به گزارش خبرنگار موسیقی فارس، آنچه این روزها بیشتر به‌عنوان موسیقی ایرانی می‌شنویم، موسیقی پس‌زمینه و سرگرمی است و موسیقی‌هایی كه نیازمند تأمل است كمتر شنیده می‌شوند؛ موسیقی كه بیشتر از آن‌كه یك نوع شو باشد‌، قابل اندیشیدن است. به همین جهت باید اجرای پروژه‌های تكنوازی موسیقی اصیل ایرانی مثل «چند شب تار» را جدی گرفت.

«تكنوازی» یكی از فرم‌های اصلی موسیقی ایرانی به شمار می‌رود كه طی سال‌های اخیر، به نسبت سایر فرم‌های این‌گونه از موسیقی، توجه كمتری به آن شده؛ در این میان اما هنرمندان انگشت‌شماری سعی كرده‌اند با پافشاری در اجرای برنامه‌های «تكنوازی»، همچنان رگه‌هایی از این فرم از موسیقی ایرانی را حفظ و به مخاطبان ارائه كنند.

بزرگانی چون داریوش طلایی، محمدرضا لطفی، حسین علیزاده به عنوان بزرگان هنر تكنوازی تار نه تنها با اجراهایشان بلكه با ارائه آثار صوتی نیز در این زمینه گام‌های موثری برداشته‌اند اما در این میان نسلی جوان‌تر نیز با وجود اجراهای گروهی‌شان هنوز دغدغه اجرای كنسرت‌های تكنوازی را در سر می‌پرورانند. هنرمندانی كه علاوه بر دانش موسیقایی بالا، سعی می‌كنند تجربه‌های علمی و عملی خود را در قالب برنامه‌های تكنوازی كوتاه ارائه كنند. «چند شب تار» نمود این دیدگاه در بین نسل میانی موزیسین‌های ایرانی است. اجراهایی كه مجالی برای ارائه یكی از ویژگی‌های اصلی موسیقی ایرانی بوده و می‌تواند مخاطبان خاص خود را برای ساعاتی سرمست كند.

در میانه‌های دهه 80 ارائه كنسرت‌ در سالن‌های بزرگ با ظرفیت‌های چند هزار نفره باب شد كه اگرچه در ظاهر، چرخ موسیقی ایرانی را می‌چرخاند اما از آنجا كه تنها به افزایش فله‌یی مخاطب مبتنی بود و در آنها موسیقیدانان بیش از آنكه به تناسب محتوا و ظرفیت وجودی موسیقی ایرانی بیندیشند سرگرم شمارش صندلی‌های سالن بودند، رفته‌رفته موسیقی ایرانی و به ویژه تكنوازی تحت شعاع امر مخاطب و صندلی پر كردن قرار گرفت.

بر چنین بستری اجرای كنسرت‌های نخبه‌گرا و طبیعتا كوچك‌تر بیش از پیش فاقد توجیه مالی و بی‌معنی جلوه كرد. در این شرایط ارائه تكنوازی نیز مجبور شد برای احترام به چند هزار مخاطبی كه صندلی‌ها را پر كرده‌اند دست‌به‌دامن جلوه‌هایی شود كه اغلب چندان هم هنری نیستند. اما برنامه چند شب تار در كنار برنامه‌ مثل شب ساز ایرانی نشان‌ دادند با اجرا و ارایه صحیح و درست موسیقی ایرانی دیدگاه مادی و اقتصادی ندارند و می‌كوشند جلوه‌ای مغفول مانده از هنر موسیقی ایرانی را نمایان كنند.

بابك راحتی نوازنده و آهنگساز موسیقی ایرانی كه آلبوم های «دلكش» و «گشایش» او با استقبال خوبی از سوی مخاطبان مواجه شد اولین نوازنده شب گذشته این اجراها بود. این هنرمند در بخش اول برنامه به اجرای قطعه ای در دستگاه ماهور پرداخت و در بخش دوم نیز قطعه ای به شیوه عهد قاجار را برای علاقه مندان اجرا كرد.

بهزاد رواقی آهنگساز و نوازنده تار و سه تار كه طی سال های گذشته فعالیت های مستمری در عرصه های مختلف حوزه موسیقی ایرانی داشته دومین نوازنده اجراهای روز دوم پروژه «چند شب تار» بود كه در دستگاه نوا به اجرای قطعاتی به شیوه «مكتب تبریز»پرداخت. این نوازنده در بخش پایانی اجرای خود ضمن گرامیداشت یاد و خاطره پرویز مشكاتیان و معرفی او به عنوان یكی از ستاره های موسیقی ایران قطعه ای از آلبوم «دود عود» را برای علاقه مندان اجرا و این اثر را به روح این هنرمند فقید تقدیم كرد.

هادی آذرپیرا مدرس و نوازنده موسیقی ایران هم كه طی ماه های گذشته از نوازندگان ثابت گروه كیهان كلهر در كنسرت های ایران بوده سومین هنرمندی بود كه در بخش آخر كنسرت به اجرای قطعاتی در بیداد، شوشتری و همایون پرداخت. امیرمردانه دبیرجشنواره موسیقی كلاسیك ایرانی، علی بهرامی فرد نوازنده سنتور نیز از جمله هنرمندانی بودند كه در دومین شب از اجرای پروژه «چند شب تار» به اجرای برنامه پرداختند.

امشب نیز اصغر عربشاهی، بهاره فیاضی و حمید خبازی به اجرای برنامه می پردازند. در طول برپایی پروژه «چند شب» كه در هر دوره به یكی از سازهای موسیقی ایرانی اختصاص دارد، تعدادی از هنرمندان منتخب موسیقی با رویكرد تك نوازی بدون همراهی ساز دیگر به اجرای برنامه می پردازند.

طبق پیش بینی های انجام گرفته برگزاری مجموعه برنامه های «چند شب» فقط محدود به برنامه «چند شب تار» نخواهد بود و موسسه فرهنگی هنری «نغمه حصار» در نظر دارد تا در دوره های بعد نسبت به برگزاری برنامه های مختلف در حوزه سازهای ایرانی، موسیقی كلاسیك و موسیقی نواحی میزبان علاقه مندان موسیقی ایرانی باشد.

انتهای پیام/