به گزارش خبرگزاری فارس، سیدمحمد مجتبی حسینی معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به دوازدهمین جشنواره ملی موسیقی جوان پیام داد.

به گزارش روابط عمومی دوازدهمین جشنواره ملی موسیقی جوان، در متن پیام سیدمحمدمجتبی حسینی معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چنین آمده است:
- فرزندان دلبند ایران عزیز!

یازده دوره پیش از این، جشنوارۀ ملی موسیقی جوان در میان رویدادهای ثابت هنر كشور سر برآورد و زودتر از آنچه انتظار می‌رفت جایگاه ویژه‌ای یافت و همین جایگاه ویژه بود كه بالندگی امروز را رقم زد.

جشنوارۀ ملی موسیقی جوان فرصت مباركی است برای آنكه بتوانیم سرمایه‌های ارزشمند هنری دیروز را كه امروز در دستان استادان مبرز جای و جان دارد، به دستان جویا و جوانی رساند كه رو به فردا دارند و نغمه‌پردازان آینده هستند.

اما فایدۀ این پیوند گذشته و حال و آینده چیست؟ هنر ویژگی‌ها و اقتضائات فراوان دارد، منشوری چندوجهی و شگفت‌انگیز است و این ویژگی‌هاست كه آن را چنین زیبا و خواستنی می‌كند، ماندگار و نامیرا می‌سازد و آن را نه‌تنها زبان گفتگو، كه به یكی از محورهای گفتگو بدل می‌كند. یكی از این ویژگی‌ها، تصویری بی‌دروغ است كه از فرهنگ ارائه می‌دهد. هنر آینه‌ای است كه می‌توان ویژگی‌های فرهنگ را در آن به تماشا نشست.

كافی است چشم‌مان را ببندیم و خود را در تالاری فرض كنیم كه در آن موسیقی نواخته می‌شود. از نغمه و از ساز و صدا می‌توان دانست كه آن موسیقی از شرق دور آمده یا از غرب، متعلق به هندوهاست یا عرب‌زبان‌ها و یا ساكنان سواحل مدیترانه، جزیی‌تر از آن می‌توان نغمۀ ایرانی را شناخت كه از كدام ناحیه و خطه آمده است حتی اگر با یك ساز مشترك باشد؛ میان كمانچۀ تركی، لری و خراسانی چندان تفاوت است كه می‌شود تصاویر مختلف طبیعت و طبع آدمیان هر ناحیه را بجا آورد و شناخت.

این‌همه گفتم تا بگویم، نغمه‌ها را باید جدی گرفت و به جد شناخت؛ چرا كه شناسنامۀ شنیداری ما و یا هر قوم و ملت‌اند و چگونه خواهد بود حال و احوال ملتی كه شناسنامه نداشته باشد!

نغمه‌های موسیقی، صدای آرزوها و امیدهای ملتی موحد است كه تاریخ پرفراز و فرودی را به نور باور پشت‌ سر گذاشته‌ و آداب و آیین‌های برآمده از عمق شناخت خود را در جان نواها به ودیعه نهاده‌اند.

این نغمه‌ها چه در قالب مقام‌های موسیقی نواحی و چه در قالب ردیف موسیقی دستگاهی و چه در قبای ترانه‌های مردمی و یا هر گرایش و شكل دیگر با رشته‌ای اصیل به هم پیوند خورده‌اند، همان رشته‌ای كه با مخاطب می‌گوید خاستگاه این نغمه از كجاست؟ راوی شادی است یا شكایت‌كننده از غم‌ها.

هنرمندان فردا

بر این باورم، امروز كه روزگار به كام رسانه‌های نوین است و شبكه‌های گستردۀ اجتماعی و نرم‌افزارهای رنگارنگ؛ و زمان زمان نیروهای سخت، اما بی‌صدا و اصحاب آن می‌كوشند تا سلیقه‌های مختلف را محدود و هنر یكنواختی را ترویج كنند،‌ وقت، وقت است كه ما درهای گفتگو را بگشاییم و با مهر و دوستی از خود بگوییم. از تاریخ‌مان، از باورهای ناب و انسانی‌مان، از هنر متعالی و مینوی‌مان. وقت، وقت است كه به هویت یكپارچه و دلپذیری كه مای تاریخی را به مای امروزی رسانده است بیشتر از همیشه و هر زمان توجه كنیم و بدانیم در جهان فردا كه بیش از همه متعلق به شماست، آن سرمایه ارزشمندی كه می‌توان تكیه‌گاه قابل اعتماد دانستش، رشته اصیل ارتباط گذشته و آینده است. آنچه كه در بستر جشنوارۀ ملی موسیقی جوان با حضور شما جوانان و استادان بزرگ موسیقی شكل می‌گیرد و در قالب آموزه‌ها و تجربه‌ها منتقل می‌شود. شما قلب امید هستید و امید از چشمۀ قلب پاك شما می‌جوشد. امیدی كه می‌تواند بر پرده‌های روشن ساز نوید عزت و اعتلای ایرانِ اسلامی و سرافزار ما باشد.

من به سهم خود از استادان موسیقی كشور، به‌ویژه همراهان دلسوز و آگاه جشنوارۀ ملی موسیقی جوان، همكاران خدوم و بلندهمتم در این دوره و تمامی دوره‌های پیشین و شما جوانان كه بهانۀ مبارك و مغتنم این گردهمایی هستید از صمیم دل سپاسگزارم و آرزوی توفیق روزافزونتان، دعای شب و ورد سحرگاهانم خواهد بود.

انتهای پیام/