یك‌سوم هنرمندان جشنواره موسیقی فجر بانوان بودند
به گزارش خبرگزاری فارس، سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر پایان یافت و حالا می‌توان مشخصه‌های این دوره جشنواره را مرور كرد.

سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر نخستین دوره‌ای است كه جشنواره بر اساس آیین نامه برگزار شد، آیین نامه‌ای كه پس از تدوین منتشر شد تا كارشناسان و هنرمندان موسیقی نقد و نظر خود را برای تغییر و اصلاح آن بیان كنند، هرچند در آن زمان هنرمندان و كارشناسان بی‌تفاوت از كنار آیین‌نامه گذشتند و درباره آن ننوشتند و نگفتند اما پس از نهایی شدن و ابلاغ آیین نامه و در زمان برگزاری جشنواره، نظراتی درباره آیین نامه مطرح شد. تردیدی نیست كه این آیین نامه ناجی جشنواره از همه مسایل نیست اما مبنایی است كه نظم و انضباط بیشتری به این رویداد می‌دهد و در روند اجرا ضرورت‌های آیین‌نامه روشن‌تر می‌شود و قابل بازنگری است. بر اساس همین آیین‌نامه انتخاب دبیر جشنواره از تصمیم فردی خارج شد و شورایی از هنرمندان، استادان و مدیران دبیر جشنواره را انتخاب كردند.

سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر، غیررقابتی برگزار شد و تم اجرای آهنگسازان ایرانی را محور قرار داد و گرچه انگیزه برگزیده شدن در جشنواره نبود اما گروه‌های فراوانی در جشنواره ثبت‌نام كردند و فرصتی شد تا بر اجرای آهنگسازان ایرانی تمركز شود. این رویكرد جشنواره می‌تواند تلنگری باشد كه به آهنگسازی و آهنگسازان ایرانی و آثارشان، نیازها و داشته‌های آهنگسازی ایران توجه شود، درباره آن گفتگو شود و تصویری از چگونگی اجرای آثار آهنگسازان بدست آید.

در این دوره جشنواره گروه‌های ویژه بانوان حضور نداشتند و از چهار گروه متقاضی هیات انتخاب، هیچ یك از گروه‌های ویژه بانوان را برای حضور در جشنواره انتخاب نكرد اما زنان در گروه‌های مختلف جشنواره حضور داشتند و 35 درصد نوازندگان و هنرمندان جشنواره سی و چهارم زن بودند. تك‌نوازی فریماه قوام‌صدری، آرپینه ایسرایلیان، اركستر هنرستان موسیقی دختران، گروه خنیاگران مهر كه تمام نوازندگان آن زن هستند، و حضور بانوان هنرمند و نوازنده در گروه‌های مختلف حاضر در جشنواره در تهران مجموع از بین 1100 هنرمند، 377 نفر زن بودند. اینكه حضور زنان در جشنواره فقط با اجرای گروه‌های ویژه بانوان مترادف و معنی شود، نگاه تقلیل‌گرایانه به حضور بانوان در جشنواره است.

جشنواره موسیقی فجر در این دوره به جای تمركز بر نام ها و گروه‌های مشهور، توجه به آثار را محور قرار داد تا آثار باكیفیت هرچند از گروه‌های كمتر شناخته شده، در جشنواره اجرا شود و گروه‌ها با انگیزه اجرا در جشنواره آثار خود را اجرا كنند. هرچند جشنواره از نام‌های مشهور موسیقی هم خالی نبود، محمد اسماعیلی و سعید ثابت، مجید كیانی، اركسترهای سمفونیك و ملی، فریماه قوام‌صدری، سیمون آیوازیان كه پس از 42 سال دوباره روی صحنه اجرا كرد، گروه آوازی تهران در جشنواره موسیقی فجر در تهران و هنرمندانی مانند علیرضا قربانی، حسام الدین سراج، گروه لیان، احسان خواجه‌امیری و ... در استان‌ها اجرا كردند.

تردیدی نیست كه شرایط اقتصادی كشور، امسال با سال و سال‌های گذشته تفاوت زیادی دارد و در این شرایط سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر با بودجه كمتر از سال گذشته و البته افزایش قابل توجه هزینه‌ها گروه‌های متنوع موسیقی ایران و چند گروه از دیگر كشورها را میزبانی كرد.

سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر پس از چند دوره فراتر از تهران رفت و علاوه بر تهران، 15 استان جشنواره موسیقی فجر را برگزار كردند و نیمی از كشور با این رویداد همراه شد. در استان‌های البرز، زنجان، اردبیل، سمنان، منطقه آزاد اروند، لرستان، كرمانشاه، فارس، گلستان، همدان، مركزی، جنوب كرمان، لرستان،گیلان، اصفهان، گروههای استانی و ملی با اجرای موسیقی نواحی، ایرانی و پاپ با بیش از 120 اجرا روی صحنه رفتند و بیش از 40 كارگاه و نشست برگزار شد و فرصتی شد تا مخاطبان و دوستداران موسیقی در نقاطی از كشور اجرای گروه‌های موسیقی را ببینند. سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر بی‌نقص نبود اما با یك تم مشخص و فارغ از تلاش برای جذب نام‌ها و گروه‌های مشهور، فضایی فراهم كرد تا گروه‌های كیفی كه كمتر فرصت و امكان اجرا را دارند، در جشنواره روی صحنه بروند.

انتهای پیام/