كنسرت نمایش ناكجا آباد به كارگردانی سپیده صباغ این روزها در تماشاخانه ملك در حال اجراست. این كنسرت نمایش بر اساس ادبیات عامیانه «تركه و تبر» به قلم محمود توسلیان و با آهنگسازی پیمان خازنی روی صحنه رفته است. این اثر با تمی عاشقانه، قصه عشق ملك سلیم به دختر شاه پریان روایت می‌كند.

پیمان ‌خازنی، در گفت‌وگو با خبرنگار تئاتر ایرنا در پاسخ به سوالی درباره غلبه كنسرت بر نمایش در این اثر اظهار داشت: من دنبال عنوان نبودم. ما روی پوستر عناوینی مثل نمایش و كنسرت و كنسرت نمایش و نمایش موزیكال را ننوشتیم. چون بیشتر به دنبال مدیوم (قالب) فرهنگی هستیم. برنامه‌ای مثل گل‌های رنگارنگ هم تركیبی از چند هنر بود. مخاطب پس از مدت‌ها فهمید این برنامه یك مدیوم است كه داخلش ادبیات و موسیقی و خواننده دیده و شنیده می‌شود.
وی افزود: در این اجرا سه پادشاه فوت كردند. متناسب با این اتفاقات سه شعر و ترانه درباره مرگ داشتیم كه یكی از آنها عبارت بود از زین گونه بسی آمد و زین گونه بسی رفت. اشعار و ترانه‌ها را به كمك نویسنده بر اساس مضامین انتخاب كردیم. تا درامی شكل می گرفت با موسیقی به سراغش می‌رفتیم. همه این ترانه‌ها آهنگسازی داشت و هیچ كدام بازخوانی نبود. من و نویسنده اثر مقدار زیادی از داستان های عامیانه را بررسی كردیم. مبدا نوشتاری این داستان ها مشخص نیست و شاید تاریخ این ها را نوشته است و پدربزرگ ها و مادربزرگ ها سینه به سینه این داستان ها را نقل كرده اند.

این آهنگساز درباره نحوه انتخاب سازها توضیح داد: در این اثر از سازهای تنبك، سنتور، كمانچه، دف، عود و چنگ ارجان بهره گرفتیم. من یك ایرانی هستم. وظیفه من به عنوان یك ایرانی این است كه سازهای ایرانی را معرفی كنم. متاسفانه در نسل جوان می بینید كه تفاوت سازها را نمی شناسد.
وی ادامه داد: من از جامعه موسیقی آمدم و در ناكجاآباد دارم در جامعه تئاتر كار می كنم. من از موسیقی اشباع شدم و میل به تجربه های جدید دارم. تجربه جدیدم تركیب كردن و هم‌نشینی و درهم‌تنیدگی هنرهای مختلف با هم است. شما در ناكجاآباد تركیب ادبیات فولكولور، داستان عامیانه، غزل معاصر، المان های موسیقی شامل آهنگسازی، تنظیم، خوانندگی و صحنه تئاتر شامل دكور، نور، متن، لباس و ... را می‌بینید. تمام این عناصر ایرانی هستند.