به گزارش خبرنگار موسیقی فارس، طی سالیان گذشته هنرمندان زیادی در میان اهالی موسیقی بوده‌اند كه خودشان وارد حوزه تهیه‌كنندگی، انتشار آلبوم، برگزاری كنسرت و ... شده‌اند و تصمیم گرفته‌اند علاوه بر هنر به حوزه‌های اجرایی و اقتصادی موسیقی نیز ورود پیدا كنند.

محمدرضا شجریان/ موسسه دل آواز

محمدرضا شجریان خواننده موسیقی ایرانی یكی از پیشگامان این عرصه است و جز اولین موسیقیدان‌هایی است كه اقدام به ایجاد یك موسسه خصوصی برای انتشار آثار و برگزاری كنسرت‌های خود، كرد. هرچند در این سال‌ها حضور «دل آواز» در عرصه موسیقی كمرنگ بوده اما هنوز هم می‌توان آثار این موسسه را در بسیاری از فروشگاه‌های فرهنگی كشور دید. موسسه‌ای كه این روزها توسط همایون شجریان اداره می‌شود و آخرین اقدامش مشاركت در برگزاری كنسرت «سی» بود.

حسین علیزاده/ موسسه تاروپود

علی بوستان در نشست رونمایی از آلبوم «غم‌نومه فریدون» خبر از راه‌اندازی موسسه «تاروپود» به مدیریت حسین علیزاده داد تا این موسیقیدان‌ برجسته هم در كسوت تهیه‌كننده و ناشر هم ظاهر شود. طی سالیان گذشته حسین علیزاده با تهیه‌كنندگان و ناشران مختلفی از جمله موسسه ماهور و موسسه ققنوس و موسسه هرمس همكاری داشته است اما در مقاطعی با تهیه‌كنندگان آثار خود دچار مشكلاتی شده است. «تاروپود» تازه راه‌‌اندازی شده و در ادامه باید منتظر ماند و دید تا علیزاده می‌تواند در این زمینه هم موفق باشد یا خیر.

محمد معتمدی/ موسسه آوای آبی رود

محمد معتمدی خواننده موسیقی سنتی كه این روزها به واسطه حضورش در برنامه خندوانه، چهره عمومی‌تری پیدا كرده ، نیز جز موزیسین‌هایی است كه وارد عرصه تهیه و اجرا هم شده و موسسه «آوای آبی رود» را راه‌اندازی كرده تا آثار خود را از این پس تحت امتیاز این موسسه منتشر كند. آلبوم «عبور» كه آهنگسازی آن را علی قمصری انجام داده، اولین آلبوم منتشر شده از سوی این موسسه بود.

علیرضا قربانی/ موسسه آهنگ اشتیاق

علیرضا قربانی خواننده موسیقی ایرانی نیز با تاسیس موسسه «آهنگ اشتیاق» به جرگه ناشران موسیقی پیوسته است. این موسسه تا كنون دو آلبوم آخر مدیر عامل خود یعنی آلبوم‌های «دخت‌پری‌وار» و «فروغ» را منتشر كرده است. آلبوم «خیال‌فال» از سامان صمیمی و آلبوم «وكالیز» از «پریسا و پوریا پیرزاده» از دیگر آلبوم‌های موسسه موسیقی متعلق به علیرضا قربانی است. این موسسه در ادامه همكاری‌هایی را نیز با گروه دال آغاز خواهد كرد.

برادارن پورناظری/ موسسه بارانا

تهورس و سهراب پورناظری از موزیسین‌های پرحاشیه و پرحرف و حدیث موسیقی ایران، سال 94 شركت بارانا را راه‌اندازی كردند. این موسسه در اولین اقدامش توانست با روابط ویژه‌ای امور اجرایی یك دوره از جشنواره موسیقی فجر را بر عهده بگیرد و حتی سایت بلیت فروشی خود را با فروش بلیت‌های جشنواره راه‌اندازی كند! اتفاقی كه حاشیه‌های فراوانی داشت و حرف‌ وحدیث‌های آن مدتها نقل محافل موسیقایی بود. اما علی رغم تمام این حرف و حدیث‌ها و شائبه‌های زیادی كه ایجاد شد این موسسه به صورت غیر علنی در برگزاری بخش‌هایی از دوره قبل جشنواره نیز مشاركت كرد. اما این موسسه علی رغم استفاده از تمام ارتباط ویژه موسسانش نتوانست دوام چندانی در عرصه فعالیت‌های جدی موسیقی بیاورد تا اینكه پروژه تجاری «سی» كه چندی پیش برگزار شد، توانست دوباره نام این موسسه نه چندان خوشنام را در فضای موسیقی ایران مطرح كند.

مجید اخشابی/ مهر آوا هنر

مجید اخشابی خواننده موسیقی پاپ تقریبا از همان آغاز دوران حرفه‌ای كاری‌اش موسسه خود را راه‌اندازی كرد و برخی از آلبوم‌های خود را از طریق این موسسه روانه بازار موسیقی كرد. مجید اخشابی از فعالین دیگر حوزه‌های موسیقی جز خوانندگی هم هست و به غیر از فعالیت‌های آموزشی حتی در مقطعی یك مجله در حوزه موسیقی را مدیریت و منتشر می‌كرد.

احسان حق شناس/ كامیاب بهاران

احسان حق‌شناس دیگر خواننده پاپ فعال در عرصه تهیه‌كنندگی موسیقی است. او كه به گفته اهالی موسیقی یكی از ثروتمندان این عرصه است علاوه بر انتشار آثار خودش، تهیه‌كننده كنسرت‌های گروه داركوب،‌ لیان،‌ حامی و ... بوده است.

كریستوف رضاعی/ میم

كریستوف رضاعی آهنگساز مطرح كه طی سالیان گذشته به واسطه حضورش در سینمای ایران جایزه‌های زیادی از جشنواره‌های سینمایی را ازآن خود كند، سال گذشته با انتشار آلبوم موسیقی فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟» رسما از موسسه انتشاراتش تحت عنوان «میم» رونمایی كرد. این موسسه در ابتدای كار خود قرار است تا تنها كارهای رضاعی را منتشر كند.

در این میان هنرمندان دیگر نیز هستند كه موسسه موسیقی و انتشار آلبوم راه‌اندزای كرده اند اما فعالیت پیوسته و دائمی نداشته‌اند كه از جمله آنها می‌توان به موسسات آوای باغ مهر (سامان احتشامی)، ترنم (علی اصغر شاه‌زیدی)، ایران مولانا (مجمدجلیل عندلیبی)، پنج برگ هنر (فریدون خوشنود)، حافظ مهر (شهرام ناظری)، سروه تنبور (علی اكبر مرادی) و از پارس تا خزر (خشایار اعتمادی)، اشاره كرد.

دلایل زیادی را می‌توان برای ورود و چرایی حضور موزیسین‌های ایران در عرصه تهیه‌كنندگی و تولید دید؛ از جمله عدم اعتماد هنرمندان به تهیه‌كنندگان موسیقی، كمبود تهیه‌كنندگان حرفه‌ای در موسیقی ایران و زیاده‌خواهی برخی هنرمندان و... . در گزارش‌های آینده باز به این موضوع خواهیم پرداخت و نظر اهالی موسیقی را در مورد این مسئله جویا خواهیم شد.

انتهای پیام/