مراسم تشییع پیكر مرحوم اكبر گلپایگانی خواننده پیشگام موسیقی ایرانی صبح روز سه‌شنبه شانزدهم آبان با حضور تعدادی ازهنرمندان و علاقه مندان موسیقی ایرانی در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) برگزار شد. در دقایقی مانده به آغاز مراسم آثار ماندگار مرحوم اكبر گلپایگانی از بلندگوها پخش شد كه شركت كنندگان در برنامه آن را كنار مزار این خواننده فقید هم‌خوانی كردند.
حسین خواجه امیری ( ایرج)، بهرام حصیری، فضل الله توكل، بابك شهركی، ناصر ایزدی، محمد گلریز، احسان خواجه امیری، اصغر همت، محمد اله یاری، محمد منتشری، محمدجلیل عندلیبی، سیدعباس عظیمی، حسین علیشاپور، شهرام صارمی، محمد موسوی، از جمله هنرمندانی بودند كه در این مراسم حضور داشتند.

فضل‌الله توكل نوازنده پیشكسوت موسیقی ایرانی در این مراسم گفت: اكبر گلپایگانی هنرمند بی‌جانشینی است كه به سوی عرش كبریایی پرواز كرد. او هنرمندی است كه نامش در موسیقی ایران جاودان خواهد شد.

وی افزود: سال 1336 آقای گلپایگانی به اتفاق علی تجویدی و مرتضی محجوبی به منزل ما آمدند، در آن زمان من 15 سال داشتم و اكبر 25 ساله بود. او در آن دیدار قطعه‌ای را اجرا كرد كه واقعا این جذابیت برای ما پرسش ایجاد كرد كه این چه صدایی است؟

توكل بیان كرد: من از آن زمان تا به امروز با اكبر گره خوردم، دوستی‌ای كه 66 ساله شده و آثارمان هم خوشبختانه مورد استقبال قرار گرفت. به هر حال هرچه از او حرف بزنم كم است چون او فخر موسیقی ما بود.

مصطفی راغب خواننده موسیقی پاپ هم ضمن تسلیت به مناسبت درگذشت اكبر گلپایگانی گفت: استاد قلب بزرگی داشت كه دست ما جوان‌ها را بدون غرور گرفتند و من در كنار او كوهی از انسانیت و شرف را دیدم.

علیرضا میرعلی‌نقی پژوهشگر موسیقی ایرانی هم در این مراسم گفت: مرحوم گلپایگانی هنرمند خلاقی بود كه شیوه خوانندگی و زندگی هنری‌اش بی‌نیاز از نام استاد بود. او فراتر از یك هنرمند بزرگ بود كه می ‌ینید مراسم تشییع پیكرش همانند مرحوم تختی و فردین در حال برگزاری است.

وی افزود: او یك خواننده مردمی و فنی بود كه كمتر كسی را همانند او می‌شناسیم. او از ساده‌ترین طبقه اجتماعی برآمد و با عشق شدید مردم به جلال سلطانی رسید. او انسانی نیك بود كه نیكوتر می‌شد. او جاودانه است و به اعتقاد من نام گلپا خودش به تنهایی اعتبار است كه نیازی به هیچ لقبی ندارد. به اعتقاد من امثال گلپا به این موسیقی اعتبار می‌دهند و یادمان نرود كه در هنر موسیقی سنت همیشه غالب و اصالت همواره روح است. روح بدون تاریخ است و به نظرم گلپا چنین شخصیتی داشت كه سنت آواز را زیر و رو كرد و از نو ساخت.

این پژوهشگر موسیقی ایرانی تصریح كرد: باید از مرحوم گلپایگانی ساده‌زیستی و مردم‌داری را بیاموزیم كه همواره به پای‌بندی بر اصول پافشاری می‌كرد. او بدون كوچكترین عوام‌فریبی خود را میان مردم جاودانه كرد. او در انتخاب اشعارش همواره عشق و میهن‌پرستی را مدنظر قرار می‌داد و محتوای اشعارش را با تمام احساسات می‌خواند. او هیچ واژه‌ای را بی‌تفاوت نمی‌خواند. به افتخارش دست بزنید.

پس از صحبت‌های میرعلی‌نقی، محمد معتمدی خواننده موسیقی ایرانی نیز یكی از قطعات مرحوم گلپایگانی را برای حاضران در مراسم اجرا كرد.

حسین خواجه امیری (ایرج) هم در این مراسم ضمن عرض تسلیت به مناسبت درگذشت اكبر گلپایگانی گفت: من و اكبر جزو خوانندگانی بودیم كه كارمان خوب بود. او خواننده ‌ی بود كه بسیار خوب می‌خواند و با صدای گرمی كه داشت شعرهای خوبی را هم می‌خواند و من بسیار خوشحالم از دوستی با این هنرمند بزرگ.

وی در بخش پایانی صحبت‌های خود به اجرای یك قطعه آوازی پرداخت. پس از صحبت‌های وی سالار عقیلی هم به اجرای قطعه دیگری پرداخت.

گیتا گرایلی برادرزاده همسر مرحوم گلپایگانی هم به نمایندگی از خانواده این هنرمند پیشگام متنی را در تجلیل از علاقه‌مندان این خواننده قرائت كرد.

مراسم یادبود مرحوم گلپایگانی روز پنجشنبه از ساعت 17 تا 19 در مسجد جامع شهرك غرب برگزار می‌شود.

محمد گلریز خواننده و برادر مرحوم گلپایگانی هم در پایان مراسم ضمن قدرداتی از حضور پرشور مردم در مراسم تشییع پیكر برادرش توضیح داد: آقای گلپایگانی یكی از ارادتمندان مولا علی بود كه من به جهت این عرض ارادت قطعاتی را با این مضمون می‌خوانم.

اكبر گلپایگانی ملقب به گلپا از خوانندگان شاخص موسیقی ایرانی بعد از مدت‌ها بیماری در سن 90 سالگی دار فانی را وداع گفت.

اكبر گلپایگانی دهم بهمن سال 1312 در تهران متولد شد. این هنرمند در سال 1318 بود كه پس از ورود به دبستان فرهنگ به عنوان قاری قرآن مدرسه برگزیده شد و از این پس بود كه به فراگیری مقدمات آواز و خوانندگی موسیقی ایرانی پرداخت.

وی در سال 1326 پس از تلمذ از محضر پدرش نخستین تجربه حضور در یك اركستر و گروه كر را كسب كرد و در سال 1327 در انجمن موسیقی مدرسه نظام عضو شد. این هنرمند از سال 1328 به بعد با هنرمندان سرشناسِ موسیقی آشنا شد و آموزش را زیر نظر آنها آغاز كرد.

از جمله استادان اكبر گلپایگانی می‌توان به هنرمندانی همچون حسن یكرنگی، نور علی برومند، اسماعیل قهرمانی، ابوالحسن صبا، یوسف فروتن، محمد ایرانی مجرد، عبدالله دوامی، ادیب خوانساری، حسین طاهرزاده و سلیمان امیر قاسمی اشاره كرد.

این هنرمند پیشگام موسیقی ایرانی كه از او به عنوان مرد حنجره طلایی موسیقی ایرانی یاد می‌شود، در سال 1335 به دعوت سازمان یونسكو با همراهی نورعلی برومند و علی اصغر بهاری برای اجرای آواز و موسیقی ایرانی برنامه‌ای را اجرا می‌كند.

«موی سپید»، «مست عشق»، «عقیق»، «دل ای دل»، «بزم عاشقان»، «روی برگی بنویس عشق»، «چرا عاشق نباشم»، «قدر محبت» از جمله آثاری است كه در قالب آلبوم علاوه بر كنسرت و اجراهای زنده از اكبر گلپایگانی پیش روی مخاطبان قرار گرفته است.