«آموخته های من» عنوان یكی از پروژه های جدید عرصه موسیقی است كه طی روزهای گذشته به خوانندگی محسن كرامتی توسط نشر ماهور در دسترس شنوندگان قرار گرفت.

محسن كرامتی درباره این پروژه نوشته است:

«مجموعه حاضر كه حاصل سال ها تلمذ صاحب این قلم در محضر استاد محمدرضا شجریان است، ارائه ای در حد بضاعت من است.

البته دوران فراگیری این ردیف را كه تقریبا 9 سال طول كشید می توانم به دو دوره تقسیم كنم:

دوره ای حدودا یك سال و نیمه پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، از اردیبهشت 1356 تا حوالی تیر 1357 كه طی آن آوازهای ابوعطا، دشتی و بیات ترك را درس گرفتم و دوره ای تقریبا شش ساله پس از انقلاب كه با وقفه ای چهارده ماهه از مهر 1358 آغاز شد.

خود این دوره دوم را به دو بخش می توانم تقسیم كنم:

بخش اول آن مدت كوتاهی بود كه در كانون چاووش تعلیم می گرفتم و تا زمستان همان سال 1358 ادامه دادمش و در این مدت آوازهای افشاری و كرد بیات را یاد گرفتم. بخش آخر دوران یادگیری ام هم از زمستان 1358 تا اسفند 1365 تماما در منزل استاد شجریان بود.

در این دوره آخر، شیوه تدریس استاد متنوع بود؛ به این معنی كه برخی دستگاه ها و آوازهای باقی مانده را بدون ضبط و به صورت سینه به سینه و بعضی را با ضبط گوشه به گوشه، یعنی هرهفته یك گوشه را تعلیم می دادند. استاد دستگاه های چهارگاه و راست پنجگاه را به یك باره ضبط و نوار آنها را در اختیار هنرجویان قرار داد تا هرهفته یك گوشه از آنها را به عنوان تكلیف هفتگی تحویل بدهیم.

ازاسفند سال 1363 دوره برای من كه قدیمی ترین شاگرد بودم به پایان رسید و دوره تلفیق شعر و مركب خوانی آغاز شد و تا پایان سال 1365 هم طول كشید.

در این اجرا با نهایت دقت كوشیده ام تحریفی پیش نیاید و فقط در یك مورد دخل و تصرف كرده ام كه آن هم افزودن گوشه دلكش در دستگاه ماهور است. این همه آن چیزی است كه از خود استاد تعلیم گرفته ام.

برخی گوشه ها را استاد در جریان تعلیم صلاح دید به شاگردان جدید آموزش دهد. دسترسی به این گوشه ها و تكه ها بعدا افزوده شد. البته برای من مقدور بود ولی ترجیح دادم آنها را در كارم وارد نكنم.

هنگام ضبط این مجموعه هم فقط به آنچه در این سالیان دراز فراگیری و آموزش در ذهن و حافظه ام جای گیر شده و رسوب كرده است تكیه كرده و ترجیح دادم به آن بخش از نوارهای درسی نیز كه در اختیار داشتم مراجعه نكنم.

ردیفی كه استاد شجریان به ما آموخت به قدری با سلیقه و استادانه طراحی شده كه به تعبیر من همچون شاهكار هنری است.

جمله بندی های تحریری بدیع، تلفیق هوشیارانه كلام با مُد و لحن هرگوشه، پرهیز از تفصیل بیهوده و تكیه بر چهارچوب اصلی و ضروری ردیف كلاسیك؛ در مجموع ردیف به وجود آمده كه در حد كمال و بی نقص است. گویی هنرمندی سال ها برای طراحی اثر هنری خود تامل و حوصله كرده و هزاران طرح برای آن ریخته و سرانجام به آنچه در خیال خود داشته، دست یافته است.»