آواز: مجتبی عسگری
شعر: استاد هوشنگ ابتهاج(سایه)

«هنگام كه گریه می‌دهد امان» روایتی است موسیقایی از چهار شاعر شهیر و معاصر ایرانی؛ نمیا یوشیج، سیاوش كسرایی، هوشنگ ابتهاج و محمدرضا شفیعی كدكنی. آهنگساز با استفاده از عواملی مانند ریتم، استفاده مناسب از بازه صوتی خواننده اثر، تلفیق دقیق كلام و موسیقی و رنگ‌آمیزی هارمونیك در فضای موسیقی ایرانی جذابیتی رمز‌آلود برای شنونده پدید آورده است. این آواز یكی از تراك‌های این آلبوم است.

شعر آواز:
ای دل ، به كوی او ز كه پرسم كه یار كو................ در باغ پر شكوفه ، كه پرسد بهار كو

نقش و نگار كعبه نه مقصود شوق ماست.................. نقشی بلند تر زده ایم ، آن نگار كو

جانا ، نوای عشق خموشانه خوش تر است................. آن آشنای ره كه بود پرده دار كو

ماندم درین نشیب و شب آمد ، خدای را.................. آن راهبر كجا شد و آن راهوار كو

ای بس بسنم كه بر سر ما رفت و كس نگفت................ آن پیك ره شناس حكایت گزار كو

چنگی به دل نمی زند امشب سرود ما.................... آن خوش ترانه چنگی شب زنده دار كو

ذوق نشاط را می و ساقی بهانه بود....................... افسوس ، آن جوانی شادی گسار كو