برگزاری یادمان «كاوه دیلمی»/حسین علیزاده: دیلمی شیوه بنان را به خوبی اجرا می‌كرد
به گزارش خبرگزاری فارس، یادمان هنرمند فقید، كاوه دیلمی خواننده و از شاگردان برجسته استاد بنان شامگاه شنبه 14 اردیبهشت‌ماه با حضور پریدخت بنان همسر استاد بناد و جمعی از اهالی فرهنگ و هنر و اعضای خانه موسیقی در سالن خلیج فارس فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.



در ابتدای مراسم سید عباس سجادی، مدیرعامل بنیاد آفرینش‎های نیاوران با حضور در جایگاه گفت: مرگ كاوه دیلمی برای من یادآور شعر «مرگ قو» از دكتر مهدی حمیدی بود. «شنیدم كه چون قوی زیبا بمیرد/ فریبنده زاد و فریبا بمیرد»



وی افزود: «مطمئنا مرگ كاوه دیلمی كه چند سالی را نیز با بیماری گذراند، مرگ عاشقانه‌ای بود. كاوه دیلمی هنرمندی بزرگ و واقعی بود. هنرمندان واقعی هیچ گاه مترصد ارتزاق از راه هنر نیستند. هنرمندان حقیقی با هنر خود عشق ورزی می‎كنند و عشق می‎پراكنند»

سجادی كاوه دیلمی را یكی از هنرمندان راستینی دانست كه هنرش را عاشقانه ادامه داد و افزود: هنگامی كه صدای كاوه دیلمی را كه به حق بنان گونه بود، می‎شنوم یاد این بیت از حسین منزوی، شاعر و غزل‎سرای برجسته و بی بدیل غزل معاصر كه در واژه سازی و تركیب سازی استاد بود می‎افتم: «دو چشم داشت ـ دو سبزآبی بلاتكلیف/ كه بر دو راهی دریا چمن مردد بود» صدای كاوه دیلمی به اعتقاد من صدایی دریاچمن بود. هم آرامش دریا را داشت و هم سرسبزی چمن را.

سجادی در پایان سخنان خود ضمن طلب آرامش برای روح كاوه دیلمی از خانه موسیقی كه برگزاری این مراسم به همت آنها میسر شده بود قدردانی كرد.

پس از سخنان سجادی، حمیدرضا نوربخش، مدیر عامل خانه موسیقی با ذكر این مطلب كه این جمعی كه امروز گرد هم آمده است گرچه از نظر كیفی بسیار با ارزش است اما بیش از هر وقت دیگری نشانگر غربت موسیقی اصیل ایرانی است ابراز داشت: ما امروز بیش از هر وقت دیگری به امثال كاوه دیلمی نیاز داریم اما او ما را تنها گذاشت و رفت. امروز با هزاران تاسف باید برای خیلی‌ها توضیح دهیم كه كاوه دیلمی كه بود. وقتی عنوان كردیم كه قصد داریم برای این خواننده پیشكسوت و صاحب منزلت بزرگداشتی برگزار كنیم بسیاری پرسیدند كه او كه بود و آثارش چه بود و‌ حتی با نام او هم آشنا نیستند. این از تاثرها و تاسف‎های ماست كه در روزگار عجیبی به‌سر می‎بریم. بارها و بارها این مطلب را گفته‎ام كه امروز متاسفانه موسیقی اصیل ما در بن بست به‌سر می‎برد. امروز جان‎مایه و اصل و اساس و عصاره موسیقی ایرانی كه تبلور آن در ساز و آواز است بسیار كم فروغ ظهور و بروز دارد. وی ادامه داد: پر واضح است كه مقصر اصلی این واقعه رسانه ملی ماست كه باعث ایجاد فاصله میان مردم و هنر موسیقی شده است. اما ما هم باید تكالیف خود را انجام بدهیم. باید درد دل‎ها را بگوییم و در خصوص موسیقی ایرانی آگاهی بخشی را انجام دهیم. امثال كاوه دیلمی وجودشان كیمیا بود.»

نوربخش همچنین در بخشی دیگر از صحبت‌هایش با اشاره به سابقه آشنایی خود با دیلمی از اواسط دهه 60 گفت: در سال‎های دهه 60 دیلمی را در منزل زنده یاد احمد عبادی دیدم. من جذب شخصیت او و هنرش شدم. كارهای او را دوست داشتم و همواره حسرت می‎خورم كه چرا دیلمی بیشتر كار نكرد. شیوه او در خوانندگی كاملا تداوم‎بخش موسیقی و آواز استاد یگانه آواز ایران غلامحسین بنان بود.»



در ادامه مراسم یادمان كاوه دیلمی، بهرام دهقانیار، موسیقی‎دان و آهنگسازی ضمن اجرای تكنوازی پیانو درباره كاوه دیلمی گفت: « كاوه دیلمی هم آدم هنرمندی بود و هم با شخصیت. دیلمی در كارش هم توانا بود.»

پس از تكنوازی پیانو نوبت به سخنرانی محمد سریر، عضو شورای عالی خانه موسیقی رسید. سریر نیز در ابتدای صحبت‌های خود با ذكر این مطلب كه مراسم امروز همچون شخصیت خود كاوه دیلمی درویشانه برگزار می‎شود، افزود: دیلمی نمی‎خواست درباره تاثیر خود بر موسیقی سر و صدا كند. دوست داشت در آرامش كار كند. كاوه دیلمی در واقع هنرمند ارجمندی بود. هنرمندان عرصه موسیقی می‎دانند كه ایجاد خلاقیت در كنار یادگیری جان مایه موسیقی بسیار دشوار است و افراد كمی به این جایگاه رسیدند. دیلمی توانست بدون سر و صدا به این مرحله برسد. او موسیقی دستگاهی و گوشه‎ها را می‎شناخت و خلاقیت هم داشت. دیلمی دارای ادراك درونی نسبت به موسیقی بود. ادراكی كه در واقع در سنین بالا به تبلور می‎رسد. ما متأسفیم كه او را از دست دادیم چون او در واقع در شروع بود. همیشه آرام بود و تواضع و خشوع داشت. او توانایی شخصی داشت و در روح مخاطب تاثیر می‎گذاشت.»

سریر در ادامه اظهار داشت: «ما با خلأ در موسیقی ردیفی دستگاهی رو به رویم و بزرگان و پایه‎گذاران این موسیقی ما را ترك می‎كنند و ما می‎بینیم كه صحنه خالی شده است. دلم می‌خواست دیلمی ما را تنها نمی‎گذاشت. آرزویم این بود كه او هنرش را به عده‎ای از مشتاقان تعلیم می‌داد. پشتوانه موسیقی ما امروز دارد از دست می‌رود و خلاقیت‎هایی كه پایه‎های موسیقی را محكم می‎كند بسیار كم و تقریباً نادر شده است. دیلمی یكی از ستون‎های موسیقی ما بود كه جایش خالی است.»

در ادامه این برنامه كلیپی از سخنان حسین علیزاده آهنگساز و نوازنده نام آشنای كشور در خصوص كاوه دیلمی پخش شد. علیزاده در بخشی از صحبت‌هایش با ذكر این مطلب كه به ندرت می‌شود كسی را پیدا كرد كه به شیوه استاد بنان كار كرده باشد افزود: اگر كسی شبیه كاوه دیلیمی در موسیقی ایرانی وجود داشت كه ظرایف شیوه استاد بنان را به خوبی درك كرده باشد قطعا بسیار ادعا داشت در حالی كه دیلمی این گونه نبود.دیلمی شیوه بنان را به خوبی اجرا می‌كرد من خاطرات بسیاری با كاوه دیلمی داشتم.

در پایان این برنامه مزدا انصاری، موسیقی‌دان، نوازنده پیانو و آهنگساز به همراه مسعود یكتا روی سن حضور یافت. انصاری پیش از اجرای خود در سخنان كوتاهی گفت: «امشب كار سختی دارم و احساس می‎كنم كاوه اینجا حضور دارد. ما خاطرات زیادی با هم داریم. من در این اجرا سعی می‎كنم به دوست عزیزم ادای دین كنم.»

كاوه دیلمی در سال 1319 در رشت متولد شد. پس از پایان دبیرستان به جهت ادامه تحصیل به انگلستان سفر كرد و در مقطع لیسانس رشته مدیریت فارغ‌التحصیل شد. او در سال 1354 به ایران بازگشت و به فراگیری موسیقی روی آورد. وی ساز «تار» را نزد «هوشنگ ظریف» آغاز كرد و در ادامه از آموزش‌های «احمد عبادی» بهره برد. او آموزش آواز ایرانی را نزد «غلامحسین بنان» آموخت. نخستین اثر او «یاد یار مهربان» به یاد «بنان» با آهنگسازی «فرهاد فخرالدینی» عرضه شده‌است. كاوه دیلمی 10 بهمن 1397 در سن 78 سالگی درگذشت.

انتهای پیام/