خواننده : حمید علی نیا

آهنگساز : حمید گلشنی



متن ترانه :
ژه هشت دره عشق ته دا
بروه ته دئن هزار هزار ...
رونم له ور صاندقِ ته
تا دلی من بِگره قرار...
نذر و نیازان ده ویژم
تو جاره بفكری له مَه...
خراوَه حالِه دلی مَه
له ور تهَ پشتی مَه خَمه....
پر لی دَخِه،بروه تَه دل
دلدنگ بومه سا حرمِه
پنهِ فقیر بیچارانی
بفكر له مِه،ژه كرمه
رونشتمهَ ور ضرییان...
دستی مِه لهَ داوی ته یهَ
چاوان دشوم وه هِستران...
داغی دلی مِه تَزه یهَ
له تاریهِ نورك بِشین
رونای بِكه دلی برین
دل تِژّه مهَ... مِه نا امید...
ژه دریه خا ، وَ مَگرین....
پر لی دَخِه،بروه تَه دل
دلدنگ بومه سا حرمِه
پنهِ فقیر بیچارانی
بفكر له مِه،ژه كرمه
از هشت دروازه عشق ،
به سمت تو روانه اند.هزاران هزار زائر دلخسته
بگذار در برابر ضریحت بنشینیم
تا بلكه دلم قرار بگیرد
نذر و نیازم را درون ضریحت می اندازم
تا بلكه یكبار ما را نظاره كنی
حال دلمان بدجور خراب است
و در برابر تو قامتی خمیده آورده ایم.
به سمت تو دلم پر میزند
و دلتنگ حرمم
پناه و ملجا درماندگان و بیچاره گانی،
از لطف و كرم ات به من نظر كن.
در برابر ضریحت بنشینم
و دست به دامانت نهاده ام
چشمان خسته ام رابا آب دیدگانم می شویم
و داغ دلم كماكان تازه است
به تاریكی درونم نوری روانه كن
بلكه دل آزرده ام را روشنایی ببخشی
ذلی پر دارم ، امیدوارم
كه مرا نا امید از در خانه ات بازنگردانی
به سمت تو دلم پر میزند
و دلتنگ حرمم پناه و ملجا درماندگان و بیچاره گانی،
از لطف و كرم ات به من نظر كن.