آرین رضایی پژوهشگر و ازنوازندگان دف و سازهای كوبه ای، در روزهای گذشته تازه‌ترین مجموعه تالیفی و پژوهشی خود به نام «مونولوگ دف» را منتشر كرد.

این كتاب شامل قطعه‌های بلند برای ساز دف و سازهای كوبه‌ای است كه به گفته مولف، اولین كتابی است كه قطعات آن دارای فرم و ساختار هستند كه برای ساز دف نوشته شده است. ضمن اینكه براساس گفته‌های مولف، نكته‌ای كه این كتاب را از سایر كتاب‌های موجود و نوشته شده متمایز می‌كند قطعه‌هایی است كه دارای موسیقی پس زمینه (بكینگ تِرَك) هستند.

این در حالی است كه حالت‌های مرسوم برای هم‌نوازی سازهای كوبه‌ای به این شكل بوده كه با همراهی آهنگ‌های از پیش ساخته شده هم‌نوازی شكل می‌گرفته ولی این بار ابتدا قطعات ساز دف نوشته و فرم و ساختار خود را دارند و پس از آن آهنگساز روی این قطعات ریتم، ملودی ساخته است. بر همین اساس و طبق گفته مولف اثر، دستِ ساز دف در نواختن بسته نیست و كمك چشمگیری به خلاقیت و بینش بیشتر نوازنده‌ ساز دف می‌كند.

آرین رضایی در توضیحات تكمیلی این پروژه نوشته است:

«همیشه فكر می‌كردم كه جای قطعات دارای فُرم در فهرستِ رامش سازهای كوبه ای خالی است. تا بود، از دف به عنوان سازِ همراه استفاده می شد و بداهه ای هم اگر می نواختند برهمان مبنا بود، الگوهای تكراری آشنا! اما ریتم برای من ماهیتی ملودی وارداشت، پس پی آموختن فُرم رفتم تا بتوانم این جمله‌ها ونمونه‌ها را در ذهنم بسامان كنم.

شانزده سال بیش از نوشتن این چند خط پشت درامز نشستم فقط برای اینكه ریتم را در ساحتِ جهانی اش بیشتر و بهتر بشناسم. آن‌گاه از رهِ این تحقیق، به زبان خود رسیدم. به این نتیجه كه ریتم هم مانند سخن گفتن می تواند بیان داشته باشد. وقتی بحث ملودی باشد این انتقال حس قابل لمس است اما یای ریتم كه به میان می آید قضیه تاحدودی بُغرنج می شود.

به هر روی كوشیده ام پاره ای از تجربیات خود را در این كتاب با شما به اشتراك بگذارم. این قطعات آن صدای تكراری و آشنای دف نیستند. من با چشیدن ریتم های غربی و شرقی و زیستن ریتم‌ها و نواهای ایرانی به تركیب خاص خود رسیده‌ام. نهالی كه اگرچه بار و بری نو داده، اما همچنان ریشه در آن خاك اصیل دارد. جمله‌های شخصی من، اما به همان زبان كهن. یك مونولوگ، با زبان ریتم و صدای دف.

پاره‌ای از قطعات این كتاب با ملودی‌هایی كه دوستان خوش ذوق من ساخته و تنظیم كرده‌اند مُزین شده است كه این جا نیز خلاف عادت معهود عمل كرده‌ام یعنی ابتدا ریتم وبعد ملودی! پس به هیچ روی نگذاشتم دستِ دف بسته‌ ساز دیگری شود.

امیدوارم با نواختن و تكرار این جملات، دریچه‌ تازه‌ای از ریتم به ذهن نوازندگان بگشایم. دریچه ای نو برای نگاهی نو و پرورشِ خلاقیت و لاجرم بداهه نوازی و به عنوان عضو كوچكی ازجامعه‌ دف نوازی حاصل این خدمت را كه درحدِ بضاعت اندك من است به خودشان تقدیم می‌كنم و البته به خودتان!»

آرین رضایی از جمله هنرمندان جوان عرصه موسیقی است كه از شش سالگی با نواختن سنتور وارد عرصه موسیقی شده و از 10 سالگی با هنرمندانی چون ونداد مساح زاده، مسعود حبیبی و بیژن كامكار اصول دف نوازی را فرا گرفته است.

این هنرمند از سال 1384 بود كه به تدریس ساز دف پرداخت و از سال 1386 با نیما نوآپور، هومن غفاری و آرش پژند مقدم ساز درامز را فرا گرفت.

از همكاری های وی می توان به نوازندگی دف در اركستر كوبان به سرپرستی ونداد مساح زاده، اركستر تخت جمشید، گروه دف و نی بیژن كامكار، اركستر «مان جین»، حضور در تور كنسرت های «چرا رفتی»، «نسیم وصل» و «ستاره ها» همایون شجریان اشاره كرد. این در حالی است كه همراهی با چندین پروژه، مجموعه، گروه و هنرمند مطرح موسیقی از جمله «آرایش خورشید» به تنظیم كورش یغمایی، آلبوم «راه پارسی»، آلبوم «مشتاق گل» به آهنگسازی بیژن كامكار، شركت در فستیوال «ناگور» هند با همراهی محمد معتمدی و سینا جهان آبادی، اركستر «تخت جمشید» به رهبری اركستر مسعود حبیبی، خوانندگی بیژن كامكار و آهنگسازی پدرام درخشانی، كنسرت نمایش «پیروز و پریزاد» به آهنگسازی علی قمصری، كنسرت نمایش «سی صد» به آهنگسازی سهراب پورناظری، پروژه «باز آمدم» به آهنگسازی تهمورس پورناظری، همكاری با هنرمندانی چون وحید تاج، حمید خوانساری، ستار اوركی، تدریس در مجموعه های آموزشی مختلف و داوری در چندین دوره جشنواره های تخصصی حوزه موسیقی از دیگر فعالیت های رضایی در عرصه موسیقی محسوب می شود.