به گزارش خبرگزاری فارس، محمد جلیل عندلیبی، آهنگساز با تجربه و نوازنده به نام سنتور كه بیش از یك دهه، ساز خود را روی نت سكوت كوك كرده بود، در شب هفتم آذر همراه با اعضای گروه مولانا به روی سن تالار وحدت رفت و كنسرت «كورده واری» را به اجرا درآورد. این كنسرت در سه بخش تكنوازی، دو نوازی و گروه نوازی تدارك دیده شد و در دو دستگاه همایون و بیات ترك به اجرا درآمد.

در این كنسرت كه با استقبال خوبی از سوی مخاطبان موسیقی اصیل ایرانی همراه بود، اعضای گروه مولانا از سویی چهلمین سال تأسیس خود را جشن گرفتند و از طرف دیگر به همدردی با همزبانان خویش در حادثه تلخ منطقه غرب كشور پرداختند.

اجرا با تكنوازی نی توسط بهزاد فروهری آغاز شد و با دو نوازی او به همراه سالار عندلیبی، فرزند محمد جلیل عندلیبی كه خود از نوازندگان شناخته شده تنبك به شمار می رود، ادامه پیدا كرد تا مقدمه ای بر رونمایی از اجرای اولین تصنیف گروه مولانا باشد.

زمانی كه پرده ها كنار رفت، محمد جلیل عندلیبی با ساز سنتور خویش، با مخاطبانش روبرو شد و «بانگ رباب» با شعری از ماموستا عبدالرحمان وفایی را رهبری كرد. این تصنیف نسبتا پیچیده كه مصرعی از آن فارسی و مصرعی از آن به زبان فارسی بود را می شد نمونه ای از اتحاد فرهنگ های مختلف ایرانی دانست. تصنیفی كه با صدای سید رضا كوردستانی به اجرا درآمد. این خواننده كُرد زبان كه با لباس محلی میان نوازندگان گروه نشسته بود از نوادگان سید علی اصغر كوردستانی، خواننده بزرگ خطه كردستان است كه اجرای شب گذشته به یاد جدش برگزار شد. محمد جلیل عندلیبی كه روزگاری قطعات ماندگاری را با محمدرضا شجریان، شهرام ناظری، علیرضا افتخاری و سالار عقیلی خلق كرده بود، بار دیگر با خواننده ای جوان به عرصه موسیقی بازگشت تا بدین ترتیب گروه مولانا را وارد پنجمین دهه فعالیت خود كند.

آواز همایون، قطعه بعدی به اجرا درآمده توسط گروه مولانا بود كه وسعت صدای خواننده جوان گروه را به نمایش گذاشت اما تصنیفی كه حضار را به وجد آورد، قطعه خاطره انگیز «بی قرار» بود كه از سال ها پیش با صدای شهرام ناظری، در ذهن مردم نقش بسته بود، تا جایی كه حضار همراه با سید رضا كوردستانی «در هوایت بی قرارم بی قرارم روز و شب» را زمزمه می كردند. این قطعه جزو ماندگارترین آثار محمد جلیل عندلیبی به حساب می آید.

آواز همایون به روایت سید علی اصغر كوردستانی دیگر قطعه ای بود كه با صدای نواده او اجرا شد اما پایان بخش سانس اول اجرای گروه مولانا در تالار وحدت، تصنیف «شاوی وصل» به زبان كُردی و فارسی با شعر فولكلور و عارف نقش بندی و البته آهنگی از سید علی اصغر كوردستانی بود كه شور و حالی را در میان حضار ایجاد كرد. اجرای توانمند سید رضا كوردستانی و تحریرهای مناسب او حتی محمد جلیل عندلیبی را بر سر ذوق آورد، تا جایی كه از جای خود بلند شد و به صورت ایستاده، خواننده جوان گروهش را تشویق كرد.

پس از استراحتی كوتاه، اعضای گروه مولانا با تصنیف «یار غزال» كه شعر و آهنگ سید علی اصغر كوردستانی را در خود داشت، به روی صحنه بازگشتند. سپس سید رضا كوردستانی «زردی خزان» را در دستگاه بیات ترك اجرا كرد كه اثر دیگری از جد بزرگش یعنی سید علی اصغر كوردستانی محسوب می شد. در ادامه تصنیفی به همین نام با آهنگسازی محمد جلیل عندلیبی و شعری از طاهربك جاف و مولوی كورد به اجرا درآمد.

دو نوازی تار و نی توسط صابر نظرگاهی و آراس رجبی در گوشه شكسته، قطعه بعدی بود كه فضا را برای اجرای اثر «كورده واری» كه نام كنسرت شب گذشته گروه مولانا بود، آماده كرد؛ كنسرتی كه اجرایش پس از سال ها سكوت، خبر خوشی برای دوستداران موسیقی اصیل ایرانی و مخاطبان محمد جلیل عندلیبی محسوب می شد. هر چند زلزله كرمانشاه، اجرا را تا مرز لغو پیش برد اما رهبر اركستر مولانا با توجه به فضای متناسب «كورده واری» با حال و روز همزبانان آسیب دیده اش، تصمیم گرفت به روی صحنه تالار وحدت برود. این قطعه كه برداشتی از شعر ماموستا هیمن بود، با شعر و آهنگی از محمد جلیل عندلیبی به اجرا درآمد و در این بین سنتور او نقش پررنگی را نسبت به سازهای دیگر ایفا كرد.

در ادامه آوازی غم انگیز با شعری از بابا طاهر عریان به روایت سید علی اصغر كوردستانی به اجرا درآمد كه فرودی به شور داشت و بار دیگر توانایی صدای سید رضا كوردستانی را به رخ می كشید. تصنیف «باغ رویت» با شعری از ماموستا عبدالرحمان وفایی، روایت دیگری از سید علی اصغر كوردستانی در شب یادمانش بود كه البته آهنگسازی محمد جلیل عندلیبی و تنظیم او را بر خود داشت.

نكته حائز اهمیت در كنسرت گروه مولانا مشاركت تمام نوازندگان در اجرا بود. سالار عندلیبی كه سازهای دیگری چون تار، سه تار، تار باس و دیوان را نیز می نوازد، شب گذشته تنها تنبك در دست گرفت و البته در چندین صحنه با تك نوازی، فضا را تغییر داد. فرهاد عندلیبی، برادر محمد جلیل عندلیبی نیز نوازندگی دف را بر عهده داشت و سانوا عندلیبی، دختر رهبر گروه كنار دست پدر، عود می نواخت. در این میان نقش كمانچه همایون پشتدار و تار صابر نظرگاهی بیش از دیگران پر رنگ جلوه می كرد. همچنین نی آراس رجبی در سانس دوم، حال و هوای موسیقی اصیل ایرانی در اجرا را افزایش داد.

هماهنگی اعضای گروه نیز با توجه به دوری درازمدت از اركستر قابل توجه بود. تنظیم و گسترش تمامی قطعات نیز توسط محمد جلیل عندلیبی صورت گرفته بود و اجرای كم نقص شب گذشته به نوعی بازگشت باشكوهی برای او و گروه دیرپایش را رقم زد؛ در شبی كه اركستر مولانا و مخاطبانش به یاد مردم زلزله زده كرمانشاه بودند.

آواز مثنوی شور و ورود به بیات ترك، مقدمه ای بر قطعه واپسین اجرا بود كه تصنیف دیگری از ماموستا عبدالرحمان وفایی با آهنگسازی رهبر اركستر مولانا به شمار می رفت و البته به شدت مورد استقبال حاضرین در تالار وحدت قرار گرفت. این قطعه ریتمیك كه نمایانگر موسیقی اصیل كردستان بود، مخاطبان را به وجد آورد و همراهی آنها را به دنبال داشت و باعث شد تماشاگران با حالی خوب، سالن را ترك كنند.

پس از پایان قطعه، مردم دقایقی به صورت ایستاده اعضای گروه مولانا را تشویق كردند. در این میان محمد جلیل عندلیبی نزدیك تر آمد و پس از ادای احترام به تماشاگران، همدردی خود را با مردم آسیب دیده حادثه مناطق غرب كشور اعلام كرد. تشویق ممتد حضار سبب شد عندلیبی و همراهانش مجاب به اجرای دوباره قطعه پایانی شوند. تصنیف «نسیم بهار» بار دیگر به اجرا در آمد و این بار مردم همراهی بیشتری داشتند و پایان خوشی را برای كنسرت «كورده واری» رقم زدند.

انتهای پیام/