كمال‌ خان هوت
دوران كودكی او در روستا و آزادانه دردل طبیعت به مكاشفه محیط و بازی گذشت. او در نوجوانی متوجه علاقه وگرایش خود به موسیقی وشعر شد..شعرها وملودی ها را به خاطر می‌سپرد و می‌خواند.

به زودی اطرافیان متوجه توانایی و ظرفیت‌های هنری او شده و صدا و آوازش به شدت مورد استقبال همگان قرار گرفت. او پس ازآن بااعتماد به نفس و انگیزه‌ی بیشتر شعر و موسیقی را دنبال كرد. جوانی باهوش با حافظه ای سرشار.اشعار را به خاطر می سپرد، آهنگ ها را تمرین می كرد وشعر می سرود.او در زندگی هنری اش باخوانندگان، نوازندگان وشاعران زیادی آشنا شد و همكاری كرد. آموخت و آموزش داد. راهی كه او را به یكی از خوانندگان و موسیقی شناسان بزرگ بلوچ بدل كرد.

كمال خان با اینكه مدرسه نرفته ولی، خواندن می داند و همین طور می‌نویسد. برخی از اشعار خودش ودیگران را در دفترهایش نوشته، خط خوانایی دارد و همیشه كاغذ و قلم در جیبش است. حافظه خوبی دارد و شعرهای بسیاری را حفظ است. ولی واقعیت این است كه سرور عمیق شاعرانه و خلاق كمال خان همه نیروهای وجودش را در مسیر هنرش قرار داده است.

او بدون چند پارگی در هنرش غرق شده، حافظه‌اش، هوشیاری و اراده‌اش همه و همه و یك صدا در یك جهت آزاد شده‌اند. یك چند صدایی یك پارچه و رسا، هنر كمال خان چنین است.

سبك خوانندگی كمال خان پهلوانی است كه از اصیل‌ترین و قدیمی‌ترین گونه‌های موسیقی بلوچی است كه در بلوچستان رواج داشته و اعتبار و ارزش بسیاری در نزد بلوچ‌ها دارد.



كمال خان از محبوبیت و معروفیت زیادی در بلوچستان برخوردار است، تا ‌آنجا كه برخی از موسیقی‌دوستان خود را مرید كمال خان می‌دانند. در بیشتر خانه‌ها آثاری از اجراهای استاد وجود دارد.

بی‌تردید او در حال حاضر گنجینه‌ای غنی از موسیقی و ادبیات شفاهی است و حضورش طی سالیان دراز زندگی هنری‌اش ، تداوم بخش روایت تاریخ و قصه‌ها و ترانه‌های بلوچستان بوده است.

كمال خان هوت روز دوم اسفند 1388 در گذشت.

سردبیر: سحر فخاری