وحید تاج: هیچ وقت تالار وحدت را اینقدر خالی ندیده بودم/ مسؤولین موسیقی را یك ویروس قلمداد نكنند
وحید تاج گفت: همیشه برای من اولویت ارائه موسیقی مملكت خودم بوده، كنسرت آن لاین هم كه فقط به خاطر شادابی و نشاط حال مردم برگزار شد و اگر شرایط كرونا همچنان تا پایان سال ادامه داشته باشد خسارت به مراتب سهمگین تر خواهد بود.

وحید تاج: هیچ وقت تالار وحدت را اینقدر خالی ندیده بودم/ مسؤولین موسیقی را یك ویروس قلمداد نكنند
خبرگزاری فارس ـ گروه موسیقی ـ علیرضا سپهوند: بحران كرونا بدون اغراق یكی از سخت ترین دوران تمام تاریخ بشریت از منظر بیماری های واگیر بوده است. تقریبا تمام كشورهای جهان را دربر گرفته و صنعت و هنر و همه و همه را به تعطیلی كشانده است. میلیون ها انسان در سراسر این كره خاكی مجبور به خانه نشینی شدند. در این میان موسیقی موهبتی بود كه مردم شاید بیش از هر زمان دیگری برای ایجاد نشاط و دوری از افسردگی و كسالتِ در خانه ماندن بدان روی آوردند. اینجا اما خبری از كنسرت و سالن های مملو از جمعیت نبود و همه برای دیدن و شنیدن الحان فرح بخش به رسانه های جمعی روی آوردند. كنسرت های مجازی یكی پس از دیگری اجرا شد و با بازخوردهای مثبتی از سوی مردم مواجه شد.





«وحید تاج» خواننده موسیقی ایرانی هم در این میان كنسرتی آن لاین را با گروه وزیری به سرپرستی «كیوان ساكت» در تالار وحدت به روی صحنه برد. از او در مورد تجربه كنسرت مجازی و سوالات دیگری كه شاید دغدغه بسیاری از هنردوستان بوده باشد را جویا شدیم. حاصل این گفتگو را در ادامه از نظر می گذرانیم:





زمانیكه در كنسرت آن لاین برای صندلیهای خالی برنامه اجرا كردید چه حسی داشتید؟

من هیچ وقت تالار وحدت را اینقدر خالی ندیده بودم اما از اینكه جمعیتی به مراتب چندین هزار برابر بیشتر از ظرفیت تالار وحدت در لحظه داشتند كنسرت را به صورت زنده تماشا می كردند، یك دلگرمی خیلی خاصی در درون من و اعضای گروه به وجود آمده بود. اما در نهایت اجرایی بسیار دلچسب و رضایتبخش بود از این جهت كه حس می كردیم تعداد زیادی از مردم در اقصی نقاط كشورمان ایران و حتی دنیا برایشان امكان حضور در سالن كنسرت و تالار وحدت وجود نداشت، در لحظه دارند كنسرت ما را تماشا می كنند از این جهت حس امیدواری در ما زنده شد اما واقعا امیدوارم هیچ وقت تالار وحدت اینقدر خالی نباشد. در عین حال شرایطی فراهم شود كه مردم در سرار ایران عزیز، در روستاهای دور دست و جاهاییكه امكان حضور فیزیكی در تالارها و سالن های كنسرت را ندارند بتوانند به راحتی برنامه هنرمندان را ببینند.


چطور شد كه كنسرت آن لاین برگزار كردید؟ آیا از قبل خودتان نظر به این كار داشتید یا هیچ پیش زمینه قبلی نبود و از شما خواسته شد كه كنسرت آن لاین برگزار كنید؟

اوایل عید بود كه با من در مورد برگزاری كنسرت آن لاین صحبتی شد. از آنجاییكه همه عزیزان در قرنطینه بودند و تقریبا كسی دل و جرات بیرون آمدن از خانه را نداشت، این كنسرت اندكی دیرتر یعنی در اواخر فروردین برگزار شد ولی صحبتهاش از دوم یا سوم نوروز شده بود و قرار شد با استاد عزیزم جناب آقای «كیوان ساكت» و گروه «وزیری» این اتفاق بیافتد. چون این كار نیازمند یك هماهنگی و مجموعه كاركشته ای برای كنسرت آن لاین است، طبیعتا نمی شود یك نفره این كار را انجام داد. تنها كاری كه من به شخصه می توانستم انجام بدهم این بود كه بتوانم در صفحه مجازی خودم در اینستاگرام آوازهایی را بخوانم یا كارهایی را كه از قبل داشتم را به اشتراك بگذارم و مردم ببیند و سرگرم بشوند.


واكنش مردم و طرفدارانتان در ساعات و روزهای بعد از كنسرت آن لاین چگونه بود؟

بعد از كنسرت فضا و روحیه نشاط و دلگرمی برای مردم ایجاد شد. من از فیدبك ها و واكنش هایی كه از كنسرت خودم با استاد كیوان ساكت دیدم خیلی خوب بود و معلوم بود كه مردم واقعا به این موسیقی نیاز دارند و در روزها، ماهها و سالهایی كه موسیقی در خیلی از شهرستانها به سختی اجرا می شود و پروسه گرفتن مجوز نیز دشوار است، ما در این شرایط فهمیدیم كه چقدر مردم ما فرهنگ و موسیقی را دوست دارند و چقدر تشنه دیدن و شنیدن كنسرت های موسیقی هستند. حداقل این برای ما محرز شد كه مردم ما چقدر هنرمندان را دوست دارند و به هنرمندان كشورشان محبت دارند. و چقدر موسیقی را دوست دارند. امیدوارم كه همیشه روند موسیقی چه از جهت اجرای كنسرت و چه از جهت نبود موانع عجیب و پیچیده، روند رو به رشدی داشته باشد.

موسیقی و اجرای كنسرت مانند تئاتر است

كنسرت آن لاین برای شما چه فرقی با كنسرت معمولی داشت؟

به هر حال موسیقی و اجرای كنسرت مانند تئاتر است. ما ارتباطی را كه در تئاتر، هنرمند مجری، هنرمند هنرپیشه تئاتر دارد انجام می دهد، ممكن است اتفاقاتی در لحظه بیافتد كه در تمرین ها نبوده باشد، و یا اصلا آنچنان قصدی نداشته كه آن حركت شكل بگیرد ولی به طور ناخوادآگاه شكل گرفته است. ازینرو هنرمند باید در لحظه، عكس العمل خاص خود را نشان دهد. اینچنین شرایطی در كنسرت آن لاین هم وجود دارد. آن حس و احساسی كه ما از مخاطب می گیریم من همیشه در كنسرت هایم در اغلب مواقع به مخاطبم نگاه می كنم ببینم چه بازخوردی را نشان می دهد و من چكار باید بكنم و همین باعث شكل گیری تبادل احساسات بین هنرمند و مخاطبش می شود و من از مخاطب انرژی میگیرم و به او همان انرژی را پس میدهم و مساله اینجاست كه در آن سالن خالی این بده بستان عاطفی احساسی وجود ندارد. حداقل باید تصور می كردیم همچون استودیوی ضبط كه میرویم و هیچ مخاطبی وجود ندارد ولی باید تصور كنیم كه قرار است بعدها این اثر ما را تهیه كنند و گوش دهند، آن لحظه كنسرت آن لاین هم همین اتفاق می افتد از آنجا كه نمیشد بازخوردی از صندلیهای خالی گرفت، تصور و تخیل را به كار می انداختیم و این حس كه الان هزاران نفر در حال تماشای كنسرت هستند، ما را به این دل دادن و دل سپردن نزدیك تر می كرد.

بحران پاندمی كرونا چقدر بر كار شما در حوزه تدریس تاثیر گذاشت؟ آیا از شیوه های جایگزین به عنوان مستمسك بهره جستید؟

اسفند ماه سال 98 آموزشگاه من یك ساله می شد اما به هر حال و به ناچار و به اجبار این هیولای بسیار بدقیافه كرونا،ما هم مثل همه مجبور شدیم آموزشگاه را تعطیل كنیم. و تقریبا تا اواخر فروردین هیچ گونه كلاسی نداشتیم. البته كم و بیش برخی كلاس ها را بعد از تعطیلات نوروزی به صورت مجازی برگزار كردیم و به تدریج خیلی از هنرجویان به كلاس های مجازی ما افزوده شدند منتهی باید این را عرض كنم كه هیچ چیز مانند حضور فیزیكی و رودرو در مقابل استاد و استاد در مقابل شاگرد تاثیر خوب و مطلوبی نخواهد داشت.

طبیعتا دیدن هنرجو و استاد در كلاس درس واقعی از تاثیر و حال و هوایی بسیار بهتر برخوردار خواهد بود. اما به لطف دوستان و عزیزانی كه همیشه به من لطف داشتند به واسطه این كه آموزشگاه ما در كرج است، خیلی از هنرجویان من قبل از دوران كرونا از سراسر ایران در روزهایی كه كلاسشان بود تشریف می آوردند. ما هنرجوی شهرستان خیلی زیاد داریم. ما حتی از بندرعباس و اهواز و كردستان و شمال و حتی از شهرهای دورتر هنرجو داریم كه قبل از كرونا حضوری برای فراگیری می آمدند كه این بحران تردد آن ها را هم با مشكل مواجه كرده است و با این وجود كه كلاس مجازی برای آن ها كه در شهرهای دور هستند خیلی بهتر است اما خودشان بارها ابراز كرده اند كه كلاس حضوری و فیزیكی را به مجازی ترجیح می دهند.

امیدوارم هرچه زودتر شرایط به حالت عادی بازگردد تا هنرجویان بتوانند به صورت حضوری تشریف بیاورند و من به عنوان مدیرمسول آموزشگاه موسیقی «تاج» از تك تك آن‌ها كمال تشكر را دارم.

بی شك بحران شیوع ویروس كرونا اجراهای صحنه ای شما در داخل و خارج كشور را به تعطیلی كشانده، عمده رویدادهایی را كه از دست داده اید چه بودند؟

بله خیلی از كنسرت ها و سفرهای ما لغو شده است. در همین اسفند ماه 98 من در كیش، همدان و چالوس كنسرت داشتم كه با شیوع كرونا تعطیل شدند اما زمان آن ها به بعد از رفع بحران كرونا موكول شده است. در همین سال نو هم كنسرت هایی در خارج از ایران داشتم كه منتفی و لغو شده اند علی رغم اینكه اجراهای خارجی ام تمام امور ویزا و كارهای اداری اش انجام شده بود اما ما هم مثل همه مردم دنیا همه سفرها و كنسرتها و برنامه هایمان به تعطیلی كشیده شد تا انشاالله در فرصتی بهتر و با از بین رفتن كرونا باز بتوانیم در خدمت مردم عزیز كشورمان و نیز آن ها كه در خارج كشور هستند باشیم.

اگر بخواهید صرفا از جنبه مادی محاسبه كنید شخص شما ازین بحران تا این لحظه حدودا متحمل چه عددی از خسارت مالی شده است؟

واقعا من شاید در این مدت حداقل 12 كنسرت را از دست دادم. كنسرت آن لاین هم كه كاملا رایگان بود و در واقع بدون هیچ چشمداشتی برگزار شد. فقط بخاطر شادابی و نشاط حال مردم ما این كار را پذیرفتیم. ولی واقعا در همین ایام حداقل 12 الی 15 كنسرت را از اول شیوع كرونا تا الان از دست داده ام كه واقعا در این بخش كه مهم ترین بخش درآمدی یك هنرمند محسوب می شود به شدت خسارت دیدیم. به هر حال كرونا ضررهای خاص خودش را داشت. خیلی از معلم هایی كه در همین آموزشگاه من تدریس می كنند خیلی از شاگردهایشان را از دست دادند. به هر حال برخی از هنرجویان دارای شرایط و اولویت هایی هستند كه در كلاس های آن لاین و مجازی هم حضور نیافتند و خواهان حضور در كلاس حضوری بودند و معلمان ما ازین بابت خسارت جدی دیدند. الان هم با محدودیت های ناشی از كرونا خیلی از همكاران من متاسفانه هنرجوها و كلاس‌هایشان را ازدست داده اند.

در ادامه پاسخ همین سوال باید عرض كنم كه مسلما هیچ چیزی بالاتر از سلامتی انسان نیست و ترجیح ما بر این بود كه به هر حال ما هم مثل همه مردم دیگر از پس اندازمان خرج كنیم و سلامتیمان را حفظ كنیم و آن را در خطر نیاندازیم. اما انتظار من این است كه حالا كه موسیقی نشان داد كه چقدر در این روزهای سخت و طاقت فرسا می تواند در خدمت مردم باشد، متولیان و مسولین چیدمان برگزاری و مجوز كنسرت ها هستند، در روزها و دوران پسا كرونا روی خوش تری به موسیقی و هنرمندان این عرصه نشان دهند چراكه دیدیم موسیقی چقدر می تواند به كمك حال مردم برای ایجاد نشاط در این شرایط بحرانی بیاید.


با وجود اینكه میدانیم مشكلات جدی در زمینه حرفه ای همچون تمام هنرمندان ایران و جهان برای شما در این شرایط كرونا پیش آمده آیا به صورت انفرادی یا گروهی كمكی به دیگر هنرمندان آسیب پذیرتر یا مردم تهیدست كرده اید؟

یكی از رسالت های من در همه زمان ها این بوده كه بسیار دوستدار كنسرت های خیریه هستم و از همینجا هم اعلام می كنم كه هر كاری در زمینه اجراها و كنسرت های خیریه از من بربیاید و در توان من باشد، بی منت انجام خواهم داد و در این روزهای سخت ما هم مثل تمام مردم هیچ درآمدی نداشتیم. فكر می كنم هر هنرمند یا كلا هر انسانی كه شرایط اقتصادی اش بهتر از دیگران است، در این روزهای سخت به افرادی كه به هر حال نیاز داشتند و ناتوانی هایی داشتند كمك كردند. شاید این مساله را هر كسی در دل خود نگه دارد بهتر باشد ولی یقینا مردم ایران همیشه كمك به نیازمندان را در درون خود داشته و هرآنچه را كه در توانشان باشد به هم وطن و هم نوع خود كمك می كنند و از هیچ چیز دریغ نخواهند كرد. قطعا سهم عمده ای از هنرمندان در این شرایط كمك كرده اند من هم به سهم خودم اندكی در این همیاری سهیم بوده ام و باز هم انجام خواهم داد و در زمینه برنامه های خیریه هم هرچقدر كه توان داشته باشم در خدمت مردم عزیزم خواهم بود.


چنانچه همین شرایط پاندمی كرونا و محدودیت ها و تعطیلی ها تا پایان سال جاری ادامه یابد آیا تدبیری برایش اندیشیده اید؟

ما در حد توان خودمان مجری هستیم. ما اجرا كننده برنامه هستیم. اگر از ما برای اجرا و كسنرت دعوت شود و مجموعه های مختلف و دست اندر كاران از ما بخواهند برای اجرای برنامه، ما با كمال افتخار انجام می دهیم. اما كاری كه از خود ما برمیاید این است كه از طریق صفحات مجازی بتوانیم هنرمان را به مردم عرضه كنیم و شرایط را برایشان به گونه ای رقم بزنیم كه این روزهای سخت را راحت تر بگذرانند. اما من فكر می كنم اگر خدای ناكرده شرایط كرونا همچنان تا پایان سال ادامه داشته باشد خسارت به مراتب سهمگین تر خواهد بود. باید در مقوله فرهنگی با دقت نظر بیشتری و اندیشه بیشتری دولت مردان جلو بروند و همانطور كه اقتصاد می تواند برای یك جامعه مهم باشد، فرهنگ هم به همان اندازه می تواند حال مردم، روحیه مردم و انرژی مردم را بالا ببرد و نقش بسزایی در ارتقاء سطح سلامت روانی جامعه ایفا می كند. ازینرو از آنها كه مسولین و متولیان فرهنگی كشور هستند میخواهیم كه عرصه فرهنگ و موسیقی را جدی تر بگیرند.


در این چندماه آیا ارگانهای ذیربط و مربوط به هنر و هنرمندان خدماتی به شما ارائه داده اند؟

تا جایی كه اطلاع دارم «خانه موسیقی» و صندوق حمایت از هنرمندان، بیمه هنرمندان را در سه ماه اول سال متقبل شدند و در این شرایط سخت یار و همراه هنرمندان بودند. حتی در جریان هستم كه هنرمندان حوزه های سینما، تئاتر و نویسندگان و روزنامه نگاران هركدام با همكاری اصناف خودشون با صندوق حمایت از هنرمندان نیز مشمول همین طرح تقبل حق بیمه سه ماهه شده اند كه باید از این عزیزان و مسولین مربوطه تشكر كرد.



صدای استاد افتخاری را بی نهایت دوست دارم

در حوزه خلق آلبوم یا تك تراك آیا موردی برای ارائه در آینده نزدیك دارید؟

بله. من به بهانه همین قرنطینه و در خانه ماندن ارائه دادم كه یكی از آنها كاری است به همراه اركستر ملی ایران و از سوی این اركستر از من درخواست شد كه این كار را بخوانم. ترانه ای به نام «شور عاشقانه» با شعری از «فریدون مشیری» و تنظیم «فریدون شهبازیان» كه قبلا استاد نازنینم آقای علیرضا افتخاری نیز این آهنگ را به زیبایی اجرا كرده اند و من این كار را انقدر دوست داشتم و همیشه آرزو داشتم در مجالی بتوانم آن را بخوانم و حداقل ادای دینی بشود به موسیقی ملی ما و از آنجایی كه صدای استاد افتخاری را بی نهایت دوست می دارم و همیشه آثار ایشان را دنبال كرده ام دیدم كار بدی نیست اگر من هم این اثر را بازخوانی كنم و این اولین كاری بود كه ما در این شرایط كرونایی انجام دادیم و همه نوازندگان اركستر ملی از منازلشان پارتهای خود را با گوشی های موبایلشان ضبط كرده بودند و همچنین بنده هم با موبایل ضبط كردم. اینها در كنار هم قرار گرفت و این اثر بدین گونه خلق شد. این اثر تقدیم شد به عزیزان عرصه پرستاری كه صف شكنان خط مقدم مبارزه با كرونا هستند.

یك كار دیگری هم انجام دادم كه آن هم به كادر درمانی تقدیم شد كه با شعری از «سیروس جمالی» شاعر و آهنگساز و نوازنده خوب كشورمان كه اهل تبریز بوده و از دوستان خوب من هستند. ابتدا قرار بود این كار را به صورت آواز تنها بخوانم و خواندم بعد كه آقای جمالی گوش دادند گفتند كه من هم سازی روی این آواز شما بنوازم كه ایشان با تار جواب آواز دادند و «نبیل یوسف شریداوی» نیز در بخش هایی ما را با ساز دف همراهی كردند. ضمن اینكه با خوشنویسی همكار ارجمند و گرانقدر سركار خانم «صبا گلباز» و كلیپی در حد یك دقیقه برای اینستاگرام آماده و عرضه شد.

آلبوم هایی هم در حال تولید داشتم كه با بحران كرونا فعلا متوقف شده اند. البته یك سری تك تراك ها هم دارم كه خودم با سیستم و باكس صدابرداری خانگی در حال ضبط آن ها هستم.


از منظر حرفه موسیقایی خود چه دغدغه یا آرزویی دارید كه هنوز به فعل درنیامده؟

در عرصه فعالیت حرفه ای كه واقعا آرزو و دغدغه بسیار است. اما شاید مهمترینش این باشد كه در كشور خودم به موسیقی كه در چهارچوب قوانین این مملكت دارد پیش می رود احترام بیشتری گذاشته شود و هنرمندان عرصه موسیقی كه شاید مظلوم ترین قشر فرهنگی جامعه باشند بهای بیشتری داده شود. خیلی از اساتید و پیشكسوتان ما در فقر و تنگدستی به سر می برند و هیچ نامی از آن ها برده نمی شود و شاید حتی خیلی ها ندانند فلان استاد اصلا زنده است یا خیر. ازینرو احترام به بزرگان عرصه موسیقی برامون اولویت باشد.

خیلی از این پیشكسوتان در عرصه آهنگسازی، خوانندگی و نوازندگی بسیار محجور افتاده اند در وهله اول به اینها احترام گذاشته شود و بعد به موسیقی احترام گذاشته شود از طرف دولتمردان و متولیان امور در كشور و دوم اینكه موسیقی ما به اندازه ای راه برایش هموار شود كه اول در كشور خودش قد علم كند و بعد در كل دنیا بتواند به عنوان یك موسیقی فاخر و درجه یك خودش را نشان دهد و به مخاطبین جهانی عرضه شود.



همیشه برای من اولویت ارائه موسیقی مملكت خودم بوده

شما در بین این چند خواننده بیشتر شناخته شده و جوان موسیقی كلاسیك ایرانی، كمتر سراغ كارهای پاپ رفته اید. دلیلش چیست؟

در مورد این سوال واقعیتش، من تحصیلاتم در رشته موسیقی هست. من لیسانس موسیقی و فوق لیسانس آهنگسازی دارم. شاید بیشتر از هر خواننده دیگری حداقل به شیوه علمی و آكادمیك، آثار بزرگان موسیقی دنیا را در دوران تحصیلم تجزیه و تحلیل كرده ام و از دوره های مختلف موسیقی دنیا كار شنیده ام، بازتحلیل و آنالیز كرده ام و موسیقی اركسترال را می شناسم. سازهای اركستر سمفونیك را می شناسم. البته این ها را بدون هیچ ادعایی عرض می كنم. من هیچگاه در عرصه آهنگسازی ادعا نداشتم. هارمونی و كنترپوئن می دانم و به علم موسیقی كلاسیك آگاه هستم.

اما فكر می كنم كه همیشه برای من اولویت ارائه موسیقی مملكت خودم بوده است. همیشه دوست داشتم موسیقی را كه اجرا می كنم، رنگ و طعم و بوی فرهنگ ایرانی را داشته باشد. كارهایی را ه هم با اركسترهای سمفونیك و اركسترهای مختلف دنیا خوانده ام و نوازنده ها حتی خارجی بوده اند، كارهایی بوده كه رنگ و بوی موسیقی ایرانی داشته و همیشه دوست داشتم كه این اصالت را حفظ كنم كه از پدرم به ارث برده ام اما هیچ تعصبی روی موسیقی های مختلف ندارم. هر آنچه كه موسیقی خوب باشد در هر ژانری كه باشد ولی خوب باشد با اشتیاق گوش می دهم و دنبال می كنم و سی دی هایشان را تهیه می كنم. همیشه از كنسرت ها حمایت كرده ام. فرقی نمی كند بعضی اوقات شاید دلم بخواهد كنسرت های پاپ بروم كه می روم.

خیلی از عزیزان عرصه موسیقی پاپ از دوستان صمیمی من هستند. من چندین بار كنسرت های آقای «رضا صادقی» را رفته ام. یه مثالی هست كمی هم شاید خنده دار باشد و جالب نباشد بیان كنم ولی می گویم. مثلا همیشه كه آدم نمیشود كه دیزی بخورد، بعضی اوقات آدم دلش هوای پیتزا می كند. بالاخره آدم دوست دارد تنوعی در غذایش داشته باشد. این در موسیقی هم دقیقا صدق می كند. اما این بدین معنا نیست كه من برای خودم و برای خواندن خودم سراغ موسیقی پاپ بروم. این كار من نیست و متخصصین خاص خودش را دارد. عزیزانی هستند كه من خیلی آن ها را دوست می دارم، صدایشان را گوش می دهم و از طرفدارانشان هستم اما به هر حال ترجیحم بر این است كه از جنبه درونی و ذاتی موسیقی را بخوانم كه سلیقه شخصی من است و با روح و روانم عجین است.



مسولین موسیقی را یك ویروس قلمداد نكنند

در پایان در سه بخش چه صحبتی با «مسولین» «موزیسین های هم صنف و هم رده» و «مردم و طرفداران خود» دارید؟

از مسولین انتظار دارم كه نگاه واقع بینانه تری نسبت به موسیقی داشته باشند. مسولین موسیقی را یك ویروس قلمداد نكنند. موسیقی هنریست كه مولانا می فرماید «خشك سیمی، خشك چوبی، خشك پوست، از كجا می آید این آوای دوست»«ما همه اجزای آدم بوده ایم، در بهشت این لحن ها بشنوده ایم». اینست كه به هر حال مخصوصا با این شرایط كرونا هنرمندان نشان دادند كه همواره در كنار مردم هستند و از هیچ كاری دریغ نمی كنند و مشخص شد كه موسیقی چقدر می تواند در حال و روح مردم تاثیر بگذارد در شرایطی كه الان نزدیك به سه ماه است كه هیچ كنسرتی به صورت حضوری اجرا نشده است اما شما می بینید كه مردم بی تابانه و بی صبرانه، نغمه، ملودی و كنسرت هنرمند و هرچه كه به این مقوله مربوط باشد را دنبال می كنند و اشتیاق دارند. پس خواهشم این است كه مسولین نگاه واقع بینانه تری نسبت به هنر موسیقی داشته باشند.

در ادامه روی صحبتم با موزیسین های هم صنف و هم رده خودم این است كه واقع من همیشه یكی از آرزوهایم این بوده كه تمام موزیسین های ایران در هر ژانر و قالبی كه كار می كنند با هم هم دل و متحد باشند. با هم دوست باشیم. با هم صمیمی باشیم. همه ما در شرایطی كار می كنیم كه به هر حال موسیقی شرایط دشواری را تجربه می كند و اینكه ما خودمان هوای همدیگر را داشته باشیم یكی از آرزوهای بزرگ من بوده و امیدوارم كه هیچ روزی را نبینیم كه دوتا موزیسین با هم ارتباط بدی داشته باشند و همیشه همه هنرمندان عرصه موسیقی در صلح و صفا و صمیمیت با هم و هم دل باشند و همدیگر را دوست داشته باشند. این یكی از بزرگ ترین آرزوهای من است.

و در پاسخ بخش پایانی این سوال، صحبتی كه با مردم و طرفداران دارم این است كه واقعا اگر این مردم نبودند و حمایت آن ها از منِ «وحید تاج» و یا هنر من و یا هنر موسیقی نبود شاید هیچگاه هنر من دیده و شنیده نمی شد. هرچه كه دارم از مردم هست و امیدوارم كه همیشه بتوانم به عنوان فرد كوچكی از این جامعه در عرصه هنر، فرهنگ و موسیقی خدمتگزار مردم باشم. تمام تلاشم این است كه آثاری كه اجرا می كنم به دل مردم بنشیند و دوست داشته باشند و با وسواس عجیبی كه گاه در استودیو می خوانم همه به عشق مردم است. ازینرو بی نهایت از مردمی كه همواره حامی من و اهالی موسیقی و هنر بوده اند، سپاسگزاری می كنم.

انتهای پیام/