به گزارش خبرگزاری فارس، حسین دی‌پیر، مترجم و پژوهشگر موسیقی كشور، معتقد است: هنر كشور ما با نبود نظریه و نظریه‌پردازان مواجه است. به بیان دیگر، فلسفه جایی در هنر كشور ما به‌ویژه حوزه موسیقی ندارد.

حسین دی‌پیر، مترجم و پژوهشگر موسیقی، در مورد جایگاه پژوهش در موسیقی كشور گفت: با شناخت من از مراكزی كه به این مقوله می‌پردازند و روی آن حساس‌اند، مثل حوزه هنری، بنیاد حفظ آثار، سازمان پژوهشی سپاه در زمینه دفاع مقدس و دیگر مراكز فعال در این عرصه، در آغاز دوره دفاع مقدس تاكنون یكی از مهم‌ترین اجزای آن منابع مطالعاتی است. خوشبختانه حوزه هنری با راه‌اندازی كتابخانه تخصصی دفاع مقدس توانسته منابع مورد نیاز پژوهشگران را تا حدود زیادی تامین كند. اما متاسفانه در رابطه با انقلاب آنچنان كه باید منابع مطالعاتی لازم جمع‌آوری و تدوین نشده است. در برخی از بخش‌ها مثل حوزه عكس فعالیت‌هایی شده اما در عرصه موسیقی انقلاب این اهم میسر نشده است. بهترین آرشیو مطالعاتی كه می‌­تواند در اختیار پژوهشگران حوزه موسیقی در مورد انقلاب و دفاع مقدس قرار گیرد، آرشیو صداوسیما است. اما دسترسی به چنین آرشیوی ساده نیست.

وی در همین راستا افزود: به‌تازگی برخی از فایل‌های صوتی از آرشیو صداوسیما كه در سال‌های 1356 تاكنون جمع‌آ‌وری شده در اختیار عموم قرار گرفته است. اما برای پژوهش‌های دقیق كافی نیست. چرا كه جامع نیست و به این ترتیب ما نمی‌توانیم آمار دقیقی ارائه دهیم. یكی از مشكلات ما در زمینه موسیقی و پژوهش‌های آن، نبود یك منبع جامع است.

دی‌پیر با اراده پیشنهادی برای رفع مشكلات پژوهشی هنر كشور گفت: حمایت، هدایت و ایجاد رقابت راه حلی برای رفع عدم وجود جریان پژوهشی موسیقی كشور است. مسئولین مربوطه به حوزه موسیقی كشور می‌توانند با برگزاری جشنواره‌های موسیقی پژوهش‌محور این خلآ را پر كنند. متاسفانه كم‌كاری‌هایی مسئولین منجر به توقف رشد موسیقی كشور شده است.

دی‌پیر با اشاره به برگزاری جشنواره‌های موسیقی كشور و توجه آن‌ها به پژوهش گفت: در دوره‌هایی بر اساس سلیقه‌ شخصی دبیر و با مدیر برگزاری جشنواره بخش‌های پژوهشی در كنار جشنواره با جدیت پیگیری می‌شود. به این ترتیب از پژوهشگرانی كه در زمینه موسیقی فعالیت كرده‌اند برای شركت در این بخش دعوت می‌شود تا مطالب خود را به جشنواره ارائه كنند. اما جمع‌بندی پژوهش‌های این جشنواره‌ها و ارائه آن‌ها به دنیای بیرون از جشنواره صورت نمی‌گیرد. این در حالی است كه پژوهش‌های انجام شده آنجایی می‌تواند نتیجه و بازخورد داشته باشد كه به هنرمندان و علاقه‌مندان دیگر ارائه شود. این ارائه نیز می‌تواند در قالب جلسات نقد و بررسی با حضور متخصصین و عموم هنرمندان، علاوه بر ارائه در قالب كتاب‌های پژوهشی، صورت گیرد.

دی‌پیر كه تا كنون چندیدن جلد كتاب موسیقی را به زبان فارسی ترجمه كرده است در پایان گفت: از سوی دیگر هنر كشور ما با نبود نظریه و نظریه‌پردازان مواجه است. به بیان دیگر فلسفه جایی در هنر كشور ما به‌ویژه حوزه موسیقی آنچنان كه باید ندارد. از آنجایی كه فلسفه توان راه‌اندازی اندیشه و فكر آدمی است، اگر از یك جامعه‌ای حذف شود آن جامعه رشد نخواهد كرد. در نتیجه باید پشت فعالیت‌های هنری خود اندیشه درست با ویژگی‌های انقلابی و ملی خود داشته باشیم. به عنوان مثال فیلم سینمایی «گاو» اثر داریوش مهرجویی دارای فلسفه‌ای اجتماعی است. چرا كه به بررسی و تحلیل دقیق جامعه خود پرداخته است. اگر سینمای مهرجویی از فلسفه مخصوص مهرجویی بهره نمی‌برد هیچ‌گاه به این خوبی ماندگار نمی‌شد. پایه و اساس داشتن فلسفه و اندیشه برای تولید اثر هنری انجام پژوهش‌های میدانی علاوه بر پژوهش‌های كتابخانه‌ای است. موسیقی ما نیز به پژوهش‌ برای دست‌یابی به فلسفه دارد. تا زمانی كه فكر و اندیشه‌ای فیلسوفانه پشت تولیداتمان نهفته نباشد نمی‌توانیم به ماندگاری و رشد آن فكر كنیم.

انتهای پیام/