رادیو آوا، 2 اثر پژوهشی - موسیقایی در قالب برخی فعالیت های انجام گرفته در مدرسه عالی موسیقی اثر مرحوم علینقی وزیری و بازنویسی شهرام آقایی پور و 20 دونوازی برای سازهای ایرانی اثر شیما شاه محمدی طی روزهای گذشته در دسترس مخاطبان و علاقه مندان موسیقی ایرانی قرار گرفته است.

«در عالم موسیقی و صنعت - چهار كنفرانس به ضمیمه‌ مقاله‌ صنایع ظریفه» اثر علی نقی خان وزیری با بازنویسی، ویرایش، یادداشت‌ها و تحلیل شهرام آقایی‌پور عنوان كتابی پژوهشی در حوزه تاریخ موسیقی ایرانی است كه به تازگی توسط نشر ماهور پیش روی مخاطبان قرار گرفته است.

در توضیح این اثر پژوهشی آمده است:

علینقی وزیری پس از مراجعت از اروپا، در اسفند 1302 مدرسه‌ عالی موسیقی را افتتاح كرد. چون از بدو تاسیس مدرسه، اركستر آن مورد استفاده عموم واقع نشده بود؛ وزیری تصمیم گرفت تا در تیر ماه 1304 به مناسبت اختتام دوره‌ اول تحصیلات شاگردان مدرسه‌ عالی موسیقی، چهار كنسرت برای استفاده‌ی عموم ترتیب دهد.

خالقی در كتاب «سرگذشت موسیقی» می‌نویسد: «وزیری چون دید با شنوندگان بیشتری سر و كار خواهد داشت چهار خطابه تهیه كرد كه هر یك از آنها را در یكی از كنسرت‌ها به صورت كنفرانس، ضمن نغمات، موسیقی ایراد كند تا بدین وسیله بتواند در اطراف موسیقی كه هرگز تا آن وقت مردم چیزی درباره آن نشنیده بودند، صحبتی كند.»


او در این خطابه‌ها چارچوب فكری و چشم‌انداز اهداف آینده‌ خود را به شكل خلاصه و منسجم به اهل فرهنگ آن زمان اعلان كرد. این خطابه‌ها نهایتاً در آبان ماه 1304 به كوشش سعید نفیسی به چاپ رسید و مجموعه‌ حاضر علاوه بر بازنشر متن اصلی متضمن شرح و تحلیلی بر آن خطابه‌هاست.

فراگیری شیوه های متفاوت نوازندگی در یك كتاب

كتاب «20 دونوازی برای سازهای زهی ایرانی» با گردآوری، تنظیم و اجرای شیما شاه‌محمدی هم عنوان اثر تالیفی دیگری است كه طی روزهای اخیر در دسترس پژوهشگران و علاقه مندان موسیقی ایرانی قرار گرفته است.

در توضیح این اثر آمده است:

كتاب حاضر تلاشی برای آموزش هم‌نوازی سازهای زهی ایرانی و تربیت شنوایی هنرجویان در این زمینه است. در این مجموعه قطعاتی از موسیقی ملل و نیز موسیقی مردمی و كلاسیك ایرانی با استفاده از تكنیك‌های بین‌المللی سازهای زهی و فنون مختص موسیقی ایرانی، به جهت آشنایی با شیوه‌های متفاوت نوازندگی و هم‌نوازی، تنظیم شده ‌است.


در نمونه‌ صوتی، كه در لوح فشرده ضبط‌ شده، از 2 ساز قیچك سپرانو (با كوك دو سل دو سل) و قیچك آلتو (سل دو سل دو) استفاده شده‌است اما هنرجویان دیگر سازهای ایرانی نیز می‌توانند این بخش‌ها را با سازهای خود بنوازند.