به رنگ و بوی او مینوازند

اعظم ملك همسر اسدلله ملك زندگی با ایشان گفت: زمانی كه كنار خانواده‌اش بود جز عشق به آن‌ها نمی‌بخشید و عشق خانواده را در ملودی‌های خود راه می‌داد و زمانی كه ملودی می‌ساخت روح موسیقی را به خانواده‌اش عرضه می‌كرد. سخت‌ترین لحظه برای من زمانی بود كه او را از دست دادم و ایران متوجه نشد كه چه موجود گرانقدری را از دست داده است.

یهودی منوهین نوازنده معروف ویلن كه از بهترین‌های تاریخ موسیقی جهان محسوب می‌شود. در سفرش به ایران به صورت اتفاقی با ساز ملك آشنا و به شدت شیفته مكتب استاد می‌شود كه این آشنایی موجب دعوت‌های بین‌المللی از استاد ملك می‌شود. ملك به همراه گروهی از اساتید در جشنواره‌هایی در ایتالیا و فرانسه و... شركت می‌كند و رتبه اول را در برخی جشنواره‌ها نصیب خود می‌كند.

وی جدا از نوازندگی ویلن ،كمانچه را به زیبایی مینواخت و متأسفانه اثار تصویری زیادی از كمانچه نوازی وی در دست نیست. بر اساس گفته های شاگردش كامران داروغه، طنین صدای كمانچه ملك بود كه كامران داروغه را نوازنده كمانچه كرد.

آلبوم‌ها:
آفتاب
سمیرا
آبنوس
آتش انگیز
تركم نكن
غروب كوهستان
گریه لیلی
آناهیتا
باربد
آزاده
نغمه‌ها
هدیه
نغمه رویایی
شهرآشوب
گلنوش
سماع 1
سماع 2
ساز و نوا 1
ساز و نوا 2
ساز و نوا 3
كرشمه
غنچه پاییز
مرغ شباهنگ
جان عاشق
گلهای تازه شماره‌های 10-17-19-20-24-35-38-39-43-46-47-72-76-115-118-129-130-132-145-148-154-168
برگ سبز شماره‌های 306-305
تعدادی از برنامه‌های تكنوازان

سردبیر: سحر فخاری