گروه «هم‌نوازان فاخته» به سرپرستی خشایار پارسا، امسال در جشنواره بین‌المللی دایرافست با 2 اجرای ویژه به صحنه می‌آید؛ اجراهایی كه به گفته پارسا قرار است پیوستگی و تحول موسیقی دستگاهی ایران از دوره قاجار تا زمان معاصر را به تصویر بكشند.

خشایار پارسا درباره بخش نخست این اجرا كه روز 27 مهر (19 اكتبر) برگزار می‌شود، گفت: این بخش بازآفرینی فضای موسیقی قاجار است. ما تلاش كردیم همان فرم اجرایی دوره قاجار را با سازبندی محدود سه‌تار، كمانچه و آواز ارائه دهیم تا بداهه‌پردازی نوازندگان و خواننده به‌طور كامل زنده بماند. در این دوره موسیقی بیشتر بر بداهه‌نوازی و بداهه‌خوانی استوار بود و سازها تنوع چندانی نداشتند تا خلاقیت نوازنده محدود نشود. در این بخش، هدایت كلاری با سه‌تار، علیرضا رسولی با كمانچه و مهدی شهسوار در مقام خواننده ما را همراهی خواهند كرد. مدت زمان این اجرا حدود 40 تا 60 دقیقه است.

وی درباره فرم اجرایی بخش اول توضیح داد: «ما ساختار كلاسیك دوره قاجار را حفظ كرده‌ایم. یعنی پیش‌درآمد، آواز، چهارمضراب، تصنیف و رِنگ. پیش‌درآمد، چهارمضراب و رِنگ بدون كلام و موزون هستند، تصنیف موزون و با كلام است و آواز با وزن آزاد اجرا می‌شود. بیشترین بداهه‌پردازی در آواز و چهارمضراب اتفاق می‌افتد.»

سرپرست گروه «هم‌نوازان فاخته» درباره بخش دوم كه روز 4 آبان (26 اكتبر) برگزار می‌شود، گفت: «این بخش روایتی معاصر از موسیقی دستگاهی ایران است. ما در این قسمت تحت تأثیر موسیقی اواخر قاجار، پهلوی اول و دوم و همچنین پس از انقلاب 1357 بوده‌ایم. در اینجا سازبندی گسترده‌تر است، از 2 خواننده زن و مرد استفاده كرده‌ایم تا تنوع صوتی ایجاد شود، و قطعات از پیش ساخته شده و تنظیمات چندصدایی را در نظر گرفته‌ایم. این چندصدایی‌ها بر پایه موسیقی ایرانی شكل گرفته‌اند، مثل پررنگ كردن نت واخوان كه نقشی شبیه پدال در موسیقی غربی دارد یا استفاده از بافت هترافونیك و پولی‌فونیك. مدت زمان این اجرا حدود 70 دقیقه خواهد بود. در این بخش من نوازندگی سنتور را بر عهده دارم و سرپرستی گروه را هم دنبال می‌كنم. ابوذر حسینی با عود و همچنین در مقام آهنگساز حضور دارد، آرمان حیدریان كمانچه می‌نوازد، محمدمهدی شیخ با تار و حسین گازر با تنبك گروه را همراهی و احمد شكوری و ندا شهسوار به‌عنوان خواننده در كنار ما خواهند بود.

پارسا در پایان گفت: هدف ما این است كه مخاطبان در جریان این 2 اجرا، هم با ریشه‌های تاریخی موسیقی دستگاهی آشنا شوند و هم با امكانات و ظرفیت‌های معاصر آن. ما می‌خواهیم نشان دهیم كه این موسیقی در طول تاریخ تغییر كرده اما شالوده اصلی خود را از دست نداده است.