خواننده : كامبیز اكبری

متن ترانه :

زمستون هوا تموم جا ای ورف و واره
صواحی ره طلا نخوندنا شو موندگاره
تموم ننه مه شو نكمبه خو دل یاد یاره
خدا دونده مه دل ته وسه ای گل بیقراره
ماه مونا ته بلا ره / چنده دین ته جه خاره /
میر ماه مشت ستاره / اونما عین بهاره
زمسون هوا ته مست چش اون سرخ دیمه
مه او تیكه برو كه تسه من بی خو بهیمه
پلی گرنه مه تن نشونه خو چش دل پئیمه
برو اونكه تئی چراغ سو من پاپلیمه
ته افتابه تئی اگر نئی شو سر نوونه
زمسونه اثر مه خسته دل جا در نشونه
نئی تا ته خمل نكنده گل فك جل نشونه
بهارون گدر دمائه ماه بی ارغمونه
زمسون و مه ماه تتی نمو شو سوته كوره
مه اساره تئی برو بزن سو تار شوره
مگر راه منو ته نازنینم چنده دوره
برو سوزه قبا بهار زا دل نا صبوره
نام و امضای مسئول شعر و موسیقی مركز:

ترجمه:
زمستان است و هوا برفی است
خروس صبح نمی خواند و شب ماندی نیست
شب من تمام نمیشود از هجر یار و خوابم نمیبرد
خدا میداند دل من برای تو بیقرار است
به مانند ماهی/چقدر با تو بودن خوب است/فصل پاییز با تو شبها پر ستاره است/فصل زمستان مثل بهار
زمستان است وگونه های تو از سرما سرخ است
خوش سیمای من بیا كه بی تو خواب ندارم
تنم مریض است و چشمهایم بیخواب و چشم انتطارم
بیا انكه تویی نور شمع و من همچو پروانه
تو نور آفتابی اگر نیایی شب صبح نمیشود
سرمای زمستان از دلم بیرون نمیرود
نیایی گلها ی صحرایی شكوفه نمیدهند
فصل بهار از گل ارغوان خبری نیست
زمستان است و ماه من نیامد و شب سیاه و تاریك
ستاره ی من تویی و روشن كن آسمان را
مگر راه من و تو چقدر دور است از هم
بیا جامه دار سبز دلم بیقرار است