«كمانچه»، سازی با قابلیت‌های حنجره انسان
به گزارش خبرگزاری فارس، مهدی آذرسینا با حضور در برنامه «گفتاهنگ» رادیو گفت و گو قدمت ردیف را به ۱۵۰۰ سال پیش نسبت داد و گفت: «عملا نام گوشه‌هایی كه در موسیقی اصیل استفاده می‌كنیم، در زمان ساسانیان نیز ذكر شده است و یقینا گوشه‌های امروزی در میان دستگاه‌ها و آواهای نواحی مختلف كشور برآمده از همان نام هاست.»

موسیقیدان با سابقه كشورمان با اشاره به اینكه كمانچه گویی مانند حنجره با مخاطب سخن می‌گوید اظهار داشت: این ساز به قدری توانایی دارد كه شاید روزی این مسئله قابل اجرایی شدن باشد.

وی با بیان اینكه درصد بالایی از موسیقی به زمان قاجار باز می‌گردد، افزود: «هر نوع موسیقی باید بر مبنا و اصولی اصیل اجرا شود و طبیعتا موسیقی شرقی بیشتر در دربار رواج داشته و موسیقی مردمی نیز در مجالسی مطرح می‌شد كه به محافل سطح بالا دسترسی نداشتند.»

آذرسینا به رادیو گفت‌وگو گفت: «موسیقی‌دان‌های بزرگ در این تصور بودند كه باید آنچه می‌نوازند را تدوین كنند. افراد بزرگ این موسیقی را گردآوری كردند تا برای آیندگان چیزی به جای بگذارند كه امروز به نام ردیف مطرح شده است.»



نگاهی به ساز كمانچه و ویولن

این استاد كمانچه نواز ادامه داد: «در سازهایی مثل تار و سنتور و سه تار اساتید پرده‌های ساز را می‌چینند ولی در ساز كمانچه نوازنده در لحظه، نت را پردازش می‌كند و این تفاوت بزرگ كمانچه با سایر سازهاست.»

آذرسینا با اشاره به تفاوت‌های كمانچه و ویولن افزود: «كمانچه توانایی بالا و نامحدودی برای هر حس و حالی دارد كه نوازنده موسیقی و نحوه اجرا را حین زدن ساز تصور می‌كند. از طرفی تكنیك و شیوه‌های مختلفی برای نواختن آن شناخته شده ولی با این حال این ساز، نامحدود است.»

وی بیان كرد: «صفحه ویولن كاملا چوب است ولی كمانچه از پوست نیز ساخته شده با این حال هر موسیقی با ویولن قابل نواختن است، با كمانچه نیز میسر است.»



هر كمانچه یك حنجره است

آذرسینا با اشاره به اینكه كمانچه گویی مانند حنجره با مخاطب سخن می‌گوید، ادامه داد: «این ساز به قدری توانایی دارد كه شاید روزی استفاده از آن بجای حنجره، قابلیت اجرا پیدا كند.»

این نوازنده زبردست ساز ایرانی در ادامه به رادیو گفت وگو گفت: «نوازندگان نخبه و بزرگان موسیقی همواره در حد خود تحقیق و نوازندگی كردند و در گذشته این افراد مانند امروز از هنر یكدیگر با خبر نبودند لذا هر كسی در گوشه‌ای دور از هم می‌نواختند و به سختی از كار یكدیگر با خبر می‌شدند.»

آذرسینا با بیان اینكه نوازندگان در گذشته دور از یكدیگر اندوخته هنری خود را پرورش می‌دادند، ادامه داد: «افراد مطرح در موسیقی هر یك روایتی خاص از ردیف را به نام خود ثبت كردند و وقتی یك فرد اهل نظر در موسیقیِ این افراد دقت می‌كند، متوجه اختلافات و تفاوت‌هایی در این ردیف‌هاست ولی نه به آن گونه كه ماهیت كار را دچار خدشه كند»



صدای ساز نباید مفلوك باشد

وی اضافه كرد: «نوازنده باید نشانه‌هایی داشته باشد تا متوجه احاطه او به موسیقی شویم. همچنین صوتِ ساز باید خوشایند و زیبا باشد نه اینكه صدای خشن یا مفلوك به گوش شنونده برسد.»

آذرسینا چالاكی نوازنده را از دیگر معیارها برشمرد و این مسئله را با ذكر مثالی توضیح داد: «وقتی در شعر حافظ می‌نگریم، هیچ كلمه اضافی یا غلط دستوری نمی‌بینیم. از طرفی زیبایی و موسیقی را در شعر او شاهد هستیم و وزن شعر نیز مساوی با حس و حال شاعر است و این شرایط در موسیقی خوب نیز باید به گونه‌ای وجود داشته باشد كه حرفه ای بودن آن دریافته شود.»

وی در رادیو گفت و گو خاطرنشان كرد: «نوازنده هر جمله موسیقی را باید بگونه‌ای اجرا كند كه استحكام و خوش صدایی در كنار تدوین صحیح را پشت سر خود داشته باشد و این‌هاست كه حد و حدود نوازنده خوب را تعیین می كند.»

انتهای پیام/