خبرگزاری فارس، گروه هنر: آلبوم فراق با محتوای نواهای عاشورایی از معدود آثاریست كه به صورت اینسترومنتال(سازی بی‌كلام) برای ایام سوگواری سالار شهیدان ساخته شده است. امروزه سیل عظیمی از مراثی باكلام از طیف‌های مختلف كه بیشتر آنان بویژه آثاری كه از جنبه موسیقایی و صرفا توسط مرثیه‌خوان‌خلق شده‌اند در سطح بسیار نازلی عرضه می‌گردند.

با وجود جایگاه والای این مراسم نزد ایرانیان و تاثیر متقابل دیرباز بین موسیقی و مرثیه‌سرایی، متاسفانه در این حوزه نیز سیر نزولی داشته‌ایم. بسیاری نوحه‌خوانان بدون كم‌ترین اطلاعات از ابتدایی‌ترین اركان موسیقی و ساز و كار نغمات و هیچ‌گونه دانش شعری و ادبی، در مقام شاعر و آهنگساز دست به خلق اثر می‌زنند كه این از آفت‌های امروزه موسیقی عاشوراییست.

بعضی از نوحه‌خوانان از آنجا كه توانایی خلق اثری فاخر ندارند و از آن طرف نیز می‌خواهند مخاطبان را به سمت و سوی خود بكشند به هر كاری برای جذب شنونده و مخاطب دست می‌زنند تا آنجا كه چه بسیار از آهنگ‌های زنان خواننده‌ی به اصطلاح «اون وَرِ آبی» مقیم لس‌آنجلس از محله «وست‌وود» گرفته تا «اورِنج‌كانتی» در فضایی بسیار دور از صحرای كربلا، با جایگزین كردن اشعاری بسیار ابتدایی و ضعیف و بدون كوچك‌ترین آرایه‌های ادبی كه هیچ! سرتاسر ایراد نوشتاری پیش‌پا افتاده استفاده می‌كنند و در مهم‌ترین مرثیه اسلام و تشیّع ارائه می‌دهند.

ازینرو انتشار آثاری همچون آلبوم «در فراق» علی‌رغم كاستی‌هایی كه دارد، می‌تواند دریچه‌ای در جهت ارائه موسیقی و نواهای فاخر بر این «سوگ عظیم» گشوده شود. بردیا صدرنوری در این اثر هرآنچه از احساس داشته به شنونده منتقل می‌كند لیكن می‌توانست با حساسیت بیشتر در نوازندگی، كار بهتر و كم‌نقص‌تری ارائه دهد.

كاش می‌شد خالق این اثر، تمام قطعات را از نوحه‌نواها انتخاب می‌كرد تا بویژه شنونده عام با شنیدن ملودی‌های «گل پامچال» و «الهه‌ناز» از فضای صِرفِ عاشورایی آن با تداعی فضا یا احساس نوستالژیكی كه به آثار مذكور دارد، خارج نشود.

آلبوم «در فراق» را می‌توان جایگزین بسیاری از آثاری كرد كه امروزه خوراك سیستم‌های پخش خودرو شده‌اند كه به نوعی ببیشتر به موسیقی «ترنس» و «house» شباهت دارند كه در غالب آنها چند نفر با ذكر نام مبارك اما حسین(ع) به صورت «chorus» یا «ترجیع‌بند» ریتمی با تمپوی تند ایجاد كرده و نوحه‌خوان اصلی بر مبنای آن ریتم، فضایی بسیار هیجانی ایجاد كرده كه متاسفانه بیشتر خلاء پخش آهنگ‌های زیرزمینی قبل محرم را پر می‌كند. لیكن آلبوم‌هایی همچون «در فراق» زمینه‌ای عاطفی برای درك عُقلایی‌تر از حادثه كربلا ایجاد خواهند كرد.

از نكات بسیار مثبت این اثر بهره از موتیف‌ها و فواصل ایرانی بر اساس رپرتوار دستگاهی است كه بر ارزش و گیرایی اثر و درك و كشف و شهود شنونده میافزاید. بویژه آواز «دشتی» از متعلقات دستگاه بزرگ «شور» كه این آواز با این «مُد» حتی تمام اهالی منطقه «وست‌وود» تا «اورِنج‌كانتی» لس‌آنجلس را هم منقلب می‌كند.

یادداشت از: علیرضا سپهوند

انتهای پیام/