كنسرت اركستر موسیقی ملی ایران شامگاه پنجشنبه- 24 اسفندماه- به رهبری مازیار ظهیرالدینی به عنوان رهبر میهمان با اجرای قطعه‌های «نوستالژی‌ها» اثر مهران روحانی و «دیوِرتیمِنتو» اثر احمد پژمان در تالار وحدت به روی صحنه رفت.

ظهیرالدینی موسیقیدان، نوازندگان پیشكسوت ویولن و كنسرت مایستر اركستر ملی ایران است كه آخرین كنسرت این اركستر را در سال 1402 رهبری كرد.

اركستر در ابتدا، قطعه «نوستالژیا» (دلتنگی‌ها) اثر مهران روحانی را اجرا كرد؛ این قطعه شامل دو قسمت؛ «عشق» بر مبنای ترانه «الهه ناز» اثر استاد علی اكبر محسنی و «وصال» بر مبنای ترانه «بهار دلنشین» اثر استاد روح الله خالقی بود.

مهران روحانی متولد 1324 از آهنگسازان و مدرسان برجسته موسیقی است، وی موسیقی را در ایران از اساتیدی همچون پرویز مسرور، هرمز فرهت، محمدتقی مسعودیه، علیرضا مشایخی و توماس كریستیان داوید آموخت و سال 1351 در رشته موسیقی با درجه ممتاز از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و در كالج سلطنتی لندن تحصیلات موسیقی خود را ادامه داد. روحانی در دانشگاه شیراز، اقتصاد هم خوانده و فعالیت‌های هنری خود را از دوران دانشجویی با كارهایی نظیر آهنگسازی و تشكیل اركستر و كُر آغاز كرد. وی آثار گوناگونی در فرم‌های مختلف برای اركستر، پیانو و... نوشته است.

«نوستالژی‌ها» (دلتنگی‌ها)، كنسرتو كلارینت و اركستر، فانتزی اُورتورپُل، فانتزی شیدا و... از آثار او برای اركستر هستند. «نوستالژی‌ها» (دلتنگی‌ها) در سه موومان ادای دین روحانی به موسیقی ملی ایران است، سه موومان این اثر اشاره‌ای به سه رنگ پرچم ایران است و هر موومان براساس یك تم آشنا ساخته شده است.

موومان اول (قرمز) و رَنگِ عشق است و بر اساس تم مشهور «الهه ناز» اثر استاد اكبر محسنی نوشته شده است. موومان دوم (رنگ سفید پرچم) بر اساس تم مشهور «سنگ خارا» (دشتی) از استاد علی تجویدی و موومان نهایی (رنگ سبز پرچم) بر اساس تم مشهور «بهار دلنشین» اثر روح الله خالقی ساخته شدند.
در بخش دوم كنسرت اركستر موسیقی ملی ایران، سه بخش از آلبوم «دیوِرتیمِنتو»؛ «سوران»، «شوش» و «خوارزم» اثر احمد پژمان اجرا شد.

احمد پژمان متولد 1314 موسیقیدان و آهنگساز صاحب سبك است، وی تحصیلات موسیقی خود را در تهران، آكادمی موسیقی وین و دانشگاه كلمبیا ادامه داد. از اساتید او در ایران می‌توان به حشمت سنجری و حسین ناصحی و در اتریش به پروفسور كریستین داوید و هانس یلینك اشاره كرد. پژمان در سبك‌های گوناگون آثار متفاوتی را ارایه كرده است و علاوه بر ساخت آثاری نظیر اُپرای «دلاور سهند»، «پارسیان» و «ناگهان رستا خیر»، در زمینه موسیقی فیلم، موسیقی نیو اِیج، پاپ و ... هم تجربیات موفق و فراوانی دارد.

آثاری كه پژمان در فرم‌ها و گونه‌های مختلف موسیقی غربی نوشته است، اغلب سرشار از موتیف‌ها و تم‌های ایرانی بوده و دلبستگی آهنگساز را به موسیقی اقوام و نواحی نشان می‌دهد. آلبوم «دیوِرتیمِنتو» سال 1395 منتشر شده است. پژمان برای آهنگسازی این اثر، نامزد دریافت جایزه باربد از سی و دومین جشنواره موسیقی فجر و همچنین برنده تندیس طلایی آلبوم برگزیده مدرن، كلاسیك ایرانی و ملل، از چهارمین جشن سالانه موسیقی ما شده‌ است.

قطعه «دیوِرتیمِنتو» سال 1387 در چهار موومان با عنوان‌های «سوران»، «هنگام»، «شوش» و «خوارزم»؛ با نگاهی آزاد به فرم و البته با تكیه بر الگوهای ریتمیك و ملودیك موسیقی اقوام و نواحی و ردیف ساخته شده است. «دیوِرتیمِنتو» اشاره به قطعه‌ای سازی دارد كه از نیمه دوم قرن هجدهم و در میانه باروك و كلاسیك مورد استفاده قرار گرفت.
بعد از پایان رپرتوار، «بهار دلنشین» به عنوان قطعه بیز اجرا شد.