در ابتدای این نشست خبری «حامد حسین‌زادگان»، مدیر روابط عمومی موسسه آوازی نو، اعلام كرد:« موسسه فرهنگی هنری آوازی نو در همه فعالیت‌های خودش سعی كرده است تا اهمیت رسانه را درك كند و با توجه به اهمیت كنسرت 27 اردیبهشت حمید هیراد و راغب در یك نشست خبری با حضور اهالی رسانه به تشریح این برنامه بپردازیم. مخاطب و كیفیت اجرای برنامه‌های فرهنگی برای موسسه آوازی نو همیشه در اولویت قرار داشته است و سعی كرده‌ایم این موضوع را در نحوه برگزاری كنسرت‌ها نشان دهیم. تلاش ما بر این بوده تا در كنسرت‌های هنرمندانی مانند اجرای اخیر گروه «ماكان» یا اجراهای حمید هیراد و راغب به نحوی برنامه را پیش ببریم تا مخاطبان با حال خوب سالن را ترك كنند. در همین راستا احساس كردیم یك رویداد جذاب را می‌توانیم رقم بزنیم و برنامه‌ریزی كنسرت حمید هیراد و راغب را انجام دادیم. قطعاً برگزاری این رویداد یك كنسرت باشكوه خواهد بود و امیدواریم نهایت آرمانی كه مدنظر ما هست را رقم بزنیم و بیشتر به این برنامه به عنوان یك رویداد فرهنگی نگاه می‌كنیم و اهداف دیگری داریم. این كنسرت به امید خدا تمدید خواهد شد و آغاز این برنامه در بیست و هفتم اردیبهشت است. قابی كه اكنون می‌بینید یعنی حضور حمید هیراد در كنار راغب در تور جهانی كنسرت‌های این دو هنرمند تكرار خواهد شد و در حال برنامه‌ریزی برای كنسرت‌هایی در اروپا، آمریكا، اربیل و استرالیا و سایر كشورها هستیم. برنامه ویژه‌ای و هدف‌گذاری در خارج از تهران و شهرهای دیگر برای اجرای كنسرت مشترك نداریم و احتمالاً هم نخواهیم داشت. »

حامد حسین زادگان ضمن اشاره به فعالیت موسسه آوازی نو در زمینه آموزش چهار خواننده جدید كه به زودی معرفی خواهند شد به بحث قیمت‌گذاری بلیت‌های كنسرت مشترك راغب و حمید هیراد اشاره داشت و اعلام كرد:«سعی كردیم بلیت‌های اقتصادی ما بیشتر باشد و هزینه‌ها مناسب‌تر باشد تا اقشار بیشتری از كنسرت مشترك حمید هیراد و راغب استفاده كنند. ما علاقه‌مند هستیم تا كسانی كه به دلیل هزینه بلیت كمتر به سالن كنسرت می‌آیند در این كنسرت در سالن حضور داشته باشند. قیمت صندلی‌های این كنسرت از 170 هزار تومان تا 690 هزار تومان تعیین شده است و تلاش ما این بوده است تا بیشتر صندلی‌ها را به سمت عددهای اقتصادی سوق بدهیم. حوزه اقتصادی فرهنگ بخش مجزا و بزرگی است اما احساس می‌كنم نیاز است تا جایگاه كنسرت در سبد فرهنگی خانوار حذف نشود.»

شروع بیماری من از سال 95 بود و ذات بیماری من چیزی نیست كه قابل درمان باشد. بیماری من پستی و بلندی‌های زیادی دارد و در یك دوره فوران می‌كند و در یك دوره آرام است. این بیماری نسبت به شرایط من متغیر است. مثلاً آلودگی هوا یا آلودگی غذا و استرس‌ها و اتفاقاتی كه در محیط رخ می‌دهد روی این بیماری تأثیر می‌گذارد. از سال 95 به شكل‌های مختلف تحت درمان هستم. برخی سوال می‌كنند كه چرا موهایت نمی‌ریزد كه در پاسخ باید بگویم یك سری داروها باید زده شود كه به دلیل شرایط جنبی جامعه و خودم هم دوست ندارم و دلایل شخصی از آن داروها استفاده نمی‌شود. اساساً ذات این بیماری كه الان دارم به صورت ژنتیكی است و اقدامات زیادی در كشورهای مختلف دنیا انجام دادیم و همیشه مانند بچه یك یا دو ماهه باید مراقب باشیم. شرایط كلی بیماری به همین شكل است و در مدتی كه گذشته است، بالاترین چیزی كه به من روحیه داده است اول از همه شغلم بوده است چون می‌دانم اگر یك روز این شغل را كنار بگذارم اتفاقات بدی برایم رخ می‌دهد. در همه این سال‌ها همه من را شناخته‌اند و همیشه همه چیز را به صورت كاملاً دلی پیش می‌برم و هنر اصولاً با منطق سر و كار ندارد. در حوزه موسیقی و هنر و در دوران كرونا و سایر زمان‌ها آسیب‌های زیادی به همه بچه‌های هنر وارد شد. در این مدت همه مشاغل سركار خود بودند ولی هیچكس از ما سراغی نمی‌گرفت. نمی‌خواهم گلایه داشته باشم اما روح بچه‌های هنر آنقدر بزرگ است كه ندیدم كسی اعتراضی داشته باشد و همیشه بچه‌ها در خودشان هستند. خیلی از دوستان نوازنده من در این دوران ساز خود را برای فروش گذاشتند و من به عنوان خواننده كه یك زمان هم نوازنده بودم وقتی می‌بینم یك نوازنده سازش را می‌فروشد از درون تخریب می‌شوم. همه مردم صرفاً فكر می‌كنند كه یك ساز برای فروش گذاشته شده است اما حقیقتاً آن نوازنده زندگی و قلبش را برای فروش گذاشته است. هر كسی كه در هر بخشی از هنر است برای هدفش جنگیده است تا به آن نقطه برسد و زمانی كه به آن هدف نزدیك می‌شود شرایطی رخ می‌دهد كه زده می‌شود. بدترین اتفاق در سیستم هنری این است كه یك هنرمند زده شود و من به نقطه‌ای می‌رسم كه می‌گویم چرا باید بخوانم و چرا باید هنرم را ادامه بدهم؟ كرونا كاری با بیماری من كرد كه در همه این سال‌ها كه با آن درگیر بودم رخ نداده بود و در این مدت برخی حالم را پرسیدند و برخی هم نپرسیدند. من همه این سختی‌ها را تحمل كرده‌ام و فقط به خاطر دل خودم و عزیزانی كه من را دنبال می‌كنند كار هنری انجام می‌دهم. تنها تفاوت من با افراد عادی فقط این است كه شغل هنری دارم و مثل همه افراد عادی زندگی‌ می‌كنم و از این بابت خوشحال هستم. از همان ابتدا با مردم بودم و تا وقتی نفس بكشم كنار همین مردم هستم و برای خوشحال شدن آنها هر كاری می‌كنم.»

ما می‌خواهیم كنسرت برگزار كنیم و از همه چیز مهم‌تر همین برگزاری اجرای موسیقی است. هر اتفاقی می‌تواند كنسرت‌های موسیقی را تحت تاثیر قرار دهد و همه اتفاقات هم تحت مدیریت و نظارت ما نیست. اما موسسه آوازی نو تمام تلاشش را می‌كند تا آنها كه بلیت خریده‌اند و به سالن كنسرت آمده‌اند یك شب جذاب و خاطره‌انگیز را تجربه كنند. احساس می‌كنم هر جا كه كار را به خود مردم سپرده‌ایم به بهترین شكل از پس مشكلات بر می‌آیند. مردم ما برای هنر و خصوصاً موسیقی ارزش بسیار زیادی قائل هستند و مطمئناً با تمهیداتی كه از جانب ما و سالن برگزاری كنسرت اندیشیده شده است همین مخاطبان می‌توانند شب خوبی را پشت سر بگذارند.»
راغب در پاسخ به سوالی راجع به رپرتوار این كنسرت اعلام كرد:«بابت برگزاری این با حمید هیراد بسیار خوشحال هستم و امیدوارم در این شرایط كه پستی و بلندی‌های سختی داریم، هدف ما ایجاد یك شب پرانرژی و پر از حال خوب برای مردم است. هدف ما هم از برگزاری این كنسرت ایجاد همدلی و صمیمیت است. خدا را شكر از زمان تولید آهنگ‌های مشترك من و حمید جان این همدلی وجود داشت و با مردم روراست بودیم و همین باعث شد تا آنها ما را به خوبی پذیرا باشند. در كشورهای اروپایی بیشتر شاهد برگزاری چنین كنسرت‌هایی هستیم و همكاری دو خواننده برای همكاران ما می‌تواند بسیار شیرین و خوب باشد. نمونه آن مثلاً آلبوم مشترك علیرضا جان قربانی و همایون شجریان عزیز را داشتیم كه حضور من و حمید هیراد در كنار یكدیگر می‌تواند به فرهنگ‌سازی بیشتر همكاری‌های مشترك كمك كند. اما در رپرتوار این كنسرت قرار است من و حمید هیراد هركدام چند آهنگ از آثار خودمان و آن دو اثر مشتركی كه داشتیم را اجرا كنیم. سعی كردیم آهنگ‌هایی را انتخاب كنیم كه فقط انرژی خوب به مردم منتقل كنیم سعی كنیم كارهای شاد و پرانرژی را داشته باشیم. سعی می‌كنیم كه باعث حال خوب عزیزانی باشیم كه به ما لطف دارند و وقت ارزشمند خود را در اختیار ما قرار می‌دهند.»

یك سری قوانین در شهرهای مختلف هست كه واقعاً سلیقه‌ای است و از مسئولین می‌خواهم سلیقه‌ای رفتار نكنند. من همیشه عقیده دارم كه دو ساعت زمان كنسرت خواننده است و اجازه بدهید خواننده آن دو ساعت را با دل سیر بخواند. من اهل این نیستم كه فقط چند آهنگ بخوانم و سریع كنسرت را جمع كنم و همه خوانندگان از خواندن روی استیج انرژی می‌گیرند. به خاطر دارم كه در كنسرت رشت 27 یا 28 آهنگ خواندیم و در شهر دیگری هم می‌رویم كه ده دوازده آهنگ بیشتر نمی‌توانیم بخوانیم. مخاطبان زیادی داریم كه با وجود مشكلات معیشتی بلیت تهیه‌ می‌كنند اما مدام به ما كاغذ می‌دهند كه سریع اجرا را تمام كنیم و ممكن است كه مشكل پیش بیاید. از سوی دیگر از آن دسته هواداران كه فرهنگ رفتن به كنسرت را دارند تشكر می‌كنم تا استرس خواننده كمتر شود و بتوانیم فضای پر از آرامشی روی صحنه داشته باشیم. اما بسیاری از مخاطبان و هواداران فرهنگ رفتن به كنسرت را دارند و از این بابت خوشحال هستم.»
راغب در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره رپرتوار این كنسرت هم اعلام كرد:«به جز آن دو آهنگی كه با حمید جان خوانده‌ایم آهنگ سومی هم در راه داریم كه هنوز تاریخ دقیق انتشار آن مشخص نیست و به همین دلیل جزئیات بیشتری ذكر نمی‌كنم.»

حامد حسین‌زادگان در ادامه راجع به نحوه رزرو سالن وزارت كشور برای این كنسرت اعلام كرد:«ما برای رزرو سالن وزارت كشور نه خواهش كردیم و نه از ما خواهش شد! هیچ رانتی نداشتیم و هیچ كار غیرمتعارف دیگری انجام ندادیم. مطابق روال براساس تاریخ‌هایی كه مدنظر داشتیم برنامه‌ریزی‌ها صورت گرفت و از برنامه‌های سالن وزارت كشور كه توسط چه خواننده‌های دیگر و چه سمینارهایی رزرو شده است مطلع شدیم و در نهایت تاریخ بیست و هفتم اردیبهشت را هماهنگ كردیم.»

راغب در بخش دیگری از این كنسرت درباره اجرای آثار آوازی و سنتی در این كنسرت مانند اجراهای گذشته‌اش هم اعلام كرد:«ریشه من در موسیقی اصیل ایرانی است و ریشه یك هنرمند را نمی‌توان از او جدا كرد. هرچه دارم و ندارم از موسیقی اصیل ایرانی می‌آید و اصلاً مگر می‌شود آواز را از موسیقی ایران حذف كرد؟ در این كنسرت هم چند كار آوازی داریم ولی به دلیل زمان كمتری كه در اختیار من است این بخش كمتر باشد. اینطور نیست كه صرفاً خودم كارهای آوازی را دوست داشته باشم و بازخوردهای مخاطبان هم تأثیرگذار است. مردم هم دوست دارند كارهای آوازی و نوستالژیك هم بشنوند و به نظر من باید بستری را فراهم كنیم كه خوانندگان پاپ ما در كنار آهنگ‌هایشان چند بیتی هم آواز داشته باشند. این كار خیلی شیرین است و متأسفانه در موسیقی پاپ ما خیلی كمرنگ شده است. منظور من این نیست كه در تمامی كارها آواز وجود داشته باشد اما آواز یك همذات‌پنداری با مخاطبان است و با چند بیت اجرای آوازی می‌توانید احساس مخاطبان را برای شنیدن كارها آماده كنید.»