به گزارش خبرگزاری فارس، شب‌های جز پس از چهار شب و با حضور بیش از بیست موزیسین با غافل‌گیری مخاطبان، به كار خود پایان داد. این رویداد كه در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد علاوه بر حضور چند موزیسین بین‌المللی، توانست در شب آخر همكاری‌های جدیدی بین موزیسین‌های ایرانی و خارجی ایجاد كند.


شب‌های جز با استقبال مخاطبان روبه رو شد و چند روز پیش از شروع فستیوال تمام بلیت‌های چهار شب فروخته شد. در روز ششم مرداد با اجرای «كارلو ماور» باندونئون نواز مطرح ایتالیایی كار خود را آغاز كرد. كارلو ماور به همراه آلبرتو كاپلی (گیتاریست) و روبرتو روسی (درامر) روی صحنه آمد و تركیبی از آثاری كه با این تریو تنظیم كرده بودند را اجرا كرد. كارلو ماور به شكل هوشمندانه‌ای قطعاتی را انتخاب كرده بود كه ریشه‌هایی از موسیقی ملل در آن وجود داشت. از موسیقی آفریقا گرفته تا تانگوی آرژانتینی و از جیپسی جز گرفته تا موسیقی اسپانیا در آثارش قابل پیگیری بود. از طرفی اجرای رمانتیك او بیش از اینكه از نظر تكنیكی جلب توجه كند از منظر احساسی مخاطبش را تحت تاثیر قرار داد. اجرای دوم در شب اول را تریوی «سردار سرمست» بر عهده داشت. سردار سرمست كه از جَزمن‌های پركار و صاحب سبك در ایران است تنها اجرای نزدیك به استاندارد جز این شب‌ها را روی صحنه برد. او به همراه امیر صارمی (گیتار باس) و فرهاد لقایی (درامز) آثاری از كُل پُورتر را اجرا كردند. كل پورتر كه در ایران كمتر شناخته شده است اشعار آثارش را نیز خودش می‌سرود و به همین دلیل سرمست تصمیم گرفته بود اشعار را هم به مخاطبان ارائه دهد تا بیشتر با فضای آثار آشنا شوند.


در اجرای شب دوم كوارتت «كیاوش صاحب‌نسق» بخش اول را اجرا كردند. این كوارتت كه از سال گذشته شكل گرفته و تمریناتی داشته اجرای متفاوتی را ارائه كرد. حضور صاحب‌نسق روی صحنه به خودی خود موضوع مهم و جذابی بود چراكه او سال‌هاست در ایران به شكل جدی روی صحنه نرفته است. موسیقی این كوارتت همانطور كه انتظار می‌رفت بیشتر سمت و سوی تجربی و آوانگارد داشت كه حتی از حضور سازی مانند سنتور به نوازندگی مسعود سخاوت‌دوست قابل حدس بود. با گذر زمان و نزدیك شدن به پایان اجرا بار بداهه نوازی بیشتر و رنگ و بوی فِری جَز بیشتر شد. در این اجرا بابك مداح با درامز و مانی مزكی با ترومبون، سازدهنی و اره، صاحب نسق را همراهی كردند. او همچنین قطعه پایانی را به دخترانش تقدیم كرد. پس از آن تریوی «آرشید آذرین» روی صحنه رفت كه اجرایشان از نظر زمانی طولانی‌تر از اجرای اول بود. آرشید آذرین كه سال گذشته در شب‌های جز برای اولین بار در ایران روی صحنه رفت این بار هم قطعاتی براساس آلبوم «هفت جان» و براساس اشعار عطار روی صحنه برد. علی رحیمی به عنوان نوازنده پركاشن و هروه دورَتولد با كنترباس او را همراهی كردند و در چند قطعه هم ماكان اشگواری با آواخوانی به این تریو اضافه شد.


اجرای شب سوم یعنی هشتم مرداد با گروه «كوارتت كاسته» آغاز شد؛ اجرایی كه برخی مخاطبان را كه برای بار اول با آن‌ها مواجه می‌شدند شگفت زده كرد. احسان صدیق، روزبه فدوی، مازیار یونسی و سهیل پیغمبری در این سال‌ها آنقدر تمرین منظم را جدی گرفتند كه اجرایشان كمتر نقصی دارد. با توجه به زمان نسبتاً زیادی كه هر كدام از قطعاتشان دارد چهار قطعه از منتخب دو آلبوم را اجرا كردند و با انتخابی هوشمندانه با قطعه «مود2» اجرایشان را تمام كردند تا مخاطب با هیجانات ریتمیك از سالن بیرون برود. اما اجرای دوم كه شاید بسیاری منتظرش بودند مربوط به گیتاریست ویتامی‌الاصلِ فرانسوی «نئون لِ» بود. او به همراه پركاشنیست صاحب سبك و تكنیكی یعنی «استفان ادوارد» روی صحنه ظاهر شد و بعد از تك نوازی كوتاهی كه بر اساس مودهای شرقی طراحی شده بود دو نوازی را آغاز كرد. نیون لِ كه به شكل عجیبی تكنیك و احساس را به شكل همزمان در آثارش دارد برخی از آثار ویتنامی را با رویكرد خودش بازنوازی كرد. همچنین در قسمت‌هایی از صداها و ریتم‌های پلی بك استفاده‌ای مثال زدنی و دقیق انجام داد. نئون لِ قسمت‌هایی از ریف‌های گیتارش را ضبط كرد و با لوپ كردن آن‌ها چند لاینِ ریتمیك و تكرار شونده ساخت كه روی آن‌ها بداهه نوازیِ بی‌نظیری انجام داد. نئون لِ در انتخاب ملودی به شدت تحت تاثیر فرهنگ ویتنام و شرق است و از طرفی نوازندگی‌اش بیشتر از اینكه به جزمن‌ها نزدیك باشد شبیه به راكر‌ها است و شاید همین باعث تولید صدایی شخصی شده است.


شب‌ چهارم كه شب پایانی فستیوال هم بود با تكنوازی كارلو ماور آغاز شد و چند سورپرایز همراه داشت. پس از چند دقیقه ماور از «پیتر سلیمانی‌پور» دعوت كرد تا روی صحنه حاضر شود. تمام حاضران در سالن به احترام سلیمانی‌پور ایستادند و تشویق‌اش كردند. پیتر سلیمانی پور كه مدتی است به علت بیماری روی صحنه نرفته است چند دقیقه كلارینت باس و ساكسیفون نواخت. شاید نشانی از نوازنده درجه یك و شاداب در نت‌هایش وجود نداشت اما این حضور به خودی خود قابل تقدیر بود.


اجرای دوم هم با نئون لِ و استفان ادوارد آغاز شد و پس از اجرای سه قطعه «حسام اینانلو» نوازنده جوان و پركار كمانچه به آن‌ها پیوست تا بداهه نوازی جدیدی را ترتیب دهند. نئون لِ كه پیش از این ساز كمانچه را از نزدیك ندیده بود بیشتر در خدمت حسام اینانلو ظاهر شد و با انتخاب افكت‌های مناسب فضا سازی مناسبی انجام داد و از طرفی هم سعی كرد با گیتارش صدای ربع پرده موسیقی ایرانی را تولید كند كه به راحتی از پس این كار برآمد. این اجرا نشان داد در صورت انتخاب هوشمندانه و صحیح برای همكاری بین موزیسین‌های ایرانی و غربی اتفاقات هیجان انگیزی رخ می‌دهد.

انتهای پیام/