پیكر مرحوم بهمن رجبی مدرس موسیقی، پژوهشگر و از نوازندگان عرصه تمبك نوازی روز دوشنبه بیست و چهارم شهریور از مقابل خانه هنرمندان ایران به سمت قطعه 301 بهشت زهرا (س) تشییع شد تا در كنار قطعه‌ای كه همسرش در آن آرمیده، به خاك سپرده شود.

علی اكبر شكارچی، كیهان كلهر، حمیدرضا نوربخش، اینانلو، حسین علیشاپور، شهرام صارمی، حمیدرضا عاطفی، فربد یداللهی، شروین مهاجر ، نیما جوان، امیر شریفی، امیر اثنی عشری، آرش فرهنگ فر و جمعی دیگر از اهالی موسیقی از جمله هنرمندانی بود كه در این‌ مراسم حضور داشتند.

مرتضی اعیان از هنرمندان پیشكسوت عرصه موسیقی و دوست صمیمی مرحوم بهمن رجبی در این مراسم با ذكر خاطراتی از همكاری مشترك خود با این هنرمند گفت: آشنایی من و بهمن از دهه 50 در مركز حفظ و اشاعه موسیقی بود و از همان زمان درباره شیوه های مختلف تمبك نوازی بحث و تبادل نظر داشتیم در این مسیر كارهای مشترك فراوانی هم انجام دادیم كه در برگیرنده تجربیات ارزشمند و خاطرات زیادی بود.‌

علی اكبر شكارچی نوازنده و مدرس پیشكسوت موسیقی كشورمان درباره شخصیت هنری بهمن رجبی اظهار كرد: ای كاش قبل مرگ بهمن رجبی او را می دیدم از این بابت هم خیلی متاسفم. وی نیازی به تعریف و تمجید من ندارد چرا كه همه بر توانایی های این نوازنده واقف هستند.
وی افزود: بهمن رجبی هنرمندی با وسواس زیاد بود كه توانست خدمات ارزنده ای را به موسیقی ایران ارائه دهد. وی همواره یكی از پرچمدارانی بود كه جان و وجودش برای مردم بود و وقتی وصیتش را خواندم افسوس خوردم چرا چنین هنرمندی باید چنین وصیت نامه غم انگیزی داشته باشد.

شكارچی با روایت خاطراتی از فعالیت های هنری خود با مرحوم رجبی ادامه داد: كاش این همه آدم هایی كه اینجا هستند به جای ایستادن و ابراز همدردی می آمدند و در تجلیل از زنده یاد رجبی تمبك نوازی می كردند. مسیری كه آرزوی من هم هست و دوست دارم بعد از مرگم هنرمندان در مراسم تشییع كمانچه نوازی كنند.

وی در بخش دیگری از صحبت های خود تصریح كرد: ما وقتی تا این حد به موسیقی وابسته هستیم باید احترام ما هم به هنرمندان از دست رفته نیز چنین باشد . كاری كه بهمن رجبی برای موسیقی كرد هم دقیقا شایسته چنین نكوداشت و بزرگداشتی است.

پس از صحبت‌های شكارچی قطعه ای آوازی با هنرمندی پارسا حسندخت برای حاضران در مراسم اجرا شد.

پیمان سلطانی رهبر اركستر و آهنگساز نیز در بخش دیگری از این مراسم گفت: مرحوم رجبی انسان بسیار تنهایی بود. او نگاه متفاوتی به فرهنگ و موسیقی داشت كه گاه نظرات ایشان را به اغراق در جامعه موسیقی معنا كرده اند. او همواره درباره هم نسلانش به خوبی تعریف می كرد. اگرچه به واسطه برخی از صحبت ها گاه كدورت هایی پیش می آمد كه ما تلاش می كردیم این كدورت ها را برطرف كنیم اما اشخاص نامرتبط فاصله هایی را ایجاد می كردند. گرچه من بارها از زبان استاد علیزاده و استائ مشكاتیان دلتنگی شان از بهمن رجبی را شنیدم.

وی افزود : امیدوارم از این پس شاهد برخی كدورت ها كه از زبان برخی افراد در جامعه موسیقی میان هنرمندان برافروخته می شود نباشیم و اجازه ندهیم چنین فضایی ادامه پیدا كند.

مصطفی محرمی از افرادی كه طی این سالها در كنار مرحوم رجبی حضور داشت در بخش پایانی مراسم تشییع گفت: از طرف بابك رجبی پسر مرحوم رجبی و برخی شاگردان از شما بابت حضورتان قدردانی می كنم. من در این مدتی كه كنار مرحوم رجبی بودم یاد گرفتم اندیشه و راهی را انتخاب كنم كه مشتمل بر هنر تمبك نوازی و جهان بینی و اندیشه متفاوت داشتن بود.

وی افزود: دلم از تنهایی بهمن رجبی پر است و امیدوارم روزی فرا برسد كه از دلایل این تنهایی حرف بزنم.

زنده یاد بهمن رجبی از اولین نوازندگان معاصر تمبك است كه در آثار و كنسرت‌های خود توجه ویژه ای به تمبك به عنوان یك ساز تك نواز مبذول داشت و آثار وی و ابداعات او در زمینه تكنوازی تمبك موید این نكته است.

از ابداعات وی در تكنیك نوازندگی تنبك می توان به افزودن 11 نوع ریز اشاره كرد.

تالیف كتاب های آموزشی از جمله «آموزش تمبك - ابتدایی و متوسطه»، «آموزش تمبك - عالی و وفوق عالی»، «تمبك و نگرشی به ریتم از زوایای مختلف» از جمله آثار پژوهشی و تالیفی زنده یاد بهمن رجبی به حساب می آید.

حضور در پروژه هایی چون «سواران دشت امید» اثر حسین علیزاده، «گفتگوی چپ و راست» با همراهی فربد یداللهی، «مكتب عشق» به آهنگسازی مازیار شاهی، «نظم و وزن»، «آوای چكاد» با همراهی علیرضا جواهری، «گلچین یك و دو» اثر رضا شفیعیان و حضور در چندین اجرای زنده موسیقایی از جمله فعالیت های مرحوم بهمن رجبی به حساب می آید.