ئاسو نادری در حاشیه دومین جشنواره ملی دف‌نوازی و مولودی‌خوانی «نوای وحدت» اظهار كرد: ساز دف در دوران باستان در پرستش‌گاه نواخته و پوست آن از حیواناتی كه قربانی می‌شدند، تهیه می‌شد.

وی با اشاره به اینكه چوب و پوست كه با آن دف ساخته می‌شود هر 2 برگرفته از طبیعی هستند و همین امر هم بر تقدس دف افزوده است، افزود: در دوران باستان بیشتر دف‌نوازان زن بودند و بانو «آننا» اشعار خود را همراه با دف می‌خواند و دف‌نوازی در دوران باستان بیشتر در اماكن مذهبی رایج بود.


این مدرس دف و محقق موسیقی آیینی ایران گفت: در دوران اسلامی نیز باز هم دف به نوان یك ساز مقدس در خانقاها و تكایا نواخته می‌شد و ساز دف هنگام خواندن اشعار در مدح و ثنا پیامبر اكرم(ص) و اهل بیت (ع) (مولودی‌خوانی) به كار می رفت.

وی اضافه كرد: در مناطق غرب ایران نیز دف نوازی به عنوانی سازی خانقایی توسط نوادگان شیخ عبدالقادر گیلانی گسترش پیدا كرد و در محافل خانقایی و ذكر دارویش از این ساز استفاده می‌شد.

نادری یادآور شد: در دوره معاصر ساز دف علاوه بر دارویش خانقاها و تكایای مذهبی طرفدارانی در بین سایر هنرمندان نیز پیدا كرد و گروه‌نوازی و تك نوازی دف در بین مردم رایج شد و هم اكنون هزاران دف‌نواز در ایران و سایر كشورهای اسلامی در این رشته فعالیت می‌كنند.

وی تاكید كرد: در بسیاری از مناطق استان‌های آذربایجان‌غربی، كردستان و كرمانشاه نیز دف طرفداران خاص خود را دارد و شهر سنندج (مركز استان كردستان) به عنوان پایتخت دف جهان شناخته شده است.

پژوهشگر موسیقی آیینی: ساز دف بیش از هفت هزار سال قدمت دارد

به گزارش ایرنا، دومین جشنواره دف‌نوازی و مولودی‌خوانی «نوای رحمت» كه به مناسبت عید قربان و گرامیداشت شهدای بمباران شیمیایی سردشت سوم و چهارم تیر ماه در تالار وحدت شهرداری مهاباد در حال برگزاری است.

در این جشنواره 41 اثر از 13 استان كشور در چهار بخش گروه‌نوازی، مولودی‌خوانی، تك نوازی و 2 نوازی با هم رقابت می‌كنند.

ساز دف در بین مردم مناطق كُردنشین استان‌های آذربایجان‌غربی و كردستان و هنگام برگزاری آیین‌های مذهبی از جمله آیین‌های مولودی‌خوانی استفاده می‌شود.

دف یكی از سازهای كوبه‌ای در موسیقی ایرانی است كه شامل حلقه‌ای چوبی است كه پوست نازكی بر آن كشیده‌ و با ضربه‌های انگشت می‌نوازند.

این ساز از سازهای ضربی ایرانی شبیه به دایره ولی بزرگ‌تر از آن و با صدای بم‌تر است كه در دوره اسلامی ایران، برای پشتیبانی از ساز و حفظ وزن بكار می‌رفته و ركن اصلی مجالس محافل اهل ذوق و عرفان بوده و برای آنكه طنین بهتری داشته باشد، روی دف پوست آهو می‌كشیدند.

مهاباد در جنوب آذربایجان غربی واقع شده است.