گروه «گام» با بهره از تكنیك‌ها و پاساژهای موسیقی با سازهای غربی و ایرانی بر بستری از موسیقی مینیمال، برای اجتناب از تكنیك‌زدگی صرف، غایتمندتر به صحنه آمده بود تا بتواند مخاطب را خشنود سازد تا اینكه پیچیدگیهای تكنیكی و ریتمیك را به رخ هم‌‌نوعان خود بكشد.
خبرگزاری فارس، گروه هنر: علیرضا سپهوند

بی‌شك فیوژن یا موسیقی تلفیقی ناگزیر در دوران گذار موسیقایی سرزمین ما پدیدار گشته و جریاناتی از تقابلات مدرن و پست مدرن در واقعیت موسیقی امروز ایران زمین انكار ناپذیر می‌نماید. از حدود یك قرن پیش و با ورود نت به موسیقی ایرانی، تغییر و گوناگونی موسیقی كلید خورد كه این واقعیت در تمام جوامع متمدن بشری موجود است. همچون هستی و گیتی كه ناگزیر از گسترش است و از مهبانگ یا بیگ‌بنگ آغاز شده تمام عناصر هستی نیز دچار تغییر و گسترش می‌شوند و در حوزه موسیقی اصرار بر حفظ سنت قطعا مقطعی خواهد بود و در آینده محدود‌تر و آرشیوی‌تر خواهد شد و این واقعیتی انكار ناپذیر است. هرچند فرزندان این موسیقی با لباس دوران خود به حیات ادامه خواهند داد و اصرار بر سنت‌گرایی در نهادینه كردن اصول ارزشمند موسیقی ایرانی در آیندگان لازم و ضروری می‌نماید.

گروه گام از گروه‌های موسیقی تلفیقی با تركیب و آنسامبل ایرانی_غربی در هفتمین شب از سی و سومین جشنواره موسیقی فجر اجرای خود را در سالن برج آزادی به روی صحنه برد. اجرایی دلپذیر و مخاطب پسند كه سلیقه آن دسته از مخاطبینی را كه از موسیقی سنتی خسته شده و انتظار پویایی دارند و در آن طرف موسیقی پاپ را كم‌مایه قلمداد می‌كنند حد وسطی مطلوب را اقناع می‌كند.

اولین مزیت این اجرا بهره از شعر كلاسیك فاخر ایرانی از مولانا، حافظ، انوری، سایه و كدكنی بود كه اندیشمندانه انتخاب شده بود و در مورد آن وقت گذاشته شده و فكر شده بود. لیكن تلفیق شعر موسیقی می‌توانست بهتر باشد. البته این ایراد تنها مختص به این گروه نیست چراكه بخصوص در شعر حافظ و مولانا عظمتی معنوی نهفته است كه بی‌شك تاكنون هیچ اثر موسیقایی نتوانسته در سطح این اشعار آهنگسازی شود لیكن در دسته‌بندی آثار خوب می‌توان از آثار حسین علیزاده، محمدرضا لطفی، پرویز مشكاتیان و خوانندگی و خوانش استاد محمدرضا شجریان نام برد كه تا كنون نزدیك‌ترین كارها به شكوه و عظمت این اشعار بوده‌اند و باقی آثار در مراتب بعدی قرار می‌گیرند.

گروه «گام» با بهره از تكنیك‌ها و پاساژهای موسیقی با سازهای غربی و ایرانی بر بستری از موسیقی مینیمال، برای اجتناب از تكنیك‌زدگی صرف غایتمندتر به صحنه آمده بود تا بتواند مخاطب را خشنود سازد نه اینكه پیچیدگیهای تكنیكی و ریتمیك را به رخ هم‌‌نوعان خود بكشد.

پویان راد خواننده این گروه به خوبی در صحنه ظاهر شد و حق مطلب واژگان را ادا می‌كرد و گیرایی و جذبه خاصی در صدایش بود كه تلفیقی از موسیقی سنتی و پاپ بود كه بر دل می‌نشست لیكن باید درمورد آكسان‌گذاری درست روی اشعار كمتر اهتمام شده بود زیرا این امر یكی از اركان خوانش صحیح برای یك خواننده است.

یكی از ایرادهای اساسی این گروه كه انتظار آن نمی‌رفت اختلاف كوك كلارینت و سازهای زهی بود. قطعا این ایراد از طرف مخاطبین غیر حرفه‌ای به هیچ وجه قابل تشخیص نبود لیكن در صدادهی اركستر تاثیر گذاشته و از حظّ همان مخاطب عام می‌كاهد.

گروه «گام» برای پیشبرد اهداف هنری خود و تداوم موفقیت باید بیشترین همت را بر ساخت و نوآوری در آهنگسازی و خلق جذاب‌ترین «لایت موتیف‌ها» بنا بگذارد و همچنان رد رپرتوار ایرانی در كارهایش هویدا باشد. ملودی كلام و آهنگسازی مهم‌ترین جنبه حفظ و پیشرفت یك گروه تلفیقی به‌شمار می‌آید و مخاطبین از گروههای فیوژن بیشتر انتظار نوآوری و خلاقیت دارند كه كاری بسیار سخت است و نباید سرپرست این گروه هادی رحمانی تنها متكی به آهنگسازی خود باشد و باید از دیگر موزیسین‌های خارج از گروه خود برای خلق آثار بهتر و فاخرتر بهره ببرد.

از مهم‌ترین كاركردهای گروه‌های تلفیقی این است كه به این دلیل كه بیشتر متمایل به موسیقی پاپ هستند می‌توانند بر ارتقاء سطح موسیقی پاپ در ایران تاثیر بگذارند و به نوعی تعیین‌كننده‌ای دائمی در این ژانر موسیقی باشند.

انتهای پیام/