در آخرین شب از سی و سومین جشنواره موسیقی فجر «فرانچسكو كفیسو» با ساكسیفون و سازهای اكمپانیمان، تحولات جَز در ایتالیا را به نمایش گذاشت.
خبرگزاری فارس، گروه هنر- علیرضا سپهوند: در آخرین شب از سی و سومین جشنواره موسیقی فجر «فرانچسكو كفیسو» با ساكسیفون و سازهای اكمپانیمان، تحولات جَز در ایتالیا را به نمایش گذاشت.

كفیسو از نوازندگان توانمند ساكسیفون در سبك جَز است. مهم‌ترین دستاوردهای هنری او آشنایی با ویتون مارسالیس و تایید توسط این موزیسین بزرگ است. موفقیت این نوازنده ایتالیایی از مرزهای كشور خود فراتر رفت و در اوج موفقیت خود توانست به اجرایی در خواستگاه موسیقی جز در «نیواورلئان» آمریكا دعوت شود كه بالاترین موفقیت عملی این نوازنده به‌شمار می رود. كفیسو جوایز متعددی كسب كرده است و آخرین فعالیت جدی او خلق آلبوم «3» كه شامل سه آلبوم در یك مجموعه «مراقبه» «گروه نوازندگان» و «20 سنت برای هر نت» است كه آهنگسازی و تنظیم را نیز برعهده دارد.

در اجرای امشب كفیسو در جشنواره موسیقی فجر در تالار وحدت كه سالن تقریبا پر شده بود نشان از ارتقاء سطح موسیقایی مردم ایران دارد و با این صحنه‌ها موزیسین‌های ایرانی بویژه آنها كه در ژانرهای فاخر مشغول فعالیت هستند به درك و شناخت بهتر مخاطبین امیدوارتر می‌شوند..

بسیاری از اساتید و هنرمندان موسیقی اصیل ایرانی و موسیقی كلاسیك غربی خروجی فعالیتشان به عده‌ای معدود و محدود با درك و شناخت موسیقی فاخر ختم می‌شود كه در راستای ارتقاء سطح موسیقایی توده مردم تلاش كرده و صبورانه رفتار می‌كنند كه با رویدادهایی نظیر جشنواره موسیقی فجر و برگزاری اجراهای موزیسین‌های شاخص داخلی و خارجی در حوزه كلاسیك و نهایتا جَز، سطح شنیداری مخاطبین ارتقاء خواهد یافت.

اجرای امشب فرانچسكو كفیسو اجرایی استاندارد و شاخص برای علاقمندان به این ژانر موسیقایی بود كه دوست داشتند تجربه اجرایی زنده در این سطح را داشته باشند.

احساس عمیق این نوازنده بر روی صحنه می‌درخشد و در ادامه مخاطب به شهودی از خلاقیت، احساسات و جنون هنری نوازنده می‌رسد گویی زبان اینجا برای همه یكیست و قابل فهم و بدون واسطه با مخاطب سخن می‌گوید. از مهارت‌های نوازندگان دارای نبوغ اینست كه بتوانند احساس درونی و لذت معنوی كه خود از اجرا بهره‌مند می‌شوند را تا آنجا كه بتوانند به مخاطب انتقال دهند كه كفیسو در این امر بسیار ماهر و تواناست.

شاید برای تمام كسانی كه جدی پیگیر موسیقی هستند پیش آمده باشد كه در اجرایی هیچ گونه انتقال احساسی از اجرا كننده صورت نمی‌گیرد و حال آنكه موزیسین در عالم خود غرق لذت معنوی و حظ شنیداری است و مخاطبش را هنوز به سرمنزل نرسانده كه این تجارب بسیار در گروه‌های كم تجربه موسیقی اصیل ایرانی به چشم می‌خورد. شاخصه‌ای كه كفیسو به بهترین نحو به انتقال هنرش به مخاطب موفق بود.

شاید از نوع محتوای موسیقی كفیسو و نص آن نتوان در موسیقی ایرانی بهره برد و از راهكارها، شیوه اجرا و ارائه اثر و تقابل با شنونده و مخاطب محوری كه به ارتقا نیز بیانجامد، بتوان بهره‌هایی فراوان برد و با استفاده از راهكارهای موفق و استاندارد جهانی، بتوان موسیقی اصیل ایرانی را با «گلوكالیزه» كردن به جهانیان بیشتر شناساند.

انتهای پیام/