تكرار «مهربانی» در كنسرت موسیقی عامیانه ایرانی
گروه «مهربانی» به سرپرستی سلمان سالك كنسرت موسیقی عامیانه ایرانی را 21 تیر 1398 در فرهنگسرای نیاوران برگزار می‌كند.

این كنسرت سال گذشته 14 دی در تالار رودكی برگزار شد و با استقبال مخاطبان رو به رو شد. از نكات جالب این برنامه همراهی مردم با آهنگ‌های خاطره‌انگیز قدیمی است. در این كنسرت قطعه‌هایی از علی تجویدی، سعید مهناویان، همایون خرم، مجید وفادار، عبداله جهان پناه، محمد حیدری، نعمت آغاسی، اسفندیار منفردزاده، حسین همدانیان، مرتضی احمدی و چند قطعه محلی اجرا می‌شود.

در این اجرا سلمان سالك نوازنده تار و سرپرست گروه، پیمان قدیری نوازنده ویلن و گیتار، علی درویش نوری نوازنده بم تار و عود، كوروش حجازی نوازندده تنبك و تمپو و علیرضا مصدقی نوازنده سازهای كوبه‌ای، اعضای گروه «مهربانی» را تشكیل می‌دهند.

تنظیم آثار این اجرا بر عهده پیمان قدیری و سلمان سالك بوده است.

سلمان سالك سرپرست گروه «مهربانی» درباره كنسرت موسیقی عامیانه ایرانی می‌گوید: مخاطب موسیقی ایرانی محدود به عده‌ای خاص نیست و هر كس به فراخور نیاز خود می‌تواند از آن استفاده كرده و از شنیدن آن بهره ببرد. از طرفی مخاطب نیز حق انتخاب داشته و می‌تواند انواع موسیقی را با توجه به سلیقه و درك خود انتخاب نماید. این انتخاب نیز می‌تواند در محیطی كاملاً آرام و بدون حاشیه و درگیری بین سلایق مختلف صورت پذیرد. موسیقی ایرانی دارای قابلیت‌های فراوانی است و می‌تواند انواع احساسات را برانگیخته نماید. می‌تواند توأم با شادی و شور و شعف باشد و یا می‌تواند محزون و غم‌انگیز باشد. می‌تواند عارفانه یا عاشقانه باشد و می‌تواند بسیاری از احساسات دیگر را نیز ایجاد نماید كه شاید از آن غافلیم.

وی ادامه می‌دهد: در این میان احساس می‌شود پیوند این موسیقی با خیلی از احساست آدمی در حال گسستن است نه به این دلیل كه ظرفیت‌های لازم را ندارد بلكه به این دلیل كه نمی‌دانیم چگونه از آن استفاده كنیم. وقتی هنرمندان یك جامعه از تمام ظرفیت‌های یك هنر استفاده نكنند و فقط آن را برای مقاصدی خاص به عرصه نمایش بگذارند، طبیعی است كه بخش عمده‌ای از مخاطبین آن هنر كه دنبال دریافت‌های دیگری هستند (كه این دریافتها لزوماً منفی نیست)، به آن رغبت نشان نمی‌دهند. برچسب‌هایی نظیر جدی، عرفانی، تخصصی، عمیق و ... برای هنری كه بالقوه همه می‌توانند از آن استفاده كنند، می‌تواند در دراز مدت منجر به از دست دادن جریان اجتماعی آن هنر شود و استفاده از آن هنر در جامعه كمرنگ شود. بنابراین هنرمندان صرفاً برای هنرمندان و خواص تولید اثر می‌كنند و در واقع بخش عمده‌ای از مخاطبین خود را از دست می‌دهند. در این میان گرایش به هنر عامیانه قدری نیز بین آنها مذموم شمرده می‌شود تا جایی كه از حضور در مجامع عمومی پرهیز می‌نمایند و به طور كلی شرایط برای محو آنها از صحنه فراهم می‌گردد.

سالك تاكید می‌كند: در حال حاضر ظاهراً این اتفاق برای موسیقی ایرانی افتاده و عموم مردم از نوعی موسیقی پاپ كه ریشه در موسیقی سایر كشورهای دنیا دارد اما تنها كلام آن فارسی است، استفاده می‌كنند و پیوند آنها با موسیقی ایرانی یا به طور كلی قطع شده و یا خیلی ضعیف است.

سرپرست گروه «مهربانی» می‌گوید: اكنون به نظر می‌رسد زمانی است كه لازم است بار دیگر چون گذشته این هنر اصیل به آغوش جامعه بازگردد گرچه هنرمندانی هستند كه در این عرصه تلاش می‌كنند اما ظرفیت موسیقی ایرانی خیلی بیش از اینهاست. كنسرت پیش روی ما، نگاهی متفاوت به آهنگ‌هایی است كه در حدود نیم قرن پیش پیوند مردم و موسیقی ایرانی را حفظ می‌كردند.