خواننده : حشمت اله بیرانوند

آهنگساز : داریوش منصوری

متن ترانه :
1- واخوم هم كردم غریوه آشنایت(دوستی و آشنایی با تو مرا با وجود خودم هم غریب و بیگانه كرد)
حونمونم ز و یك سیل بلائیت(خانمان مرا از هم پاشید نگاه همچون سیل بلاخیز تو)

2- مه كموتر بیم و تو باز شكاری(من مانند كبوتر بودم و تو باز شكاری و...)
مه كویر دیم و تو ئور بهاری(من همچون كویر بایر و تو ابر بهاری بودی)

3- نه شكارم كردی و نه بارِسی وِم(نه مرا شكار كردی نه قطره ای بر من(كویر)باریدی)
چَن جویی شادی دِ تو نوی نصیوم(به قدر جویی شادی از تو نصیب من نشد)

4- اِ دوسهِ بترس دِ دوره روزگارو(ای دوست از گردش روزگار بترس)
آسمونِ سیل كو دِ اُفتاو و بارو(آسمان(حداقل نشانه تحول طبیعت)را ببین كه در فصل بهار یك روز ابری و یك روز آفتابی است)

5- ایمرو رحمت نیایَه وِ منِ زار(اگر امروز كه من به تو نیاز دارم به من رحم نكنی)
اِ گُلِ تو هم چی مِه یه روز مویی خوار(ای دوست(گل)تو هم در كوتاه ترین مدت مانند من خوار می شوی(این جهان كوه است و فعل ماندا/سوی ما آید نداها را صدا(مولانا))

6- یَه كِر و یَه هم نِشو یَه هم زِمونه(از ما گفتن:این زمانه،این نشانه)
هر دو مو مینیمو اَر عمری بمونَه(هر دوی ما خواهیم دید-اگر عمری باقی بماند-كه روزگار عسرت و سختی من می گذرد و روزگار ناز و نعمت تو هم سر خواهد آمد(فقر من و غنای تو جور تو و احتمال من))

7- بیتِرهَ كاری نكیم بوییم پَشیمو(پس تا فرصت داری از گردش روزگار بترس و كاری نكن پشیمان شوی)
حَسرتهِ ننیمو پا طالَه رَشیمو(و حسرت ها و پشیمانی ها را به تقدیر و سرنوشت تیره و تار ربط ندهیم)