حتی اگر هیچ چیز از موسیقی نفهمیم، وقتی به نام خوانندگانی كه با او همكاری كرده اند نگاه كنیم، متوجه می‌شویم كه چقدر حرفه‌ای بوده است. نوازندگی در گروهی كه خوانندگانش، رضا صادقی و محسن یگانه باشند یا كار در اركستری كه به رهبری مرحوم ناصر چشم آذر روی صحنه برود، كار هر كسی نیست.

طنین ساز‌هایی كه میان سر و صدای خواننده گم می‌شود
ایمان جعفری پویان نوازنده ساكسوفون سال‌ها در ایران و سالن‌های مختلف به روی صحنه رفت. سال‌ها نوازندگی كرد، اما شاید صدای سازش میان ساز و آواز‌های خوانندگان مشهور گم شد و همه یادشان رفت كه او كامل كننده همان قطعه ای است كه مدت‌ها در ذهن مردم باقی مانده است.

نوازنده ای كه دیگر فراموش شد و رفت

صدایی كه تازه دارد شنیده می‌شود
حالا تصاویری از تك نوازی او منتشر شده كه دیگر صدای ساكسوفونش زیر صدای خوانندگان مشهور گم نمی‌شود. حالا طنین صدای سازش در یك كشور اروپایی پیچیده، با این تفاوت كه دیگر اركستری در كنارش نیست و دوستانش اصلا از بداهه نوازی او در خیابان‌های استانبول خبر ندارند.

كات؛ تك نوازی كنار خیابان و جلوی یك لباس فروشی!
ایمان جعفری پویان به تركیه سفر كرده و روزگاری را سپری می‌كند كه با چند سال پیش او قابل مقایسه نیست. به جای اجرا روی استیج تصاویر نوازندگی اش مقابل یك مغازه لباس فروشی كنار خیابان در فضای مجازی دست به دست می‌شود. دیگر نه خبری از دوست و آشنای مشهور این نوازنده است و نه آن‌هایی كه همكارش بودند؛ تنها و بدون اركستر در خیابان تك نوازی می‌كند.

تصاویری از نوازندگی ایمان جعفری پویان در خیابان های استانبول

نمی‌شود همه چیز را گردن دولت انداخت؛ موسسات موسیقی كاری كنند
رضا مهدوی نوازنده، فعال فرهنگی و كارشناس حوزه رسانه درباره مهاجرت این نوازنده به تركیه و شرایط فعالیت او به خبرنگار ما گفت: موضوع حمایت از نوازندگان و فعالان عرصه موسیقی، فقط به دولت بر نمی‌گردد. اینكه دولت در زمینه حمایت از هنرمندان به ویژه در حوزه موسیقی ضعف‌هایی دارد یك بحث جداست. نهاد‌های حاكمیتی مختلف از جمله وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی طبق قانون اساسی موظف هستند، به موضوع سیاست گذاری در حوزه هنر، نظارت و از آن حمایت كنند. ناگفته نماند كه این ارگان‌ها هم می‌گویند، بودجه هایشان كم است و مجلس شورای اسلامی همراهی لازم را برای تامین بودجه انجام نمی‌دهد.

تصمیمات عجیب یا مشاوره‌های غلط؟!
وی افزود: نهاد‌های دیگر مانند حوزه هنری، سازمان تبلیغات اسلامی، سازمان صدا و سیما و سازمان فرهنگی هنری شهرداری فعالیت موسیقیایی می‌كنند؛ باید شرح وظایف این ارگان‌ها هم در حوزه حمایت از هنرمندان بررسی شود. بُعد دیگر ماجرا این است كه هر هنرمند دچار تغییرات روحی، عاطفی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی می شود. هر هنرمند تحت تاثیر شرایط زندگی تصمیماتی می‌گیرد. مثلا ممكن است، مشاوران یك هنرمند به او بگویند كه در خارج از كشور درآمد بیشتری می‌تواند كسب كند؛ یا هنرمندی دیگر تصور كند، آزادی‌هایی كه در اینجا ندارد در خارج از كشور خواهد داشت. این یك موضوع كاملا طبیعی است. مهاجرت می‌تواند مقطعی، طولانی مدت و همیشگی باشد.

نظر رضا مهدوی درباره مهاجرت هنرمندان

موسسات موسیقی با درآمد‌های میلیاردی و خوانندگان معروف، الان كجا هستند؟
این كارشناس موسیقی و رسانه درباره انتشار تصاویری از نوازندگی خیابانی ایمان جعفری پویان اظهار كرد: وی نوازنده برجسته ای است. جعفری پویان با خوانندگان معروفی كار و كنسرت برگزار می‌كرد. طبیعتا این نوازنده در فعالیت هایش با شركت‌های موسیقی نیز همكاری داشته است. باید این شركت‌ها در این شرایط از وی حمایت كنند. شركت‌هایی هستند كه در دوران كرونایی به مدیران، كاركنان و هنرمندان برجسته شان حقوق می‌دهند. شاید این حمایت شركت‌ها فقط ازخوانندگان برجسته است. نوازندگان برجسته‌ای مانند ایمان جعفری پویان باید جایگاهشان در اركستر ملی ایران، اركستر سمفونیك تهران یا اركستر خوانندگان مشهور پاپ باشد. قطعا خوانندگان و شركت‌هایی كه درآمد‌های میلیاردی دارند باید در این اوقات هوای هنرمندان را داشته باشند.

كرونا هم نبود، هنرمندان وضعیت خوبی نداشتند
مهدوی ادامه داد: هنرمندان خارج از دوران كرونایی، در طول زندگی، فشار‌های فراوانی مالی را تحمل می‌كنند. متاسفانه همه فكر می‌كنند موسیقی یك هنر لوكس است و هنرمندان درآمد فراوانی كسب می‌كنند. كمتر از 10 درصدِ هنرمندان موسیقی كلاسیك و سنتی به هنرمندان شاخص و مشهوری تبدیل می‌شوند. این افراد عموما با خوانندگان همكاری می‌كنند. بیشتر این هنرمندان با معلمی زندگی خود را سپری می‌كنند. بیش از 90 درصدِ جامعه هنری در شرایط سخت زندگی می‌كنند. موسیقی دانان محلی در فقر، روز را شب می‌كنند. خیلی از این افراد خانه و محل سكونت مناسبی ندارند.

باید رویكرد به هنر تغییر كند
دولت باید با استخدام یا پرداخت حقوق ماهیانه از هنرمندان شاخص حمایت كند. در كشور‌های پیشرفته حمایت از هنرمندان اینگونه است. تعداد هنرمندان در كل كشور ما آنچنان نیست. اگر برنامه ریزی درست صورت گیرد و تخصیص منابع مالی باید درست باشد، چرا جشنواره موسیقی فجر باید در فقر بودجه برگزار شود؟ باید رویكرد به هنر بهتر شود. شاید برخی بگویند همین هزینه جشنواره را باید صرف هنرمندان كنند. اگر اینگونه باشد هیچ حركتی در فرهنگ صورت نمی‌گیرد. باید هرچیز جای خودش باشد.


در خیلی از وزارتخانه‌ها بودجه هدر می‌رود
در خیلی از وزارتخانه‌ها بودجه‌ها هدر می‌رود. وزارت فرهنگ باید حق خود و هنرمندان را از دولت به درستی مطالبه كند. باید یك تعادل درستی در صرف بودجه‌ها اتفاق بیفتد. مسئولان بالا دستی باید بازنگری دوباره‌ای به هنر داشته باشد. با گذشت سال‌های متمادی، همه چیز از بین می‌رود و تنها چیزی كه باقی می‌ماند فرهنگ و هنر است.

انتهای پیام/