آلبوم نی نوا ساختة استاد حسین علیزاده یكی از ماندگارترین نغمه های موسیقی ایران است كه چند نسل آن را شنیده و پسندیده اند.

آلبوم نی نوا ساختة استاد حسین علیزاده یكی از ماندگارترین نغمه های موسیقی ایران است كه چند نسل آن را شنیده و پسندیده اند. آهنگی كه روایت های مختلفی در خصوص آفرینش آن بر سر زبان هاست اما محكم ترین روایت همان است كه خود استاد علیزاده بیان می كند.
نی‌نوا، روایت نی است. داستان موسیقیایی «بشنو از نی چون حكایت می كند.»
این بار روایتگر این داستان، حسین علیزاده است. آهنگسازی كه با آلبوم نی نوا شنوندگان زیادی را به جمع دوستدارانش درآورد. آلبوم نینوا اولین بار در 1 مهر 1362 پخش شد و خیلی زود به رادیو و تلویزیون راه یافت و شنیدن آن همیشه برای ما یادآور سوگ های ملی و مذهبی است. بسیاری آن را به نینوا و عاشورا كشانده اند و برخی داستان های خود را روایت كرده اند اما سخن قطعی و آخر را باید از زبان صاحب اثر شنید. آنچه می شنوید صدای استاد حسین علیزاده است كه سرگذشت ساخت و آفرینش این آهنگ را بیان می كند.
در این آلبوم، نی، نقش راوی را دارد. گویی این نی در دشتی تفتیده سخن می گوید و ریگ های بیابان را خطاب قرار می دهد. نوازنده نی این آهنگ محزون، جمشید عندلیبی است. به گفته علیزاده، نوشتن نی‌نوا حدود دو سال و ایدة ساختنش حدود چهار تا پنج ماه زمان برده‌است. نتیجه و فكرهای اولیة نی‌نوا برای او در سن 23، 24 سالگی شكل گرفته و او این ایده را در تك‌نوازی‌ها و اجراهایش به شكل‌های گوناگون اجرا كرده است.
نظر صاحبنظران و موسیقی دانان درباره نی نوا:
• پرویز مشكاتیان موسیقی‌دان و استاد دانشگاه، در مورد استفاده از اركستر و دستگاه نوا در آلبوم نی‌نوا می‌گوید: «اگر آهنگسازی تحصیل كرده و مترقی برای نوا ملودی بسازد و بعد برای زیباتر كردن آن از اركستر سمفونیك و هرنوع شكل‌سازی استفاده كند، بسیار كار زیبایی است و نه تنها اشكالی ندارد بلكه خیلی هم خوب است.»
• هومان اسعدی، استاد دانشگاه و موسیقی‌دان بر این باور است كه در آلبوم نی‌نوا، علیزاده از فرم یك‌صدایی خارج شده و به فرم چندصدایی در آهنگ‌سازی روی آورده كه این موضوع نیز در آثار ایرانی آن زمان تازگی داشت و در مورد استفاده از ریتم‌های لنگ نیز علیزاده در استفاده از این ریتم‌ها بیشترین تأثیر را پذیرفته‌است.
• پیروز ارجمند موسیقی‌دان و آهنگ‌ساز بر این باور است كه در دوران جنگ، فرصتی برای ساخت موسیقی مذهبی به جز موسیقی مذهبی جنگ وجود نداشت. از نظر او، این اثر از آن دسته كارهایی است كه گذر زمان نتوانست بر رویش تأثیر بگذارد. او همچنین یكی از رموز ماندگاری این اثر را وفاداری به موسیقی سنتی ایرانی می‌داند.
• كامبیز روشن‌روان، موسیقی‌دان و استاد دانشگاه بر این باور است كه این اثر به عنوان یك اثر نمادین در موسیقی مذهبی ایران تبدیل شده و غیر از این اثر، كار دیگری را كه تا این اندازه جذابیت داشته باشد، نمی‌شناسد و این اثر را شاخص‌ترین اثری می‌داند كه موسیقی مذهبی تا به حال داشته‌است.
• ابوالحسن مختاباد، پژوهشگر و منتقد موسیقی، به نقل از علیزاده می‌گوید:«وقتی شجریان این قطعه را شنید گفت: «علیزاده وقتی این كار را می‌نوشت به چه چیزی فكر می‌كرد كه این همه غم و اندوه را به قطعه‌اش سرازیر كرد؟»»