آهنگ بیكلام «سواران دشت امید» یكی از آهنگ‌های انقلابی استاد حسین علیزاده است.

«سواران دشت امید»، مبتنی بر ردیف دستگاهی موسیقی ایرانی است كه با ریتم‌های ادواری آمیخته شده و از جهاتی نقطة عطفی در كار علیزاده و موسیقی ایرانی به‌شمار می‌رود. این قطعه در سال‌های 1356 و 1357 و در روزهایی كه علیزاده سرباز بود، در پادگان فرح‌آباد ساخته شد.
به گفتة علیزاده، نُت به نُت این قطعات و نحوة نگارش آن را به یاد دارد. علیزاده در قطعة «سواران دشت امید» به دنبال این بود كه موسیقی را با بیان انقلابی و رزمی نشان دهد؛ و بر اساس آنچه كه خودش می‌گوید: «چون در ایران غالباً به موسیقی‌ای كه شعر در آن حضور دارد موسیقی انقلابی می‌گویند، من می‌خواستم چنین تصوری را از بین ببرم و ثابت كنم كه قطعه بدون كلام هم می‌تواند چنین مفهومی را انتقال دهد و قطعه «سواران دشت امید» با چنین رویكرد و هدفی ساخته شد.»