حمید متبسم گفت: امروز جامعه موسیقی نیازمند یك انقلاب است تا بار دیگر موسیقی ایرانی اعتلا یابد؛ آثاری كه لطفی، علیزاده، مشكاتیان و پیشتر پایور برایش جان گذاشتند و آنها را خلق كردند، باید دوباره در سطح جامعه مطرح شود.
به گزارش خبرگزاری فارس، سومین دوره آیین گرامی داشت سالروز تولد استاد محمدرضا لطفی با حضور جمعی از چهره‌های نام آشنای موسیقی ایران شامگاه جمعه 15 دی ماه در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.

ادب گمشده هنر امروز ایران است

سید عباس سجادی مدیر عامل بنیاد آفرینش‎های هنری نیاوران در ابتدای این مراسم با بیان اینكه در ارتباط با بزرگمردی چون لطفی سخن گفتن كار ساده‎ای نیست اظهار داشت: رمز لطفی شدن احترام به اساتید بزرگ است. خدمتی كه لطفی به هنر موسیقی این سرزمین كرده است كمتر از خدمت استاد صبا نبوده است. تواضع و خشوع لطفی مثال زدنی است. رمز موفقیت او نیز همین تواضع، احترام به بزرگ تر و ادب بوده است. امیدوارم این ویژگی هر چه بیشتر در جامعه موسیقی پررنگ تر شود. ادب گمشده هنر امروز ایران است.

حمید متبسم آهنگساز و از شاگردان محمدرضا لطفی نیز در ادامه مراسم و پس از تكنوازی تار مازیار شاهی كه با الهام از آثار محمد رضا لطفی همراه بود به روی صحنه آمد و در سخنانی گفت: من در سال‎های آغازین دهه 60 افتخار شاگردی استاد لطفی را داشتم. او عاشق تدریس بود. دركی كه از اهمیت ردیف پیدا كردم تحت تاثیر درس‌های این ردیفدان بزرگ روی من بوده است. لطفی هیچ گاه از هنرجویانش شهریه دریافت نكرد و فقط خرسند بود كه آنها درس‎ها را خوب و پرشور به او ارائه دهند.

جامعه موسیقی نیازمند یك انقلاب است

متبسم ادامه داد: لطفی انقلابی در سال‌های آغازین 1350 انجام می‎دهد. بسیاری از هنرمندان كه اصل موسیقی ایرانی را می‎شناختند طی سال‎های 1320 تا 1350 خانه نشین شده بودند چرا كه مردم آن قدر از موسیقی ایرانی دور شده بودند كه وقتی محمدرضا لطفی با گروه شیدا پیش درآمد ركن الدین و رنگ درویش و تصنیف عارف را كه مربوط به سده گذشته بود ارائه می كرد جوانان آن روزها فكر می كردند كه در موسیقی انقلاب شده است چرا كه با این موسیقی آشنایی نداشتند و این آثار را مدرن می‎پنداشتند.

این آهنگساز برجسته كشور كه به تازگی از او آلبوم تار پود روانه بازار موسیقی شده است با ذكر این نكته كه امروز جامعه موسیقی نیازمند یك انقلاب است تا بار دیگر موسیقی ایرانی اعتلا یابد، خاطر نشان كرد: آثاری كه محمدرضا لطفی، حسین علیزاده، پرویز مشكاتیان، و پیشتر فرامرز پایور برایش جان گذاشتند و آن ها را خلق كردند باید دوباره در سطح جامعه مطرح شود و با حمایت شما رشد و نمو كند.

لطفی عاشق تدریس بود

هادی منتظری، آهنگساز و نوازنده كمانچه و ویولن از اعضای گروه شیدا و همچنین از شاگردان محمدرضا لطفی، دیگر سخنران این مراسم بود. منتظری گفت: محمدرضا لطفی همان طور كه حمید متبسم اظهار داشتند عاشق تدریس بودند و در تمام مراحل تدریس پول نگرفتند. این هنرمند همچنین جدیتی خاص در تربیت و آموزش شاگردان داشت، كه این ویژگی، یك ویژگی منحصر به فرد بود.

وی با ذكر خاطرات مختلفی از دورانی كه شاگرد او بود ابراز داشت: به یاد دارم زمانی در دانشكده موسیقی وقتی شاگرد لطفی شدم او بسیار سخت گیر بود و سه ترم دستگاه شور را نواختم تا او بالاخره به من نمره قبولی داد و در ادامه زمانی كه دیگر انگشتانم پینه بسته بود او مرا به همكاری با گروه شیدا دعوت كرد. روزی بعد از چند جلسه تمرین كمانچه‌ای برایم آورد و به من هدیه داد گفت به پاس زحماتی كه در این مدت كشیدی این كمانچه را به تو می‌دهم.

لطفی امانت‌دار گنجینه‎ای كهن بود

جمال سماواتی به عنوان آخرین سخنران نیز در سخنانی با ذكر این نكته كه هر دوره‎ای این شانس را دارد كه با كسانی معاصر باشد كه در قد و قواره تاریخند لطفی یكی از این چهره‎هاست اظهار داشت: لطفی امانت‌دار گنجینه‎ای كهن بود كه از پیشینیان به او رسیده بود و او همچون امانتداری امین ، به شایستگی این امانت را به نسل بعدی سپرد.

وی افزود: قرار بود بنایی كه او نهاده بود امروز به جایگاهی شایسته برسد اما متاسفانه امروزه موسیقی دستگاهی ما اصلا از جایگاه خوبی برخوردار نیست و زبان موسیقی كهن ایرانی در حال فراموشی است.

پس از سخنان جمال سماواتی نوازنده و پژوهشگر موسیقی، بهاره فیاضی و گوهر ناز مسایلی از شاگردان محمد رضا لطفی به اجرای قطعاتی به صورت بداهه پرداختند. پایان بخش این مراسم نیز بداهه نوازی هادی منتظری بود كه به درخواست حاضرین در سالن انجام شد و مورد استقبال نیز قرار گرفت.

سومین دوره آیین گرامی داشت سالروز تولد استاد محمد رضا لطفی همچون دو دوره قبل توسط بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران و با مشاركت مكتب خانه میرزا عبدالله برگزار شد.

انتهای پیام/