بتهوون در سال 1770 در شهر بن آلمان متولد شد و به یكی از اثرگذارترین آهنگسازان تبدیل شد كه ده‌ها سمفونی، كنسرتو، سونات پیانو و كوارتت زهی نوشته است.

بتهوون بیشتر دوران جوانی خود را به عنوان یك پیانیست آموزش دید و همین طور طی گذر سال‌ها شنوایی خود را از دست می‌داد و در نهایت به طور كامل به آهنگسازی روی آورد.

باوجود اینكه یكی از مهم‌ترین حس‌های پنج گانه خود را به عنوان یك موسیقیدان از دست می‌داد، با این حال او ماندگارترین آثار خود را زمانی ساخت كه وضعیت شنوایی اش رو به وخامت بود.

لودویگ فان بتهوون سومین نفر در خانواده خود با این نام بود

آن نقل قول معروف از بتهوون كه می‌گوید: «هزاران پرنس وجود دارد و خواهد داشت ولی بتهوون تنها یك نفر است»، دقیقا درست نیست.

اولین لودویگ فان بتهوون پدربزرگ او بود كه موسیقیدان در بن بود و دومین لودویگ فان بتهوون برادر بزرگتر او بود كه چند روز بعد از تولد او درگذشت.

او با معلم موزارت آموزش دید؛ یوزف هایدن

بعد از اینكه بتهوون در اوایل 20 سالگی اش به وین مهاجرت كرد، درس‌هایی را با هایدن كه اغلب پدر سمفونی خوانده می‌شد، گذراند.

هایدن همچنین موزارت یكی از نخستین الگوهای بتهوون را آموزش داده بود.

گفته می‌شود كه بتهوون قبل‌تر از این ماجرا سفری به وین داشته تا درس‌هایی را از موزارت بیاموزد ولی اطلاعاتی از اینكه آیا این دو واقعا ملاقات كرده‌اند یا نه؟ در دسترس نیست.

اگرچه كه بتهوون و استادش هایدن اغلب با هم جر و بحث داشتند ولی با این وجود بتهوون قطعه Piano Sonatas, Op. 2 را به هایدن اختصاص داد.

در عشق بد شانس بود

بتهوون در ابتدا عاشق یك كنتس جوان به نام جولی Julie (Giulietta) Guicciardi در سال 1801 شد اما نتوانست با او ازدواج كند؛ چراكه نجیب‌زاده نبود. قطعه معروف سونات پیانوی او به نام Piano Sonata No. 14, Moonlight برای این او نوشته شده است.

این آهنگساز چند سال بعد هم عاشق كنتس دیگری به نام Josephine Brunswick شد كه از سال 1799 آموزش موسیقی به او را شروع كرده بود. آنها نامه‌های عاشقانه زیادی برای هم ارسال كرده بودند كه 15 تا از آنها كه توسط بتهوون نوشته شده بود، باقی مانده است تا زمانی كه خانواده كنتس آنها را برای خاتمه دادن به رابطه تحت فشار گذاشته‌اند.

علت ناشنوا شدن بتهوون مشخص نیست

مشكلات شنوایی بتهوون از 26 سالگی او آغاز شد و دهه آخر زندگی او به طور كامل از بین رفته بود.

البته تئوری‌های مختلفی درباره علت این امر وجود دارد كه محكم‌ترین آن تیفوس یا آبله‌ای است كه در دوران كودكی به آن مبتلا شد.

لحظه مرگ او با طوفان رعد و برق همراه بود

بتهوون 26 مارچ 1827 بعد از تحمل یك دوره طولانی بیماری درگذشت. دوست بتهوون لحظه درگذشت بتهوون را با سمفونی‌های او كه صداهای ناگهانی آنها همچون كوبیدن بر در سرنوشت می‌ماند، مقایسه كرده است.

اینكه دقیقا آخرین كلمات بتهوون چه بوده است، مشخص نیست كه البته دوستانش و بیوگراف‌ها نسخه‌های متفاوتی از آخرین كلمات زندگی او را جمع‌آوری كرده‌اند كه شامل «حیف، حیف... بسیار دیر»، «دست بزنید دوستان من، كمدی به پایان رسید»، «در بهشت خواهم شنید» بوده است.

منبع: سایت سمفونی سیاتل