اسكندر ابراهیمی زنجانی، كه بعدها نام هنری‌‌اش را به منصور نریمان تغییر داد، در سال 1314 در مشهد دیده به جهان گشود.


اسكندر ابراهیمی زنجانی، منصور نریمان

پدرش كه خود سه تار و تار و نی را به خوبی می‌نواخت از همان دوران كودكی او را تحت آموزش خود گرفت و وی را با ردیف‌ها و گوشه‌های موسیقی ایرانی آشنا كرد و نواختن سه تار را به او آموخت.



روز‏به ‏روز علاقه وی به ساز عود بیشتر ‏شد تا جایی كه این ساز را به سه‌تار مقدم دانست و وقت بیشتری را صرف این ساز اصیل ایرانی كرد.

نریمان حدود 14 سالگی همكاری خود را با رادیو مشهد به عنوان تكنواز موسیقی آغاز كرد و پس از تسلط كافی بر شیوه نوازندگی عود، در بعضی برنامه‌ها به اجرای موسیقی با این ساز پرداخت.

پس از مدتی همكاری با رادیو مشهد، به شیراز نقل مكان كرد و به مدت 4 سال فعالیت و همكاری خود را در زمینه موسیقی و اجرا با رادیو شیراز ادامه داد.

از همان رادیو شیراز بود كه صدای ساز نریمان به گوش استادان موسیقی وقت در تهران رسید و از وی دعوت به عمل آمد تا با رادیو تهران همكاری كند.

تسلط وی به نوازندگی این ساز اساتید موسیقی آن زمان را متعجب ساخته بود. زیرا تا آن زمان كسی فكر نمی‏‌كرد كه با ساز عود هم بتوان تمام ردیف‏‌های موسیقی ایرانی را اجرا كرد. استاد نریمان با اجراهای موفق خود ثابت كرد كه چنین نیست و ساختمان و صدادهندگی این ساز هیچ مغایرتی با موسیقی اصیل ایرانی ندارد و این مساله به شیوه و سبك نوازندگی هر ساز بستگی دارد.

سپس به عنوان تكنواز رسمی رادیو در كنار اساتید دیگر نظیر جلیل شهناز، فرهنگ شریف، پرویز یاحقی و دیگر تك نوازان آن دوره به فعالیت خود در رادیو تهران ادامه داد.
در سال 1341 از او برای تدریس تخصصی ساز عود در هنرستان موسیقی دعوت به عمل آمد. از همان سال شاگردانی به طور تخصصی به یادگیری عود پرداختند و با زحمات استاد نریمان به بهترین نحو و با تسلط كامل دوره هنرستان را به پایان رساندند و وارد عرصه موسیقی شدند.
در خلال همین تدریس بود كه استاد به كمبود یك متد خاص در شیوه نوازندگی عود پی برد و تصمیم به نگاشتن كتابی برای تدریس این ساز گرفت و كم‏كم تمرین‏ها و آهنگ‏های مناسب این كتاب را نوشتند و هم زمان به شاگردان خود تدریس كرد.



این كتاب با نام «شیوه بربت نوازی» در سال 1372 همراه با دوره عالی كه شامل 5 اتود متنوع است به چاپ رسید. از تالیفات دیگر نریمان می‌توان به كتاب «42 قطعه برای عود» و «ردیف موسیقی ایرانی برای بربت» اشاره كرد.

منصور نریمان علاقه فراوانی به عود یا بربت كه سازی ایرانیست و از ایران به سایر كشور های جهان رفته دارد و كوشش فراوان نمود تا این ساز و نواختن آن را احیاء كند و آن را به صورت تكنوازی درآورد و شاگردان خوبی نیز در این راه تربیت كرد .

استاد منصور نریمان در بخشی از خاطراتش گفته است: «كلاس اول دبیرستان بودم كه به نواختن دستگاه‏ها و گوشه‏ های موسیقی تا اندازه‏ای آشنایی پیدا كرده بودم ولی از نت بی‏ اطلاع بودم و در مشهد هم در آن زمان كسی نبود كه به من كمك كند و نت را بیاموزد، لذا نامه ‏هایی به هنرستان عالی موسیقی به استاد خالقی نوشتم و مشكل خود را با ایشان در میان نهادم. در نامه‏ هایی كه برای این استاد بزرگوار فرستادم، پس از تشكر فراوان از لطف آن مرد هنرمند و هنردوست، خواستار گردیدم كه از طریق مكاتبه نت را به من بیاموزد و استاد هم یك قطعه عكس امضا شده خود و دو جلد كتاب دستور تار و سه‏ تار از دوره اول و دوم هنرستان تالیف آقایان: موسی معروفی و نصرالله زرین‏ پنجه را كه با رعایت كامل نظریات استاد علینقی وزیری چاپ شده بود برایم فرستادند كه هنوز آنها را دارم و برایم بسیار عزیز می‏باشند و تا عمر دارم مدیون این استاد بی‏نظیر و عالیقدر خواهم بود.»

استاد منصور نریمان كنسرت‌های فراوانی جهت موسسات فرهنگی، هنری و عام المنفعه اجرا كرده كه بیشتر آنها در بیمارستان ریوی شیراز بوده و بسیاری از هزینه ‏های متفرقه آن را خودش متقبل می‏شده است. وی جهت شناساندن هر چه بیشتر موسیقی اصیل ایران و ساز عود كه یكی از باستانی‏ ترین سازهای ایرانی است مسافرت‌های متعددی به كشورهای مختلف نمود و آهنگ‏های بسیاری ساخت كه یكی از آنها " لالایی" نام داشت كه برای دخترش ساخته و سال‏ها در آخر هر برنامه قصه شب رادیو پخش می‏‌گردید.

استاد نریمان درباره یادگیری ساز عود گفته است: «در عود استادی نداشتم، فقط از راه گوش به رادیوهای كشورهای همسایه استفاده بردم و به محمد عبدالوهاب خواننده و نوازنده بزرگ مصری به رادیو قاهره نامه نوشتم و درباره كوك و بعضی مسائل این ساز از وی سئولاتی كردم و مسائلی را مطرح نمودم؛ پس از چندی عبدالوهاب در جواب نامه من نوشت كه كوك عود همانی است كه خود شما انجام داده‌اید و خلاصه كل نظریات مرا تائید كرد.»



منصور نریمان همكاری خود را در برنامه گلها همراه با خوانندگانی چون: محمودی خوانساری، اكبرگلپایگانی، حسین قوامی، ایرج، نادر گلچین و غیره شروع و در تلویزیون در برنامه بشنو از نی كه به سرپرستی و تهیه‌كنندگی بهمن بوستان با همكاری آقایان: اصغر بهاری، مجید نجاحی، رضا شفیعیان، عباس زندی، محمد موسوی، امیر ناصر افتتاح و فرهمند بافی اجرا می‌نمود و هفته‌ای یكبار به مدت یك ربع همراه با ضرب جهانگیر ملك در تلویزیون برنامه اجرا می‌كرد و در تكنوازی رادیو، همراه با آقایان علی بهاری، مهندس همایون خرم، اسداله ملك، حبیب الهر بدیعی، پرویز یاحقی، كامران داروغه، منصور صارمی، جواد معروفی، مجید نجاحی، سیاوش زندگانی، رضا ورزنده، محمد موسوی، عماد رام، جهانگیر ملك و امیر ناصر افتتاح شركت داشت و در برنامه سنگین و خوبی كه در فرستنده F.M به رهبری مهندس همایون خرم اجرا می‌شد تكنواز عود آن برنامه بود.

منصور نریمان سال‌ها قبل بنا به دعوت آقای علی رهبری و وزارت فرهنگ و هنر سابق، در هنرستان عالی موسیقی ملی و دانشكده موسیقی به سمت استاد عود تدریس و همكاریش تا پایان سال 1358 ادامه داشت. وی علاوه بر آشنایی با نواختن تار و سه تار، از خطی خوش و زیبا و نقاشی و نت نویسی بهره كافی نیز دارد.

از هنرهایی كه خداوند به نریمان بخشیده می‏‌توان به شعر، نقاشی، خطاطی، عكاسی، نوازندگی، آهنگسازی، ساز سازی و آوازخوانی اشاره كرد. وی در سال 1336 ازدواج كرد و ثمره آن یك پسر و سه دختر می‌باشد.

اسكندر ابراهیمی زنجانی یا منصور نریمان استاد موسیقی و نوازنده بربط است و به عنوان پدر عود ایران شهرت دارد.