موسیقی می‌تواند زبان دیپلماسی باشد/دو جایزه‌ جهانی برای آلبوم بی كلام ایرانی
به گزارش خبرنگار موسیقی خبرگزاری فارس، نشست خبری انتشار آلبوم «نوازش لحظه‌ها»، روز گذشته پنج شنبه 12 تیر 1399 برگزار شد. در این نشست سیداحمد میرمعصومی آهنگساز، به همراه دیگر عوامل در مورد چگونگی شكل گیری این اثر تا موفقیت آن در عرصه جهانی سخن گفتند.



دو جایزه جهانی برای آلبوم «نوازش لحظه‌ها»

در ابتدای این نشست خبری سیداحمد میرمعصومی صاحب اثر و آهنگساز گفت: آلبوم «نوازش لحظه‌ها» طی دو حضور رسمی در مسابقات جهانی، ابتدا در مسابقات بین‌المللی «گلوبال موزیك اواردز»(Global music awards) مدال نقره جهانی را در بخش «بهترین آهنگسازی» و «بهترین آلبوم» از آن خود كرد و بعد در جایزه بزرگ موسیقی «آكادمیا موزیك» به‌عنوان «بهترین آلبوم موسیقی» در بخش «اینسترومِنتال» و «اَمبیِنت» برگزیده شد.





خالق آلبوم «نوازش لحظه ها» افزود: در حال حاضر این آلبوم در یك رقابت جهانی دیگر به نام «یو كی اس دی» در كشور انگلستان هم با سه اثر شركت كرده است كه هر سه آهنگ به مرحله نیمه‌نهایی این مسابقه راه پیدا كرده‌اند. چارچوب این مسابقه كه هنوز در حال برگزاری است به این صورت است كه آثار راه‌یافته به مرحله نیمه‌نهایی حائز رتبه و كسب مدال می‌شوند یعنی همین الان كه هنوز مسابقات به پایان نرسیده كسب مدال ما مسجل شده است. این اتفاق خوب به لطف خداوند و همكاری همه دوستان رقم خورده است.

او‌ ادامه داد: آلبوم «نوازش لحظه‌ها» یك آلبوم «سینماتیك» است. در واقع یك آلبوم موسیقی اینسترومنتال (سازی) است. خاصیتی كه این آلبوم دارد این است كه یك هدایتگری تصویری در ذهن مخاطب ایجاد می‌كند. یعنی بر اساس محتوایی كه روایت می‌كند، مخاطب را با خودش همراه می‌كند. این آثار ذاتاً آثار «نَرِیتیو» یا روایتگری هستند. بدون این كه شعر یا كلامی داشته باشند ولی مخاطب را به واسطه تصویرسازی موسیقایی با خود همراه می‌كنند. ژانر اصلی آلبوم سینماتیك است و شامل 11 قطعه موسیقی است. یكی از قطعات آن به نام «یك رؤیای شیرین» در دو نسخه ارائه شده كه یك نسخه آن ورژن گیتار آهنگ است.

وی در جواب یكی از خبرنگاران كه پرسید شما در این شرایط كه موسیقی بی كلام آنچنان كه باید در كشور ما شایع نیست و احتمال بازگشت مالی اثر بسیار اندك است، پاسخ داد: به نظر من ریسك‌پذیری یك ركن اصلی در موفقیت است. امیدوارم برای من و همه هنرمندان كشورمان موفقیت حاصل شود. البته ریسكی كه در حوزه هنر باشد یك نوع ریسك برد برد است. یعنی شما به هر ترتیب یك اثری را خلق خواهید كرد كه آن اثر یك عمر می‌ماند. ما باید برای فرهنگ و هنر كشورمان تلاش كنیم. برای من باعث افتخار است كه این آلبوم اسم ایران را در دنیا زنده نگه داشته است. به هر حال ما باید از موسیقی و هنرمان نهایت استفاده را داشته باشم تا بتوانیم آن فرهنگ غنی خودمان را به دنیا نشان بدهیم. به اعتقاد من موسیقی می‌تواند یك ابزار دیپلماسی باشد.



وزن منافع معنوی این اثر برایم بسیار ارزشمندتر از منافع مادی اش بود

او تأكید كرد: تولید این آلبوم از چهار سال و نیم پیش شروع شده و تلاش ما بر این بوده است كه محصولی را منتشر كنیم تا درنهایت احساس كمال و آرامش برای ما رقم بخورد. من در این چهار سال با اثرم زندگی كردم. واقعاً نقش دوستان عزیزم و هنرمندانی كه در این مجموعه همراهی كردند انكارناپذیر است. آن‌ها بی‌نهایت تأثیرگذار و بااحساس عمل كردند و جان و دلشان برای این اثر یكی است. من ریسك انتشار آلبوم را پذیرفتم ولی عملاً به این قضیه به‌حساب ریسك نگاه نكردم چون وزن منافع معنوی كه دنبال می‌كردم بیشتر از منافع مادی آن بود. ضمن این كه من منكر بحث منافع مادی حاصل از یك اثر نیستم و طبیعتاً انتظار حمایت هم دارم.

وی افزود: اگر در بخش معرفی از اثر هنری حمایت صورت نگیرد، طبیعتاً آن اثر نمی‌تواند آن‌طور كه باید و شاید دیده شود. ما بیشتر دوست داشتیم آن علایق شخصی خودمان رقم بخورد تا علایق شخصی ما با آن قوت و فضیلت موسیقی گره بخورد و یك اثر فاخر شكل گیرد كه یك عمر بماند. اگر این اثر دارد در یك روزگار پرتلاطم منتشر می‌شود، قطعاً همین روزگار باعث می‌شود كه شنیدن این آلبوم برای عده‌ای باعث ایجاد آرامش شود. این مسئله برای ما ارزش بسیار فوق‌العاده‌ای دارد. ضمن این كه اثر هنری كه ما نسبت به آن نگاه فاخر داشته باشیم، یك عمر خواهد ماند. انتظار منطقی از دولت داریم كه درباره حقوق مولفین و مصنفین اقدامی جدی داشته باشد و حق كپی رایت برای هنرمند محفوظ باشد. ما قانون مولفین و مصنفین را هم داریم اما این قانون در حوزه موسیقی نیازمند بازنگری است. بازنگری در این قانون و اجرایِ قدرتمندش می‌تواند حقوقی را برای هنرمند ایجاد كند كه همیشه برای هنرمند پابرجا می‌ماند.

این آهنگساز در پایان گفت: هنرمندان همیشه از بخش‌های مختلف انتظار حمایت دارند. حمایت كردن هم شكل‌های مختلفی دارد. ما اگر بخواهیم از نگاه حمایت دولتی به این قضیه نگاه كنیم، همه ما هنرمندان یك انتظار بسیار منطقی داریم كه حق كپی رایت برای ما محفوظ باشد تا اگر هنرمندی چند سال از وقت خود را برای تولید یك اثر گذاشته است با خیال راحت بتواند اثر خودش را منتشر كند. این یكی از حمایت‌هایی است كه من خودم به‌شخصه در حوزه ثبت اثر دارم. انتظار بعدی كه داریم از حوزه‌های رسانه‌ای است. به اعتقاد من وقتی یك اثری در دایره افتخارات جهانی قرار می‌گیرد، نقش رسانه‌ها بسیار تأثیرگذار خواهد بود. رسانه‌ها باید محصول و عوامل را معرفی كنند كه به همین واسطه برای دوستان اشتیاق به وجود بیاید تا آثار بعدی خود را هم تولید كنند.



ما در موسیقی امكان داشتن هیچ تبلیغاتی در سطح شهر نداریم

علی جعفری پویان نوازنده ویلن در مورد سهم حضور خود در این آلبوم گفت: حضور در این كار برایم فرصت جذابی بود. در این آلبوم در بخش‌هایی تكنوازی داشتم كه از نظر فنی برایم جالب بود. ما یك بخش سولیستیك داشتیم كه از لحاظ فنی تجربه بسیار جالبی بود. در یكی از قطعه‌ها مجبور شدیم نیم پرده اجرا را پایین بیاوریم تا به آن صدایی كه مد نظر آهنگساز بود برسیم چون ما از آن ساز فقط همان سونوریته را می‌خواستیم. نوع آرایشی كه صدای سازها در این آلبوم دارد برای من جدید است.

وی افزود: این تجربه هم برایم بسیار جذاب بود. ساختارشكنی جسورانه‌ای در میكس و مسترینگِ این آلبوم انجام شده است. اگر بخواهیم در مورد مسائل فنی سازهای زهی صحبت كنیم نیاز به یك جلسه نقد و بررسی داریم. این اثر می‌توانست با یك اركستر اجرا شود اما به خاطر مسائل مالی واقعا امكان این كار نبود. ما در موسیقی امكان داشتن هیچ تبلیغاتی در سطح شهر نداریم. من و علی دریایی كار چندین نوازنده را انجام داده‌ایم تا هزینه‌ها كاهش یابد.

علیرضا دریایی نوازنده ویلن كه بخش اعظم «استرینگ سكشن» یا «قسمت زهی» را در این آلبوم اجرا كرده در مورد ویژگی های این اثر از منظر سازهای زهی گفت: من در كارهای ضبطی فراوانی نواخته ام و در بسیاری از آنها با موتیف ها و جملات و نمودارهایی تكراری مواجه بوده ام اما در این كار من اینچنین احساسی نداشتم و از نوازندگی در آن لذت بردم. از همه مهم تر این است كه نوازنده تا آخرین مرحله ضبط نمی تواند كُلیّت كار را بشنود و زمانیكه كار به مرحله پایانی رسید و این اثر را با میكس نهایی شنیدم بیشتر متوجه زیبایی هایش شدم.

وی با تاكید بر اهمیت بخش زهی در اینچنین آثاری افزود: از آنجاییكه هزینه نوازنده های مختلف و كلا هزینه های تولید یك آلبوم بسیار گزاف بوده و چون اینچنین آثاری معمولا با هزینه شخصی و بدون حمایت دولتی تولید می شوند دست آهنگساز و خالق اثر در استفاده از نوازندگان متعدد و مختلف بسیار بسته است ازینرو من برای اینكه بخش زهی با كیفیت تر و متنوع تر اجرا شود چندین ساز ویلن مختلف با خودم می آوردم و مثلا اگر قرار بود 10 نوازنده مختلف یك بخش را اجرا كنند من این ده بخش را با سه یا چهار ساط مختلف می نواختم تا رنگ و زنگ و كیفیت و بافت صدای سازها به ما یك خروجی زهی بسیار طبیعی و مخملین و باكیفیت بدهد چراكه اگر بخواهیم برای این كار از چند نوازنده استفاده كنیم هزینه ها سر به فلك می كشد. ازینرو این شیوه بهترین روش برای ضبط بخش ویلن ها محسوب می شود.

فائزه كامیاب هنرمند بخش آواها ‌در ادامه این نشست گفت: این آلبوم واقعاً نام درستی دارد. به‌راستی كه نوازش لحظه‌هاست. آلبومی كه در آن هیچ ساز یا خواننده‌ای محوریت اصلی نیست و این موسیقی است كه حرف اول و آخر را می‌زند. هر قطعه در این آلبوم با نامش ارتباط مستقیمی دارد. جریان خواننده محوری، آسیب‌های بسیاری به جریان موسیقی زده است. خوانندگان معمولاً دوست دارند زیاد بخوانند، اما در این آلبوم اتفاق‌های خاصی رخ داده است.





آهنگساز «احمد میرمعصومی»، ویولنسل «كریم قربانی»، فلوت و فلوت ریكوردر «ناصر رحیمی»، گیتار «فیروز ویسانلو»، گیتار بیس «بابك ریاحی پور»، ویولن «علی جعفری پویان»، ویولن و ویولا «علیرضا دریایی»، بوزوكی «بهنام حكیم»، گیتار الكتریك «مهدی بیك وردی»، دیزا، كنا «امیرحسین كیانپور»، پیانو و سازهای الكترونیك «احمد میرمعصومی»، ابوا «آرین قیطاسی»، آوا «روشنك كی منش» و «فایضه كامیاب»، ضبط موسیقی «استودیو موسسه فرهنگی هنری نغمه سازان دلنشین»، میكس و مسترینگ «احمد میرمعصومی»، عكس «معین هاشمی نسب»، گرافیست و طراح جلد «عرفانه صمصام شریعت» عوامل خلق آلبوم «نوازش لحظه ها» را تشكیل می دهند.